Μπορεί εάν βάλουμε κιλά κατά τη διάρκεια της ζωής μας να ζήσουμε περισσότερο; Μια νέα έρευνα αποκαλύπτει ότι όσοι ενηλικιώνονται και έχουν φυσιολογικό δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) αλλά παίρνουν βάρος κατά τη διάρκεια της ζωής τους, χωρίς όμως να γίνουν παχύσαρκοι, τείνουν να ζούν περισσότερο! Όχι μόνο αυτό, αλλά οι ενήλικες αυτής της κατηγορίας έζησαν περισσότερο από αυτούς που είχαν φυσιολογικούς δείκτες μάζας σώματος. Παρόλα αυτά, αυτοί που ξεκίνησαν την ενηλικίωσή τους ως υπέρβαροι και το βάρος τους αυξανόταν με τα χρόνια, είχαν το υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας, πράγμα που μας υπενθυμίζει την μόνιμη βλάβη μπορεί να προκαλέσει η παχυσαρκία.
«Η επίδραση του βάρους στη θνησιμότητα είναι πολύπλοκη. Εξαρτάται από την χρονική στιγμή που κάποιος παίρνει βάρος και από τον αριθμό των κιλών. Το βέβαιο είναι ότι όσοι ενηλικιώνονται και έχουν φυσιολογικό βάρος, όμως αυτό αυξάνεται κατά τη διάρκεια της ζωής τους, μπορεί να αυξήσει το όριο της ηλικίας του ατόμου» ανέφερε σχετικά ο Hui Zheng, συγγραφέας της έρευνας και αναπληρωτής καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο.
Παρόμοια αποτελέσματα έδειξε και η γνωστή έρευνα των κατοίκων μιας πόλης στην πολιτεία της Μασαχουσέτης (Framingham Heart Study), η οποία ερεύνησε δύο γενιές για δεκαετίες. Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο Annals of Epidemiology. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν στοιχεία σχεδόν 4.500 ανθρώπων απο την αρχική έρευνα και 3.753 των παιδιών τους. Η έρευνα ξεκίνησε το 1948 και ακολούθησε τους συμμετέχοντες μέχρι το 2010. Τα παιδιά τους ελέγχθηκαν από το 1971 εώς το 2014.
Σχεδόν όλοι οι συμμετέχοντες είχαν ήδη πεθάνει με το πέρας της έρευνας οπότε τα αποτελέσματα μπορούν να αποκαλύψουν πώς ο ΔΜΣ κατά τη διάρκεια της ζωής τους αλλάζει και πώς συνδέεται η παχυσαρκία με τη θνησιμότητα. Και στις δύο γενιές οι ερευνητές έλεγξαν τον ΔΜΣ στις ηλικίες 31 εώς 80. Υπολογίστηκαν επίσης και παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν τη θνησιμότητα όπως το κάπνισμα, το φύλο, τη μόρφωση, την οικογενειακή κατάσταση και τις ασθένειες.
Τα ευρήματα δείχνουν ότι και στις δύο γενιές, όσοι είχαν αρχικά φυσιολογικό βάρος και μετέπειτα στη ζωή τους πήραν βάρος, αλλά δεν έφτασαν στα επίπεδα της παχυσαρκίας, είχαν μεγάλες πιθανότητες να ζήσουν περισσότερο. Αυτοί που διατήρησαν σταθερό το βάρος τους ήταν η αμέσως επόμενη κατηγορία με μεγάλες πιθανότητες επιβίωσης, ενώ ακολουθούν όσοι ήταν παχύσαρκοι αλλά το βάρος τους έμεινε σταθερό και τελευταίοι όσοι ήταν ελιποβαρείς. Στην παλαιότερη γενιά, όσοι ήταν υπέρβαροι και έχασαν βάρος είναι οι επόμενοι στη σειρά.
Αυτοί οι οποίοι είχαν τις χαμηλότερες πιθανότητες να ζήσουν περισσότερο ήταν αυτοί που ήδη ήταν παχύσαρκοι αλλά συνέχισαν να παίρνουν βάρος. Αν και τα αποτελέσματα των δύο γενεών δεν είχαν μεγάλη απόκλιση, οι ερευνητές παρατήρησαν κάτι ανησυχητικό στις νεότερες γενιές: «Παρόλο που η θνησιμότητα που σχετίζεται με την παχυσαρκία έχει μειωθεί κατά τη διάρκεια των γενεών, οι θάνατοι αυξήθηκαν από 5,4% στους γονείς σε 6,4% στην ομάδα των απογόνων» αναφέρει σχετικά ο Zheng. Ακόμα, στα παιδιά των νεότερων γενιων που γίνονται υπέρβαροι νωρίτερα στη ζωή τους σε σύγκριση με τους γονείς τους, τα ποσοστά θανάτων που σχετιζόταν με την παχυσαρκία ήταν μεγαλύτερα.
Διαβάστε επίσης
Μακροζωία: Δεν χρειάζεται να τρώμε λιγότερο για να ζήσουμε περισσότερο – Έρευνα αποκαλύπτει
Παχυσαρκία: Έρευνα εντοπίζει τα κύτταρα που διαλύουν το λίπος
[penci_related_posts title=”ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:” number=”8″ style=”grid” align=”none” displayby=”cat” orderby=”random”]