Αυχενικό σύνδρομο: Αιτίες, συμπτώματα και θεραπεία

Ο πόνος στον αυχένα και οι σχετικές ενοχλήσεις αποτελούν πλέον μια από τις πιο συχνές αιτίες επισκέψεων στον γιατρό. Το αυχενικό σύνδρομο δεν είναι μόνο ένα ζήτημα που συνδέεται με την ηλικία, αλλά πλήττει και νέους ανθρώπους, ιδιαίτερα όσους κάνουν καθιστική ζωή ή εργάζονται σε γραφείο.

Ο Ηλίας Λυμπεριάδης, Ιατρός Αποκατάστασης, MD FEBPRM, μίλησε στο Newsbeast για τα αίτια, τα προειδοποιητικά σημάδια και τις σύγχρονες προσεγγίσεις στη θεραπεία του αυχενικού συνδρόμου.

Τι είναι το αυχενικό σύνδρομο

Το αυχενικό σύνδρομο είναι μια κατάσταση που σχετίζεται με πόνους και δυσφορία στην περιοχή του αυχένα, οι οποίοι μπορεί να επηρεάζουν και την περιοχή των ώμων, της πλάτης, ακόμα και των άνω και -σπανιότερα- των κάτω άκρων. Είναι ένα σύνθετο πρόβλημα που συνήθως συνδέεται με την κακή στάση του σώματος, την υπερβολική καταπόνηση των μυών του αυχένα ή/και την φθορά των δίσκων και των σπονδύλων της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης.

Από ιατρικής προσέγγισης, το αυχενικό σύνδρομο δεν αποτελεί μια συγκεκριμένη ασθένεια, αλλά μάλλον μια σειρά από συμπτώματα που, όπως θα δούμε και παρακάτω, περιλαμβάνουν:

• Πόνο στον αυχένα (αυχεναλγία): Ο πόνος μπορεί να είναι τοπικός ή να ακτινοβολεί προς τα χέρια, την πλάτη ή ακόμα και το κεφάλι (κεφαλαλγία).
• Περιορισμένη κινητικότητα: Περιορισμένο εύρος κίνησης του αυχένα, λόγω πόνου ή σύσπασης των μυών.
• Μυϊκή αδυναμία ή/και μούδιασμα (αιμωδίες): Η εμφάνιση αυτών των συμπτωμάτων μπορεί να προκύπτει λόγω πίεσης των νευρικών ρίζων.
• Ενίοτε, αίσθημα αστάθειας και ζάλη: Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να παρατηρηθεί ζάλη ή αίσθημα αστάθειας, ειδικά κατά την κίνηση της κεφαλής ή του αυχένα.

Αιτίες που προκαλούν αυχενικό σύνδρομο

Κακή στάση σώματος: Η κακή στάση του σώματος, ειδικά όταν καθόμαστε ή στεκόμαστε για μεγάλα χρονικά διαστήματα, είναι από τις πιο συχνές αιτίες του αυχενικού συνδρόμου. Η κακή στάση του αυχένα, όπως το να κοιτάζουμε συνεχώς κάτω ή μπροστά σε οθόνες (π.χ. υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα), μπορεί να προκαλέσει υπερφόρτωση των μυών του αυχένα και των σπονδύλων.

Μυϊκή ένταση και υπερκόπωση: Η συνεχής ή υπερβολική καταπόνηση των μυών του αυχένα, είτε λόγω άμεσης σωματικής καταπόνησης (π.χ. βαριά εργασία) είτε λόγω ψυχικής έντασης (άγχος, διαταραχές ύπνου), μπορεί να οδηγήσει σε μυϊκή σύσπαση, πόνο και δυσφορία.

Εκφυλιστικές αλλοιώσεις των μεσοσπονδύλιων δίσκων και των αρθρώσεων: Η εκφύλιση των μεσοσπονδύλιων δίσκων της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, η οποία συχνά συνδέεται με τη φυσική γήρανση, μπορεί να προκαλέσει πίεση στις νευρικές ρίζες και να δημιουργήσει αυχενικό σύνδρομο. Οι κήλες δίσκων ή η σπονδυλική στένωση (στενώσεις του σπονδυλικού σωλήνα) είναι κοινές αιτίες αυχενικού πόνου.

