«Πάτε εκκλησία 10 λεπτά πριν την Ανάσταση και φεύγετε αμέσως να φάτε!»: Τέτοια σχόλια σε κάνουν καλό Χριστιανό;
Μεγάλη Παρασκευή σήμερα, είπα να μη μιλήσω, αλλά μπορεί κανείς μαζί σας; Δεν μπορεί!
Πολλά χρόνια τώρα, ειδικά τη Μεγάλη Εβδομάδα, βλέπω στο ίντερνετ κυρίως, τους ανθρώπους να χωρίζονται σε καλούς Χριστιανούς και σε καθόλου. Που θα πει ότι το καλό “Χριστιανικό” κράξιμο και η κριτική πάνε σύννεφο, με σχόλια όπως “Πάτε εκκλησία 10 λεπτά πριν την Ανάσταση και φεύγετε αμέσως να φάτε!” ή “Μπα θυμηθήκατε την εκκλησία τώρα με τον Κορονοϊό; Τόσα χρόνια που δεν κάθεστε στη λειτουργία και τρέχετε να πάτε να φάτε τη μαγειρίτσα που ήσασταν;” και ουουου666. Σαν να λες “Παρά τέταρτο είσαι χριστιανός, παρά πέντε όχι”. Ειδικά σε κάτι ομάδες μαμάδων που κάποιες νοικοκυρές δείχνουν βαμμένα αυγά άλλες μέρες εκτός της Μεγάλης Πέμπτης, γίνεται το σώσε. Αλήθεια, από πότε κρατάμε χρονόμετρο στην πίστη και από πότε έγινε αγώνας δρόμου και διαγωνισμός; Αν είναι έτσι να βγάλουμε έξω τις πίστες μας, να τις μετρήσουμε…
Αν όλα αυτά νομίζεις πως σε κάνουν καλό Χριστιανό, να ξέρεις…νομίζεις!
Δεν είσαι ούτε καλός ούτε καν Χριστιανός.
Γιατί έχεις φορέσει τη Χριστιανοσύνη για να κρύψεις τα λάθη σου, απ’ τον εαυτό σου και τους άλλους.
Γιατί έχεις κάνει τη θρησκεία, δικαιολογία, για να κακολογείς τους γύρω σου και να βγάζεις από τη ζωή σου, άτομα που έτσι κι αλλιώς, ποτέ δεν ήθελες.
–
Γιατί καλός Χριστιανός-Μουσουλμάνος-Βουδιστής-κι εγώ δεν ξέρω- είναι πάνω απ’ όλα ο καλός άνθρωπος.
Αυτός που δεν βλάπτει τους άλλους, δεν προκαλεί κακό και δεν το θέλει.
Αυτός που έχει μάθει να συγχωρεί.
Αυτός που δεν κρύβεται πίσω από κουρτίνες σαν την κυρία Ξι παπαμήτρου να παρακολουθεί τί ώρα μπαίνεις τί ώρα βγαίνεις και με ποιον πίνεις τον καφέ σου.
Αυτός που κοιτάζει το δικό του σπίτι, τη δική του την καμπούρα.
Αυτός που δεν ασχολείται με το κάθε πότε πας εκκλησία, πότε βάφεις αυγά και αν νηστεύεις.
Αυτός που δεν φθονεί το καλό και τη χαρά του άλλου.
Ξέρω σου βάζω δύσκολα.
Είναι πιο εύκολο να κρίνεις τoν άλλον από πράγματα ρηχά.
Τα ρούχα που φοράει, τί ώρα πάει στην Ανάσταση, τί κάνει στο κρεβάτι του, ποιον βάζει στο σπίτι του και στη ζωή του.
Μα αν θες να είσαι καλός άνθρωπος και να φαίνεσαι, δεν είναι αυτός ο δρόμος.
Φέτος, χάρισε λαμπάδα και πασχαλινό αυγό, σε ένα παιδάκι που η νονά του εξαφανίστηκε.
Φέτος, κάλεσε σπίτι σου κάποιον που είναι μόνος του, μια μόνη μαμά, έναν μόνο μπαμπά, έναν ηλικιωμένο, να κάνετε Ανάσταση μαζί.
Φέτος, πήγαινε σε μια φίλη που χώρισε και κάνε της παρέα ανήμερα του Πάσχα.
Φέτος, ό,τι φαί περισσέψει, μην το κάνεις συνταγή του τύπου “εκμέκ με τσουρέκι που περίσσεψε” και “ρολό κιμά με τα αυγά που σας περίσσεψαν” αλλά δως το σε ανθρώπους που πεινάνε.
Από φέτος, ξεκίνα να είσαι αυτό που (νομίζεις ότι) δεν μπορείς εδώ και χρόνια κι όμως…λες στους άλλους πώς να γίνουν.
Κι αν θες να πηγαίνεις δυο ώρες πριν την Ανάσταση γιατί έτσι αισθάνεσαι, να το κάνεις.
Κι αν θες να βάφεις αυγά Μεγάλη Πέμπτη γιατί έτσι ορίζει η θρησκεία, να το κάνεις.
Κι αν θες να νηστεύεις και τις 40 μέρες, να νηστεύεις.
Μην απαιτείς όμως όλα αυτά να τα κάνουν και οι άλλοι, επειδή εσύ νιώθεις καλά.
Μην απαιτείς να βάφει αυγά Μεγάλη Πέμπτη, κάποιος που βαράει 12ωρα και περιμένει να το κάνει στο ρεπό του. Ή και ποτέ.
Μην απαιτείς να νηστέψει κάποιος που πρέπει να τρώει κρέας ή που απλά του αρέσει και δεν μπορεί να το στερηθεί.
Μην απαιτείς να πηγαίνει στην Ανάσταση δυο ώρες νωρίτερα, κάποιος που δούλευε απ’ το πρωί στο σούπερ μάρκετ και σχόλασε τη νύχτα ή κάποιος με μικρά παιδιά που δεν στέκονται ούτε μισό λεπτό ή που απλά δεν θέλει.
Γιατί έχει δικαίωμα να μην θέλει.
Όπως έχεις κι εσύ δικαίωμα να θες.
Μόνο που αυτό δεν σε κάνει καλύτερο.
Ούτε πιο Χριστιανό από άλλους…
Καλύτερο άνθρωπο και Χριστιανό, σε κάνει μόνο η ενσυναίσθηση. Το νοιάξιμο.
Να μην απαιτείς από τους άλλους, πράγματα που δεν θα ήθελες να απαιτούν οι άλλοι από σένα.
Καλή Ανάσταση με μπόλικο φως όχι μόνο στη ψυχή αλλά και πιο πολύ στα μάτια.
Μπας και επιτέλους δούμε ποιοι στ΄αλήθεια είμαστε και ποιοι πραγματικά μας αγαπούν…
Από την Κυριακή Χαριτάκη
Για το -
