Μέσα από τις τελευταίες μας δημοσιευμένες αρθρογραφίες εξηγήσαμε με τρόπο επιστημονικό και κατανοητό τους Μύθους και τις Αλήθειες γύρω από την πάθηση της κήλης, μίας πάθησης που αποτελεί ένα πολύ συχνό φαινόμενο, σε παγκόσμια κλίμακα.
Ποιες, όμως, είναι οι συχνότερες μορφές της πάθησης, ποιους αφορούν, και ποιοι είναι οι τρόποι μόνιμης αντιμετώπισή τους; Πως αυτές επηρεάζουν την καθημερινότητα του ασθενούς και ποιο ρόλο έχει παίξει η εξέλιξη της τεχνολογίας σε όλα τα παραπάνω; Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, την ανάλυσή μας με τη συχνότερη μορφή κήλης, τη βουβωνοκήλη:
Τι είναι η βουβωνοκήλη;
Η Bουβωνοκήλη αποτελεί τη συχνότερη μορφή κήλης και πρακτικά, αναφερόμαστε στην πρόπτωση μέρους ενός ενδοκοιλιακού «σπλάχνου» (συνήθως του λεπτού εντέρου), η οποία εμφανίζεται ανάμεσα στο μηρό και το υπογάστριο.
Ποια είναι τα αίτια εμφάνισής της;
Πολλές φορές, οφείλεται σε κληρονομικούς λόγους, ενώ τις περισσότερες φορές, σχετίζεται με εξωτερικούς παράγοντες, όπως η διαταραχή στην ισορροπία σύνθεσης – αποδόμησης του κολλαγόνου (προχωρημένη ηλικία, υποσιτισμός ή κακή διατροφή), την απότομη, ξαφνική ή συνεχή άρση μεγάλου βάρους, χρόνιος βήχας, κυρίως λόγω της συνήθειας του καπνίσματος, εγκυμοσύνη, έλλειψη σωματικής άσκησης, χειρουργικές τομές, χρόνια δυσκοιλιότητα και παχυσαρκία.
Ποια είναι τα συμπτώματα και διάγνωση της;
Η διάγνωση της βουβωνοκήλης αποτελεί εύκολη υπόθεση επειδή τα τυπικά συμπτώματά της εντοπίζονται εύκολα και γίνεται με κλινική εξέταση του ασθενούς.
Αποτελεσματική θεραπεία βουβωνοκήλης:
Η αντιμετώπιση της βουβωνοκήλης γίνεται μόνο με χειρουργική θεραπεία. Κατά τη χειρουργική επέμβαση πραγματοποιείται αποκατάσταση των κοιλιακών τοιχωμάτων, κατά τέτοιο τρόπο ώστε η κήλη να διορθωθεί, αλλά και να μην ξαναεμφανιστεί. Δυστυχώς, όλες οι τεχνικές με τη χρήση μόνο ραμμάτων παρουσιάζουν μεγάλο ποσοστό υποτροπής (η κήλη ξαναεμφανίζεται), γι’ αυτό έχουν εγκαταλειφθεί.
Πλέον, η πιο αποτελεσματική θεραπεία για τις βουβωνοκήλες είναι η Ενδοσκοπική Χειρουργική αποκατάσταση, TEP (Totally ExaPeritoneal Procedure), με χρήση «βιοσυμβατού» πλέγματος. Η επέμβαση γίνεται λαπαροσκοπικά αλλά εξωπεριτοναϊκά και θεωρείται η πιό ελάχιστα επεμβατική μέθοδος. Η επέμβαση απαιτεί μικρές τομές (μικροτομές), οι οποίες δεν ξεπερνούν τα 3 – 5 χιλιοστά. Με την εισαγωγή του λαπαροσκοπίου, το οποίο συνδέεται με μία οθόνη υψηλής ευκρίνειας, ο χειρουργός ανατάσσει την κήλη και τοποθετεί το βιοσυμβατό πλέγμα, μεταξύ των μυών του κοιλιακού τοιχώματος και του περιτοναίου. Σύμφωνα με πρόσφατες δημοσιευμένες μελέτες σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά, η χρήση του συγκεκριμένου πλέγματος αποτελεί την πιο αποτελεσματική θεραπεία, καθώς συνδέεται με μείωση του κινδύνου υποτροπής κατά 30-50%.
Τι είναι η ομφαλοκήλη;
Με τον όρο ομφαλοκήλη εννοούμε την πρόπτωση του ενδοκοιλιακού σπλάχνου, η οποία λαμβάνει χώρα είτε στην περιοχή του ομφαλού (γνήσιες ομφαλοκήλες), είτε λίγο παρακάτω από αυτόν (παρομφαλική κήλη).
Ποια είναι τα αίτια εμφάνισής της;
Στο γυναικείο φύλο, εμφανίζεται, συνήθως μετά τον τοκετό, ενώ στους άνδρες, μετά από άρση βάρους, επίμονο βήχα ή φτάρνισμα ή και βαριά χειρωνακτική εργασία.
Ποια είναι τα συμπτώματα και διάγνωση της;
Η ομφαλοκήλη είναι εύκολο να διαγνωστεί από εξειδικευμένο χειρουργό, διότι είναι συνήθως εμφανής, προβάλλει στον ομφαλό και αλλοιώνει το σχήμα του.
Αποτελεσματική θεραπεία ομφαλοκήλης:
Η αντιμετώπιση της ομφαλοκήλης γίνεται μόνο με χειρουργική θεραπεία. Πλέον, η ενδεδειγμένη μέθοδος αντιμετώπισης της ομφαλοκήλης, σε περιπτώσεις μεγάλου μεγέθους κήλης, είναι η λαπαροσκοπική. Διενεργείται μικρή τομή σε πλάγιο μέρος της κοιλίας (5-10 χιλιοστά), όπου εισάγεται κάμερα (λαπαροσκόπιο) υψηλής ευκρίνειας και γίνεται επόπτευση όλης της ενδοκοιλιακής χώρας. Τοποθετείται ειδικό πλέγμα και καθηλώνεται με εδικά clipsμε στόχο την καθήλωση και την σταθεροποίηση του. Η συγκεκριμένη τεχνική επιτρέποντας στον ασθενή σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να επιστρέψει αμέσως στις καθημερινές του δραστηριότητες χωρίς πόνο.
Οφέλη της λαπαροσκοπικής χειρουργικής:
- Σύντομος χειρουργικός χρόνος, άρα μικρότερη επιβάρυνση για τον ασθενή.
- Μικρές τομές, οι οποίες ελαχιστοποιούν τον πόνο.
- Λιγότερες μετεγχειρητικές επιπλοκές.
- Λιγότερο χειρουργικό stress.
- Γρήγορη ανάρρωση και άμεση επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες του ασθενούς, μέσα σε λίγες ημέρες.
- Καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα.
- Τοποθέτηση του πλέγματος στη σωστή ανατομική θέση.
Ο Δρ. Αναστάσιος Γ. Ξιάρχος είναι Γενικός Χειρουργός και Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής του Ιατρικού Περιστερίου, Ομίλου Ιατρικού Αθηνών. Διαθέτει πολυετή χειρουργική εμπειρία μεγάλου αριθμού επεμβάσεων & πλήθος δημοσιευμένων περιστατικών σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά.
[penci_related_posts title=”ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:” number=”8″ style=”grid” align=”none” displayby=”cat” orderby=”random”]