«Χειροκρότησε και το παιδί του άλλου, μπορεί να λείπει η μαμά του – αύριο μπορεί να λείπεις εσύ»

Πολλές φορές, οι γονείς προσέχουμε και θαυμάζουμε τόσο πολύ τα παιδιά μας που φαιρόμαστε σαν να είναι τα μοναδικά σε ολόκληρο τον κόσμο! Η τρυφερότητά μας ξεκινά και τελειώνει στα βλαστάρια μας και, χωρίς να το αντιληφθούμε, φερόμαστε απότομα ή αδιάφορα στα υπόλοιπα παιδιά που βρίσκονται γύρω μας.

ωστόσο, όπως λέει και σε ανάρτησή της η συγγραφέας Κίκκα Ουζουνίδου, δεν είναι μόνο τα δικά μας παιδιά που επιζητούν το μπράβο, την προσοχή ή την αγάπη.

–

Ολόκληρη η ανάρτηση

«Δεν είναι μόνο τα δικά μας παιδιά που επιζητούν το μπράβο, την προσοχή, την αγάπη. Δεν είναι μόνο τα δικά μας που χρειάζονται ένα χειροκρότημα, ένα θάρρος, μια γλυκιά κουβέντα!

Έχουμε αναρωτηθεί άραγε ότι το παιδάκι του “γείτονα” μπορεί να μην ακούει ποτέ αυτό το πολυπόθητο μπράβο; Μπορεί να μην λαμβάνει όση αγάπη χρειάζεται;

Έχουμε αναρωτηθεί άραγε ότι μπορεί να είμαστε η μόνη γλυκιά κουβέντα που θα ακούσει; Ότι στο σπίτι του μπορεί να μην έχει όλα αυτά που έχει το δικό μας παιδί;

Είναι σπουδαίοι οι γονείς που δίνουν σημασία και στα άλλα παιδιά. Που δεν κοιτούν να τα συγκρίνουν με τα δικά τους αλλά βρίσκουν τρόπους να τα κάνουν να νιώσουν ξεχωριστά! Που δεν “ζηλεύουν” αν σε κάτι είναι καλύτερα αλλά τους δείχνουν αναγνώριση!

Είναι σπουδαίοι οι γονείς που κοιτούν όλα τα παιδιά με ισότητα και δεν φοβούνται να δείξουν αγάπη πέρα από το δικό τους!

–

Να θυμόμαστε πάντα πως πρέπει φερόμαστε στα “ξένα” παιδιά όπως θα θέλαμε να φερθούν και στο δικό μας γιατί μια μέρα μπορεί να μην είμαστε εκεί για εκείνο…».

πηγή

–