«Το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ της μητέρας μου όταν ήρθε να κρατήσει τα παιδιά μου για να βγούμε με τον άντρα μου»

–

«Η μαμά μου με ευχαρίστησε χθες βράδυ.

Ήρθε εκείνη στο σπίτι μας για να κρατήσει τα παιδιά μας και ευχαρίστησε ΕΜΕΝΑ!;

Η μαμά μου δεν δίδαξε ποτέ στον αδερφό μου και εμένα πώς να αποκοιμιόμαστε μόνοι μας.

Κοιμόμασταν μαζί της στο κρεβάτι.

Μας έπαιρνε ο ύπνος στην αγκαλιά της.

Μας θήλαζε μέχρι να σταματήσουμε μόνοι μας τον αποθηλασμό.

–

Και κάποια μέρα, όλα αυτά τελείωσαν.

Κάποια μέρα, γίναμε αντιδραστικοί και ατίθασοι έφηβοι που ήθελαν να περνούν χρόνο με τους φίλους τους και όχι μαζί της.

Και μετά, πολύ μετά, ήρθε η μέρα που και οι δύο παντρευτήκαμε και κάναμε τις δικές μας οικογένειες.

Χθες βράδυ, ο άντρας μου κι εγώ βγήκαμε.

Όχι μακριά. Και δεν αργήσαμε να γυρίσουμε.

Αλλά όταν γυρίσαμε, πήγα στο δωμάτιο και βρήκα τα παιδιά μου να κοιμούνται στην αγκαλιά της μαμάς μου, με τον ίδιο τρόπο που ο αδερφός μου κι εγώ κοιμόμασταν στην αγκαλιά της κάθε βράδυ.

Οι τρεις τους έδειχναν τόσο ήρεμοι και γαλήνιοι.

Τη ρώτησα αν είναι εντάξει και εκείνη μου χαμογέλασε και μέσα από αχνά δάκρυα με ευχαρίστησε που της έδωσα πίσω αυτές τις στιγμές.

Αυτές τις στιγμές που δεν πίστευε ότι θα ήταν ποτέ δυνατό να βιώσει ξανά…

–

Πίστευε ειλικρινά, ότι οι στιγμές εκείνες είχαν παρέλθει οριστικά.

Μου είπε πως όσο κι αν έχει προσπαθήσει, δεν μπορεί να θυμηθεί την τελευταία φορά που με κράτησε με τέτοιο τρόπο.

Δεν μπορεί να θυμηθεί πότε με θήλασε για τελευταία φορά.

Δεν μπορεί να θυμηθεί την τελευταία φορά που σκαρφάλωσα στο κρεβάτι της μέσα στη νύχτα, ζητώντας της να κοιμηθώ μαζί της…

Αλλά όταν κράτησε τα εγγόνια της για να αποκοιμηθούν, της ήρθαν ξανά όλα αυτά τα υπέροχα συναισθήματα. Το πόσο όμορφα ένιωθε. Το πόσο ιδιαίτερες ήταν αυτές οι στιγμές.

Γιατί αυτές οι στιγμές δεν διαρκούν για πάντα.

Παρόλο που μερικές φορές νιώθουμε ότι θα κρατήσουν.

Μου είπε, πόσο τυχερή είμαι που μπορώ να το κάνω αυτό κάθε βράδυ. Και πόσο ευλογημένη είμαι που θα έχω την ευκαιρία να το κάνω για λίγα χρόνια ακόμα.

Χαμογέλασα. Έχει δίκιο.

Ακόμα και εκείνες τις ατελείωτες νύχτες που δεν πιστεύω, ότι πρόκειται για τύχη…. Είμαι πραγματικά τυχερή!»

Γράφει η μαμά-blogger Mrs. Mombastic

-: LoveWhatMatters

–