Τραυματισμοί και ατυχήματα: Τραυματισμοί στον αυχένα που προκαλούνται από ένα τροχαίο ατύχημα (π.χ. τραυματισμός από το λάκτισμα του αυχένα / απότομη προσθιοπίσθια κίνηση σε ακραίες θέσεις) μπορούν να προκαλέσουν αυχενικό σύνδρομο. Ο τύπος τραυματισμού μπορεί να προκαλέσει μυϊκή σύσπαση, φλεγμονή ή ακόμη και προβλήματα στους μεσοσπονδύλιους δίσκους.

Ασθένειες ή καταστάσεις που επηρεάζουν τις αρθρώσεις ή τους ιστούς: Ορισμένες παθήσεις, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα ή άλλες φλεγμονώδεις αρθρίτιδες, μπορεί να προκαλέσουν φλεγμονή στις αρθρώσεις του αυχένα και να οδηγήσουν σε πόνο και περιορισμένη κινητικότητα.

Προηγούμενοι τραυματισμοί ή καταπόνηση: Αν κάποιος έχει υποστεί τραυματισμούς ή εκφυλιστικές αλλοιώσεις από προηγούμενες καταπονήσεις (π.χ. κατάγματα, χειρουργικές επεμβάσεις), ο αυχένας μπορεί να καταπονηθεί περισσότερο και να εκδηλωθεί αυχενικό σύνδρομο.

Παράγοντες κινδύνου για αυχενικό σύνδρομο

Ηλικία: Η ηλικία είναι σημαντικός παράγοντας κινδύνου. Με την πάροδο των χρόνων, οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι φθείρονται και χάνουν την ελαστικότητά τους, αυξάνοντας τις πιθανότητες εκφυλιστικών αλλοιώσεων και προβλημάτων στον αυχένα.

Καθιστική ζωή και έλλειψη άσκησης: Η απουσία σωματικής δραστηριότητας οδηγεί σε μυϊκή αδυναμία και μυϊκή ανισορροπία, κάτι που μπορεί να επιβαρύνει τον αυχένα και να οδηγήσει σε πόνο και δυσλειτουργία.

Κακή εργονομία: Η παρατεταμένη χρήση υπολογιστών, η εργασία με λανθασμένη στάση ή η στήριξη του αυχένα σε ακατάλληλη γωνία (π.χ. χρήση κινητών τηλεφώνων με το κεφάλι σε κάμψη) αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης αυχενικού συνδρόμου.

Άγχος και ψυχική διαταραχή: Το χρόνιο άγχος και οι συναισθηματικές εντάσεις μπορεί να οδηγήσουν σε συσπάσεις των μυών, ιδιαίτερα στην περιοχή του αυχένα και των ώμων.

Γενετική προδιάθεση: Ορισμένα άτομα μπορεί να έχουν μεγαλύτερη γενετική ευαισθησία στην ανάπτυξη εκφυλιστικών ασθενειών της σπονδυλικής στήλης, όπως οι κήλες μεσοσπονδύλιων δίσκων ή η σπονδυλαρθρίτιδα, γεγονός που αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης αυχενικού συνδρόμου.

Αθλητικές δραστηριότητες ή επαγγελματικές δραστηριότητες με έντονη σωματική καταπόνηση: Επαγγελματίες αθλητές ή άτομα που εργάζονται σε επαγγέλματα που απαιτούν έντονη σωματική εργασία (όπως ανύψωση βαρών ή συνεχής καταπόνηση του αυχένα) διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο για αυχενικό σύνδρομο.

Συμπτώματα του αυχενικού συνδρόμου

Τα κύρια συμπτώματα του αυχενικού συνδρόμου σχετίζονται με πόνο και δυσλειτουργία στην περιοχή του αυχένα, που μπορεί να επηρεάσουν και άλλες περιοχές του σώματος, όπως τους ώμους, την πλάτη, το κεφάλι και τα άκρα. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να είναι ήπια ή σοβαρά και να έχουν σημαντική επίδραση στην καθημερινότητα των ατόμων που πλήττονται.

Πόνος στον αυχένα (αυχεναλγία): Ο πόνος στον αυχένα είναι το πιο κοινό σύμπτωμα και μπορεί να είναι ήπιος ή έντονος. Ο πόνος συνήθως εντοπίζεται στη βάση του αυχένα ή στην περιοχή γύρω από τους σπονδύλους του αυχένα. Μπορεί να είναι συνεχής ή διαλείπων και ενδέχεται να αυξάνεται με κινήσεις του αυχένα, σε στροφικές ή καμπτικές κινήσεις της κεφαλής.

