Ρε σεις, μην τις σκοτωνετε…Αυτες γεννησαν τα παιδια σας…
Ρε σεις, μην τις σκοτωνετε.
–
Καποτε τις αγαπησατε.
Καποτε ξενυχτουσατε για να τις δειτε εστω και για πεντε λεπτα.
Καποτε κανατε τρελες που τωρα σας φανταζουν αδιανοητες μονο και μονο για να τους κλεψετε ενα φιλι.
Καποτε τους εξομολογηθηκατε τους φοβους σας, τους ποθους σας, τα ονειρα σας.
Καποτε με τα χερια που τις σκοτωνετε, τις χαιδευατε τα μαλλια και τις κανατε να νιωθουν ασφαλεια.
Ρε σεις, μην τις σκοτωνετε.
Αυτες γεννησαν τα παιδια σας.
Αυτες σας δεχτηκαν μεσα τους και θελησαν να γεννησουν τα παιδια σας.
Ρε σεις, μην τις σκοτωνετε.
Σας απατησε;
Διωξτε τη.
Σας αδικησε;
Φυγετε.
Σας αποξενωσε;
Απαλλαξτε τες απο τη παρουσια σας.
Σας εβαλε στην ακρη και δεν ενδιαφερεται πλεον για εσας;
Χωριστε.
Ρε σεις, μην τις σκοτωνετε ομως.
Ειναι στριμμενες πολλες φορες, ναι.
Ειναι εγωιστριες πολλες φορες, ναι.
Ειναι ολα τα κακα του κοσμου, να συμφωνησω μαζι σας.
Ειναι ομως και ολα τα καλα.
Ειναι η γυναικα.
–
Χωρις τη γυναικα δεν υπαρχει αντρας.
Και ποτε δεν φταιει μονο ο ενας.
Κι εμεις εχουμε ολα τα κακα πανω μας.
Αδυνατω να κατανοησω οτι ετσι απλα τις σκοτωνετε επειδη »θολωσατε».
Ρε σεις, πραγματικα, μην τις σκοτωνετε.
Σκοτωνετε το νοημα της ζωης.
Και αφηνετε πισω μονο δυστυχια και παιδια με μαυρες ψυχες.
Κείμενο του Λαμπρος Λιαπης
