«Αντίο, λοιπόν, ανύπαρκτε πρώην σύζυγε μου – Ένα χρόνο μετά δεν κάνω άσχημες σκέψεις για τον εαυτό μου»
Ένα χρόνο μετά, δεν αναστενάζω όταν βάζω το κλειδί στην εξώπορτα, μόλις γυρίζω από τη δουλειά
–
Ένα χρόνο μετά μπορώ να πω ότι είμαι πιο ήρεμη.
Ένα χρόνο μετά τρέχω σαν το Βέγγο, αλλά όχι περισσότερο απ’ όσο έτρεχα και όταν ήσουν εδώ.
Ένα χρόνο μετά έβαψα το γραφείο «σου» και έδιωξα το φάντασμα σου.
Ένα χρόνο μετά δεν πλένω τα ρούχα σου και δε σιδερώνω τα πουκάμισα σου.
–
Ένα χρόνο μετά δε σου μαγειρεύω και δε φτιάχνω τα αγαπημένα σου γλυκά, περιμένοντας με λαχτάρα την άποψη σου.
Ένα χρόνο μετά προσπαθώ να κερδίσω το σεβασμό του γιου μας, γιατί στην πορεία της συμβίωσης μαζί σου, τον έχασα.
Ένα χρόνο μετά έρχονται μέρες, που θέλω να φύγω και να πάρω τα βουνά, αλλά ξέρω ότι αύριο θα ξημερώσει μια καλύτερη μέρα και κάνω υπομονή.
Ένα χρόνο μετά, μέρα με τη μέρα γινόμαστε μια γροθιά με το γιο μας και αγαπιόμαστε πολύ.
Ένα χρόνο μετά δε μπορώ να θυμηθώ μία, μόνο μία στιγμή νοσταλγίας… μετά από 19 χρόνια κοινής πορείας… απίστευτο;
Ένα χρόνο μετά μαλώνω τον εαυτό μου που δε σε χώρισα πριν 6-5-4-3-2 χρόνια, αλλά αμέσως μετανιώνω, γιατί δε θα ήμουνα αυτή που είμαι τώρα.
Ένα χρόνο μετά είμαι χαρούμενη που η απόφαση μου ήταν οριστική και δεν έχω αμφιβολίες ή δεύτερες σκέψεις.
Ένα χρόνο μετά δεν έχεις δώσει ούτε ένα ευρώ για τις δόσεις του σπιτιού αλλά διακηρύττεις στο παιδί ότι θα του δώσεις το μισό σπίτι.
Ένα χρόνο μετά μπορώ να σου πω με βεβαιότητα ότι δε μου άξιζες.
Ένα χρόνο μετά στα 39 μου, βλέπω το χωρισμό μας σαν μια νέα αρχή, με το παρελθόν μου και το γιο μου, για μια καινούργια ζωή.
Ένα χρόνο μετά δε με νοιάζει τι διαδίδεις εσύ και η οικογένεια σου για να δικαιολογήσεις το διαζύγιο μας.
Ένα χρόνο μετά ευχαριστώ το Θεό που έχω δουλειά γιατί με τη διατροφή που δίνεις θα πεινούσε και θα κρύωνε ο γιος μας.
Ένα χρόνο μετά σου λέω με περηφάνια ότι δε σε χώρισα για κανένα «γκόμενο» αλλά γιατί ήσουν ανάξιος για σύζυγος.
Ένα χρόνο μετά η μοναξιά δε με τρομάζει γιατί με είχες εκπαιδεύσει όλα αυτά τα χρόνια.
Ένα χρόνο μετά κάνω την αυτοκριτική μου.
Ένα χρόνο μετά θεραπεύω την ψυχούλα μου και ψάχνω τον εαυτό μου γιατί κάπου τον έχασα.
Ένα χρόνο μετά, μόνο το βράδυ που κοιμίζω το παιδί, με ενοχλεί η τόση ησυχία και ξαπλώνω νωρίς και εγώ, παρέα με το laptop.