Πόνος που ακτινοβολεί στους ώμους και στην πλάτη: Ο πόνος στον αυχένα μπορεί να επεκτείνεται προς τους ώμους, την πλάτη ή και τα άνω άκρα. Αυτή η ακτινοβολία συνήθως προκύπτει όταν υπάρχει πίεση στις νευρικές ρίζες, προκαλώντας επώδυνη αίσθηση στους μυς και στα νεύρα των περιοχών αυτών.

Περιορισμένη κινητικότητα του αυχένα: Ο πόνος του αυχένα μπορεί να οδηγήσει σε περιορισμένο εύρος κίνησης. Οι ασθενείς μπορεί να έχουν δυσχέρεια των στροφικών, καμπτικών ή εκτατικών κινήσεων κεφαλής, κάτι που επηρεάζει αρνητικά τη φυσιολογική κίνηση της κεφαλής και του αυχένα.

Μυϊκή αδυναμία και μουδιάσματα (αιμωδίες): Μπορεί να παρατηρηθεί μυϊκή αδυναμία ή μούδιασμα στα άνω άκρα (χέρια, δάχτυλα). Αυτά τα συμπτώματα εμφανίζονται όταν υπάρχει πίεση σε νευρικές ρίζες του αυχένα που επηρεάζουν την κίνηση ή την αίσθηση στα χέρια και τα δάχτυλα. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να υπάρξει και αίσθηση «καψίματος» ή «τσιμπημάτων» στην άκρα χείρα ή στην άκρα χείρα και στο αντιβράχιο.

Ζάλη ή αίσθημα αστάθειας: Ορισμένοι ασθενείς με αυχενικό σύνδρομο μπορεί να αναφέρουν ζάλη ή αίσθημα αστάθειας, ειδικά όταν κινούν τον αυχένα απότομα ή κοιτάζουν ψηλά ή περιφερικά. Αυτό μπορεί να σχετίζεται με τη φλεγμονή ή την πίεση σε αιμοφόρα αγγεία ή νεύρα που επηρεάζουν την ισορροπία.

Κεφαλαλγία: Ο πονοκέφαλος είναι συχνό σύμπτωμα του αυχενικού συνδρόμου. Συχνά, οι κεφαλαλγίες αυτές έχουν αυχενική προέλευση και συνδέονται με την ένταση ή τον πόνο στους αυχενικούς μυς, καθώς και με την πίεση στις αρθρώσεις ή τα νεύρα της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης.

Διάγνωση του αυχενικού συνδρόμου

Η διάγνωση του αυχενικού συνδρόμου βασίζεται κυρίως στην κλινική εξέταση του ασθενούς, αλλά μπορεί να συμπληρωθεί και με απεικονιστικές εξετάσεις, εφόσον απαιτείται για τον αποκλεισμό άλλων καταστάσεων ή για την καλύτερη αξιολόγηση της βαρύτητας της κατάστασης. Ο γιατρός θα συνδυάσει το ιστορικό του ασθενούς, τα συμπτώματα και τα αποτελέσματα των εξετάσεων για να καταλήξει στη διάγνωση.

Ιατρικό ιστορικό: Ο γιατρός θα ξεκινήσει με μια αναλυτική καταγραφή του ιατρικού ιστορικού του ασθενούς, παίρνοντας πληροφορίες σχετικά με την ένταση, τη διάρκεια και την εντόπιση του πόνου, καθώς και για τυχόν άλλα συμπτώματα, όπως μουδιάσματα, μυϊκή αδυναμία, ζάλη ή πονοκεφάλους. Επίσης θα συλλέξει στοιχεία για τη στάση του σώματος, τον τρόπο ζωής, τις καθημερινές συνήθειες (π.χ. πολλές ώρες μπροστά σε υπολογιστή, καθιστική εργασία, χόμπι) και αν υπάρχει ιστορικό τραυματισμού (π.χ. τροχαίο ατύχημα, πτώση). Ο γιατρός θα εξετάσει αν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό εκφυλιστικών νόσων, όπως εκφυλιστική δισκοπάθεια ή αρθρίτιδα.

