Το πόσο τρώει το παιδί κατά την βρεφική ηλικία μπορεί να προβλέψει και το πως θα εξελιχθεί η υγεία του και το πόσο γρήγορα θα γεράσει.
Ερευνητές του Κολεγίου Ιατρικής Baylor παρατήρησαν ότι τα ποντίκια που υπερσιτίζονταν ως βρέφη είχαν γενετικές αλλαγές που σχετίζονταν με πρόωρη γήρανση, συγκριτικά με τα τρωκτικά που έτρωγαν επαρκής ποσότητες τροφής όταν ήταν μωρά.
Οι ίδιες αλλαγές συμβαίνουν και στους ανθρώπους που εκδηλώνουν διαβήτη τύπου 2 και μερικές μελέτες έχουν δείξει ότι μπορεί να και να προβλέπουν την απαρχή της νόσου.
Σύμφωνα με όσα αναφέρονται σε σχετικό άρθρο του Environmental Epigenetics, φυσικά οι γονείς όταν γεννιέται το παιδί έχουν την αγωνία αν σιτίζεται επαρκώς. Κι ενώ τεχνικά είναι αδύνατο να υπερσιτιστεί ένα βρέφος, θεωρείται πιθανό.
Και μπορεί να μην προκύπτει άμεσος κίνδυνος στην περίπτωση που το βρέφος υπερσιτιστεί, οι επιπτώσεις μπορεί να φανούν αργότερα, λένε οι επιστήμονες.
Οι ερευνητές μελέτησαν δύο ομάδα ποντικιών: την ομάδα ελέγχου που είχε ανατροφή κανονικά, δηλαδή με υπολογισμένα γεύματα τις πρώτες 21 ημέρες της ζωής τους (το αντίστοιχο δηλαδή τηξς βρεφικής ηλικίας) και μια άλλη που μπορούσε να φάει όσο ήθελε. Και φυσικά κατέληξαν να υπερσιτίζονται. Όπως υποψιάζονταν οι ειδικοί αυτά τα πειραματόζωα όχι μόνο εξελίχθηκαν σε υπέρβαρα αλλά εμφάνισαν και γενετικές αλλαγές που τις θεώρησαν απόρροια της υπερσίτισης.
Στις κλινικές μελέτες που έχουν γίνει σε άτομα με διαβήτη τύπου 2, του οποίου η παχυσαρκία θεωρείται μείζον παράγοντας κινδύνου, έχουν εντοπιστεί γενετικές αλλαγές που δεν υπάρχουν στους υγιής ανθρώπους.
Τα νησίδια του παγκρέατος, κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη, δεν λειτουργούν σωστά στα άτομα με διαβήτη τύπου 1 και 2. Στην περίπτωση του διαβήτη τύπου 2 το DNA των νησιδίων του παγκρέατος τείνουν να απορροφούν μεθύλια, χημικές ουσίες που διαταράσσουν την λειτουργία τους, προκαλώντας πιθανόν την εκδήλωση της νόσου.
Άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι η μεθυλίωση μπορεί να είναι προγνωστικός δείκτης προβλημάτων υγείας που σχετίζονται με τη γήρανση του οργανισμού.
Τα μεθύλια συνήθως δεν αρχίζουν να εμφανίζονται παρά αργότερα στη ζωή μας, αλλά στην προκειμένη περίπτωση τα μωρά ποντίκια που είχαν πρόσβαση σε ανεξέλεγκτες ποσότητες τροφής είχαν στον οργανισμό τους της χημικές αυτές ουσίες.
«Μέχρι την ηλικία του απογαλακτισμού, τα παγκρεατικά νησίδια των ποντικών που είχαν υπερσιτιστεί παρουσίαζαν ένα επιγενετικό προφίλ που έμοιαζε με αυτό των πολύ μεγαλύτερων ποντικών. Εμείς αυτό το θεωρούμε ως απόρροια της υπερσίτισης που επιτάχυνε επιγενετικά τη γήρανση των νησιδίων», εξηγεί ο συγγραφέας της μελέτης Δρ. Robert Waterland.
Παλαιότερες μελέτες είχαν δείξει ότι τα υπερσιτισμένα σε βρεφική ηλικία τρωκτικά είχαν περισσότερα προβλήματα υγείας κάθε είδους καθώς μεγάλωναν, αλλά αυτά που αφορούσαν την ρύθμιση του σακχάρου ήταν συχνότερα.
«Δεδομένου ότι η ικανότητα ρύθμισης του σακχάρου του αίματος μειώνεται με την πάροδο της ηλικίας, αυτή η πρόωρη επιγενετική γήρανση μπορεί να βοηθήσει να εξηγηθεί πώς η υπερβολική σίτιση κατά τη βρεφική ηλικία αυξάνει τον κίνδυνο διαβήτη μετέπειτα στη ζωή μας», λέει ο Δρ. Waterland.
Και το ίδιο φαινόμενο μπορεί να παίζει ρόλο και στους ανθρώπους που έχουν φάει υπερβολικά ως βρέφη θέτοντάς τους σε δια βίου κίνδυνο για παχυσαρκία και διαβήτη.
[penci_related_posts title=”ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:” number=”8″ style=”grid” align=”none” displayby=”cat” orderby=”random”]