Από τότε, οι μικρούλες βγάζουν μία φωτογραφία όλες μαζί στο λόμπι του νοσοκομείου κάθε χρόνο. Φέτος, όμως, η φωτογραφία τους είναι ακόμα πιο ιδιαίτερη, αφού είναι η πρώτη φορά που η ασθένεια βρίσκεται σε ύφεση και στις τέσσερίς τους και είναι όλες εκτός θεραπείας.
«Όταν πρωτοβγάλαμε τη φωτογραφία ήταν όλες τους σε διαδιακασία θεραπείας», λέει η μαμά της Άβα, «και είναι συγκλονιστικό να βλέπεις πως έχουν εξελιχθεί εκείνα τα μωρά που είχαν χάσει τα μαλλάκια τους.»
«Αυτό ήταν που τις ένωσε τότε», λέει η μαμά της Λόρεν, «η κόρη μου ήταν 3 ετών και δεν είχε καθόλου μαλλιά και ένιωσε κανονική όταν είδε τις φίλες της στο νοσοκομείο να μοιάζουν σαν κι αυτήν».
«Ήταν πολύ ανακουφιστικό για ‘κείνη να βλέπει οικεία πρόσωπα, να μη νιώθει τόσο μόνη», συμπληρώνει η μαμά της Μακίνλεϊ.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι και οι 4 μαμάδες βρέθηκαν να στηρίζουν η μία την άλλη σε όλη αυτή την επίπονη διαδικασία γιατί περνούσαν όλες το ίδιο λούκι.
Τελευταία βγήκε από τη θεραπεία η Λόρεν και τώρα είναι ενθουσιασμένη γιατί ετοιμάζεται να ξεκινήσει νηπιαγωγείο.
«Είναι τόσο μικρές κι έχουν καταφέρει κάτι τόσο τρομερό», τονίζει η μαμά της Λόρεν, ανακουφισμένη και περήφανη για τις 4 μικρές μαχήτριες της ζωής.
- : -