Κλινική εξέταση: Ο γιατρός θα πραγματοποιήσει μια κλινική εξέταση για να αξιολογήσει τη λειτουργία του αυχένα και των γειτονικών μυών. Θα ελέγξει την ικανότητα και το σημείο μέχρι το οποίο ο αυχένας κινείται χωρίς πόνο ή δυσφορία και θα εξετάσει τις κινήσεις του αυχένα (στροφή, κάμψη, έκταση). Η ψηλάφηση του αυχένα μπορεί να εντοπίσει σημεία ευαισθησίας ή μυϊκών σπασμών. Σε περίπτωση εμφάνισης νευρολογικής συμπτωματολογίας, όπως μουδιάσματα ή αδυναμία στα άνω άκρα, θα ελεγχθούν η μυϊκή ισχύς και η αισθητικότητα στα χέρια και τα δάχτυλα, για να διαπιστωθεί αν οι νευρικές ρίζες πιέζονται ή έχουν υποστεί βλάβη. Επιπλέον, ο γιατρός μπορεί να χρησιμοποιήσει δοκιμασίες κινητικότητας για να διαπιστώσει τον περιορισμό του εύρους κίνησης του αυχένα και να δει αν οι κινήσεις του αυχένα προκαλούν πόνο ή άλλα συμπτώματα (π.χ. ακτινοβολία του πόνου στους τους ώμους ή στα άκρα).

Διαγνωστικές εξετάσεις: Εάν η κλινική εξέταση και το ιστορικό υποδεικνύουν την ύπαρξη αυχενικού συνδρόμου, ο γιατρός μπορεί να συστήσει απεικονιστικές εξετάσεις για να εντοπίσει την ακριβή αιτία των συμπτωμάτων, να αποκλείσει άλλες παθήσεις και να εκτιμήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης.

• Ακτινογραφία: Η ακτινογραφία μπορεί να αποκαλύψει τυχόν εκφυλιστικές αλλοιώσεις των σπονδύλων, όπως αρθρίτιδα ή εκφύλιση των μεσοσπονδύλιων δίσκων. Επίσης, μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό καταγμάτων ή άλλων ανατομικών ανωμαλιών στη σπονδυλική στήλη.
• Μαγνητική τομογραφία: Η μαγνητική τομογραφία είναι συνήθως η πιο αξιόπιστη εξέταση για την ανίχνευση του αυχενικού συνδρόμου. Παρέχει σαφή εικόνα των μαλακών ιστών (όπως των μεσοσπονδύλιων δίσκων, των νεύρων και των μυών) και μπορεί να εντοπίσει προβλήματα όπως κήλες μεσοσπονδύλιων δίσκων που πιέζουν τις νευρικές ρίζες, εκφυλιστικές αλλοιώσεις ή στενώσεις του σπονδυλικού σωλήνα που προκαλούν συμπίεση των νεύρων και φλεγμονές ή όγκους που επηρεάζουν την αυχενική περιοχή.
• Αξονική τομογραφία: Η αξονική τομογραφία είναι λιγότερο ευαίσθητη από την μαγνητική για τη μελέτη των μαλακών ιστών, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί αν δεν είναι εφικτή η μαγνητική τομογραφία ή αν χρειάζεται επιπλέον απεικόνιση των οστών της αυχενικής μοίρας.
• Ηλεκτρομυογράφημα: Το ηλεκτρομυογράφημα μετρά τη μυϊκή δραστηριότητα και μπορεί να βοηθήσει στην αξιολόγηση της νευρικής λειτουργίας, εάν υπάρχουν ενδείξεις πιέσεως των νευρικών ριζών (π.χ. λόγω κήλης δίσκου). Ανιχνεύει τη νευρική βλάβη που μπορεί να προκαλεί αδυναμία ή μουδιάσματα στα άκρα.
• Νευρολογικές εξετάσεις: Σε περιπτώσεις που υπάρχει υποψία νευρολογικής συμμετοχής (όπως μούδιασμα, αδυναμία ή ζάλη), μπορεί να γίνουν νευρολογικές εξετάσεις για να εκτιμηθεί η κατάσταση των νεύρων που περνούν από την περιοχή του αυχένα.

Θεραπεία του αυχενικού συνδρόμου

Η θεραπεία του αυχενικού συνδρόμου ποικίλλει ανάλογα με τη βαρύτητα της κατάστασης, την αιτία του προβλήματος και την αντίδραση του ασθενούς στις συντηρητικές θεραπείες. Συνήθως, η αντιμετώπιση περιλαμβάνει συντηρητικές μεθόδους, ενώ φαρμακευτική ή χειρουργική αγωγή χρησιμοποιείται μόνο σε περιπτώσεις σοβαρής ή εμμένουσας κλινικής εικόνας.

