«Μαμά της ζωγραφιάς» | Η ιστορία του 5χρονου Μάκη που δεν γνώρισε τη μητέρα του
5 χρονών ο Μάκης φέτος και πρώτη χρονιά στο νηπιαγωγείο. Τον μεγάλωνε μόνος του ο πατέρας του, σχεδόν από τότε που γεννήθηκε. Λάτρευε τη ζωγραφική γι’ αυτό και στις ζωγραφιές του, έφτιαχνε πάντα τη μητέρα του. Άλλοτε με μακριά ξανθά μαλλιά, άλλοτε με καστανά, ψηλή ή πιο κοντή, αδύνατη ή πιο “γεμάτη”. Όπως τη φανταζόταν ανάλογα με τη διάθεση. Αυτό όμως που έμενε σταθερό ήταν η θέλησή του, οι μαρκαδόροι του να είναι συγκεκριμένοι. Χοντροί και με ζωντανά χρώματα, σχεδόν τους έκανε παραγγελία.
Λίγο πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς, τον Μάκη τον περίμενε ένα δώρο. Η νονά του, που είχε καταλάβει την αγάπη του για τη ζωγραφική, του πήρε χοντρούς μαρκαδόρους . Μαρκαδόρους σε τέλεια χρώματα που ακόμα και αν αφήνεις το καπάκι τους ανοιχτό για μέρες δεν ξεραίνονται ενώ αν πέσουν επάνω σε υφάσματα, ξεπλένονται πανεύκολα χωρίς να “βάφουν” τα ρούχα. Μη τοξικοί και ασφαλείς από την ηλικία του ενός έτους, με πιο πλατύ σχήμα και χοντρή μύτη που βοηθούν το παιδί να ζωγραφίζει, η νονά του Μάκη δεν θα μπορούσε να του κάνει καλύτερο δώρο που να ταξιδεύει τη φαντασία του και πέρα από το χαρτί.
Πράγματι ο Μάκης, δεν περιορίστηκε μόνο στο μπλοκ ζωγραφικής του. Στον κήπο του σπιτιού, ο μικρούλης περνούσε τις περισσότερες ώρες της μέρας ειδικά τώρα το καλοκαίρι. Πότε έπαιζε και πότε έκανε αγώνες με τα άλλα παιδιά της γειτονιάς. Μια μέρα ήρθε στο σπίτι με ένα γλαστράκι που είχε πάρει από τον κήπο. Έκατσε στο τραπέζι της κουζίνας και άρχισε να ζωγραφίζει στο χαρτί. Σιγά σιγά σχημάτισε τη φιγούρα της μητέρας του και δίπλα της εκείνος, της κράταγε το χέρι, με τους μαρκαδόρους μπορούσε να κάνει θαύματα. Μόλις τελείωσε, κόλλησε τη ζωγραφιά επάνω στο γλαστράκι και το πήγε στον πατέρα του.
“Μπαμπά κοίτα τί έφτιαξα” του είπε. “Αααα πολύ ωραίο αυτό που έφτιαξες αγόρι μου. Και τη μαμά την έχεις ζωγραφίσει φανταστικά. Τί λουλούδι θες να βάλουμε μέσα;”. “Δεν θέλω να βάλουμε λουλούδι, δεν μου αρέσει όταν μαραίνονται και πεθαίνουν όπως η μαμά” απάντησε.
Το σπίτι γρήγορα γέμισε άδεια γλαστράκια. Γλαστράκια χωρίς λουλούδια ή φυτά αλλά στολισμένα με κολλημένες ζωγραφιές που κρατούσαν ζωντανές τις λιγοστές αναμνήσεις στο μυαλό ενός 5χρονου παιδιού για τη μαμά του. Μια μαμά που δεν γνώρισε ποτέ αλλά τη ζωγράφιζε σαν να την είχε πάντα δίπλα του.
- ; -