Ένα χρόνο μετά ξεχνάω πράγματα και έχω αποδιοργανωθεί τελείως, αλλά ξέρω ότι είναι απ’ το όλο στρες που περνάω και θα τη βρω την άκρη μου.
Ένα χρόνο μετά δε νιώθω να βουλιάζω.
Ένα χρόνο μετά δε λιώνω στον υπολογιστή.
Ένα χρόνο μετά δεν κλαίω κάθε βράδυ.
Ένα χρόνο μετά δεν κάνω άσχημες σκέψεις για τον εαυτό μου.
Ένα χρόνο μετά κάνω σχέδια, βάζω στόχους βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους.
Ένα χρόνο μετά είμαι πιο αισιόδοξη.
Ένα χρόνο μετά δε νιώθω 100 χρονών γριά.
Ένα χρόνο μετά έρχονται στιγμές που με πιάνει το παράπονο όταν είμαι ανάμεσα σε ζευγάρια.
Ένα χρόνο μετά, επιβραβεύω τον εαυτό μου για όσα κατάφερα στο τέλος της ημέρας και φτιάχνω νέα λίστα για την αυριανή μέρα.
Ένα χρόνο μετά πήγα το παιδί σε δραστηριότητα, σε λάθος μέρα, αλλά πλέον μπορώ και το αντιμετωπίζω με χιούμορ.
Ένα χρόνο μετά έχω μέρες δύσκολες, με πολλές διακυμάνσεις στην ψυχολογία μου, αλλά ξέρω ότι είναι μια διαδικασία που πρέπει να περάσω για να βγω πιο δυνατή.
Ένα χρόνο μετά έμαθα ν’ αλλάζω λάμπες, να βιδώνω βίδες, ν’ αλλάζω τη φιάλη στο γκαζάκι και να δίνω ρεύμα από τη μπαταρία του αυτοκινήτου και είμαι πολύ περήφανη.
Ένα χρόνο μετά κάνω ήρεμα τις δουλίτσες μου όταν και όποτε θέλω.
Ένα χρόνο μετά βάζω eρωτικά τραγούδια στη δια πασών και το ευχαριστιέμαι.
Ένα χρόνο μετά δε μου λείπεις καθόλου, δεν υπήρξε ούτε μία στιγμή να ψιθυρίσω το όνομα σου.
Ένα χρόνο μετά δε σε συγχώρεσα που μίλησες μόνος σου στο παιδί για το διαζύγιο, παραπλανώντας με, με ψέματα – πάντα ύπουλος και δειλός ήσουνα.
Ένα χρόνο μετά δεν περιμένω κατανόηση, ευγνωμοσύνη ή ευχαριστώ από εσένα.
Ένα χρόνο μετά σου λέω, ευθαρσώς, ότι ήσουν ένας θεατής στη ζωή μου, σύντροφος και συνοδοιπόρος μου δεν ήσουνα ποτέ.
Ένα χρόνο μετά είμαι περήφανη που σε κοίταξα στα μάτια και σου είπα «Αντίο».
Ένα χρόνο μετά νιώθω πολλά άσχημα συναισθήματα για ‘σένα.
Ένα χρόνο μετά, ξέρω ότι ο γιος μας, θα μας κρίνει όταν μεγαλώσει και θα βάλει τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του, όσο και να δηλητηριάζεις την ψυχούλα του.
Ένα χρόνο μετά σου λέω ότι η απόφαση να σε χωρίσω ήταν η καλύτερη απόφαση της ζωής μου, γιατί ήσουν ένα παράσιτο που απομυζούσε τη ζωή μου και τη ζωντάνια μου.A
«Αντίο, λοιπόν, ανύπαρκτε πρώην σύζυγε μου…»
Είμαι καλά, ένα χρόνο μακριά σου και μάντεψε είμαι αισιόδοξη ότι τα καλύτερα έρχονται!
Νεφέλη (Ψευδώνυμο)
Από -
