«Είμαι η μοναδική που έχασε το παιδί της για να τα εγκαταλείψω όλα; Προφανώς και όχι»
–
Μέλπω Κωστή έχει ζήσει τη χειρότερη απώλεια για έναν γονιό: έχασε τον γιο της όταν ήταν 17 ετών. Πώς κατάφερε να τη διαχειριστεί; Η απάντηση που έδωσε η ηθοποιός σε νέα συνέντευξή της στο «Enjoy» και τη Μαρία Ανδρέου είναι αληθινά αποκαλυπτική για το ανθρώπινο πένθος και τη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας χωρίς να το συνειδητοποιούμε.
Όπως είπε λοιπόν η Μέλπω Κωστή στη δημοσιογράφο για τον θάνατο του γιου της:
«Θέλει πολύ χρόνο για να περάσει ο πόνος και να διακοπεί η συναισθηματική σύνδεση. Χρειάζεται πάρα πολλή δουλειά, γιατί αυτή η απώλεια είναι αφύσικη και δεν τη χωράει ο ανθρώπινος νους. Αλλά το μυαλό μας και η ψυχή μας έχουν μεγάλη δύναμη και εμείς στη ζωή μας λειτουργούμε ένα πολύ μικρό κομμάτι τους. Νομίζουμε ότι ξέρουμε τις δυνατότητες της σκέψης μας, του σώματος μας, δεν τις γνωρίζουμε όμως. Ο άνθρωπος που πενθεί πρέπει να βρει τα θετικά κομμάτια της ζωής και να συνεχίσει να περπατά στο δικό του μονοπάτι. Είναι εγωιστικό να πω “χάθηκε το παιδί μου, πονάω, κατεβάζω ρολά”, να αφεθώ σε αυτό το θλιβερό βίωμα, να χαθώ από τη φασαρία του κόσμου και να μη με νοιάζει κανένας άλλος άνθρωπος, ούτε τα άλλα μου παιδιά, ο άνδρας μου, οι φίλοι μου, οι συνάδελφοι μου, ο κόσμος όλος… Είμαι η μοναδική που έχασε το παιδί της για να τα εγκαταλείψω όλα; Προφανώς και όχι. Η ζωή συνεχίζεται. Και πώς θα συνεχιστεί; Κρατώντας το μυαλό μου απασχολημένο με πολλή εργασία και διάβασμα. Εγώ απευθύνθηκα και σε γιατρό και έκανα ψυχοθεραπεία. Ζήτησα ψυχολογική υποστήριξη.
–
«Είναι εγωιστικό να πω “χάθηκε το παιδί μου, πονάω, κατεβάζω ρολά”, να αφεθώ σε αυτό το θλιβερό βίωμα, να χαθώ από τη φασαρία του κόσμου και να μη με νοιάζει κανένας άλλος άνθρωπος»
»Είναι ένα τεράστιο σοκ! Δεν έχεις τον χρόνο να συμφιλιωθείς με την ιδέα του θανάτου ή της απώλειας, όπως όταν κάποιος νοσεί σε ένα νοσοκομείο και σου περνάει και αυτή η ιδέα από το μυαλό. Ο θάνατος, όπως έχω μιλήσει και με τον πνευματικό μου και με ιερείς, είναι το πέρασμα στην αιώνια ζωή. Οι απώλειες στη ζωή είναι μια μεγάλη εμπειρία, ένα μεγάλο μάθημα. Τι μας μαθαίνουν; Την ουσία της ζωής και της στιγμής. Για μένα είναι σημαντικό πώς θα αναστηθούμε, ενώ είμαστε ζωντανοί. Και με την ανάσταση εννοώ την αλλαγή μας. Πώς θα ξεφύγουμε από το άγχος, τη ματαιοδοξία μας, τις ανησυχίες για το μέλλον μας και θα κοιτάξουμε το παρόν και το σήμερα. Αυτή είναι η μεγάλη μας ευκαιρία στη ζωή, να μη χάνουμε το σήμερα».
- : -