Φυσικοθεραπεία: Η φυσικοθεραπεία είναι συχνά η πιο αποτελεσματική συντηρητική προσέγγιση για το αυχενικό σύνδρομο. Συνήθως περιλαμβάνει:

• Ασκήσεις ενδυνάμωσης και διατάσεις για τη βελτίωση της στάσης του σώματος και τη μείωση της έντασης στους μυς του αυχένα και των ώμων.
• Θερμοθεραπεία ή κρυοθεραπεία για την ανακούφιση από τον πόνο και τη φλεγμονή. Η χρήση θερμαντικών επιθεμάτων ή πάγων μπορεί να βοηθήσει στην αποκατάσταση της φυσιολογικής λειτουργίας των μυών και των αρθρώσεων.
• Μάλαξη ή τεχνικές χαλάρωσης για τη μείωση της μυϊκής σύσπασης.
• Εκπαίδευση στη σωστή στάση του σώματος για την αποφυγή νέων προβλημάτων και την πρόληψη της επανεμφάνισης του πόνου.

Σωματικές ασκήσεις και κινητοποίηση: Η κίνηση και η άσκηση είναι θεμελιώδη για την αποκατάσταση από το αυχενικό σύνδρομο. Το τακτικό περπάτημα, το κολύμπι ή το ποδήλατο μπορεί να βελτιώσει τη γενική ευλυγισία, να ενισχύσει τη σπονδυλική στήλη και να βελτιώσει την κυκλοφορία. Ειδικά ασκήσεις ισορροπίας και ευλυγισίας μπορούν να βοηθήσουν στην αποκατάσταση της σωστής στάσης του σώματος και στην ενδυνάμωση των μυών που υποστηρίζουν τον αυχένα.

Φαρμακευτική θεραπεία: Η φαρμακευτική θεραπεία ενδέχεται να είναι απαραίτητη όταν ο πόνος είναι έντονος ή όταν τα συμπτώματα δεν ανταποκρίνονται στις συντηρητικές θεραπείες.

• Μη Στεροειδή Αντιφλεγμονώδη Φάρμακα (ΜΣΑΦ): Χρησιμοποιούνται για την ανακούφιση του πόνου και την καταπολέμηση της φλεγμονής. Ενδεικτικά φάρμακα περιλαμβάνουν την ιβουπροφαίνη, τη ναπροξένη και την δικλοφενάκη.
• Μυοχαλαρωτικά: Χρησιμοποιούνται για τη χαλάρωση των υπό σύσπαση μυών του αυχένα και την ανακούφιση από τη μυϊκή ένταση.
• Τοπικές κρέμες ή αλοιφές: Αλοιφές με αναλγητικά ή αντιφλεγμονώδη συστατικά μπορούν να εφαρμοστούν απευθείας στην περιοχή του αυχένα.
• Οπιοειδή αναλγητικά: Σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις, όταν ο πόνος είναι έντονος και δεν υποχωρεί με τα συνήθη αναλγητικά, μπορεί να χορηγηθούν οπιοειδή αναλγητικά για περιορισμένο χρονικό διάστημα, συνήθως υπό αυστηρή ιατρική παρακολούθηση.
• Αναστολείς της αλγογενούς οδού (π.χ. αντιεπιληπτικά, αντικαταθλιπτικά): Εάν τα συμπτώματα του αυχενικού συνδρόμου περιλαμβάνουν έντονα νευροπαθητικά συμπτώματα, όπως μυρμήγκιασμα, αίσθημα καψίματος ή πόνο που ακτινοβολεί στα χέρια, μπορεί να χορηγηθούν αντικαταθλιπτικά ή αντιεπιληπτικά φάρμακα, όπως η γκαμπαπεντίνη ή η πρεγκαμπαλίνη. Αυτά τα φάρμακα βοηθούν στην ανακούφιση των νευρικών πόνων.

Κολάρο ή νάρθηκας: Ένα αυχενικό κολάρο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για περιορισμένο χρονικό διάστημα για να σταθεροποιήσει τον αυχένα και να επιτρέψει στους μυς να ξεκουραστούν και να θεραπευτούν. Χρησιμοποιείται συνήθως σε οξείες φάσεις πόνου ή κατόπιν τραυματισμού, αλλά δεν συνιστάται για παρατεταμένη χρήση, καθώς μπορεί να μειώσει τη μυϊκή ενδυνάμωση.

Αναλγητικές ενέσεις ή εγχύσεις: Σε περιπτώσεις ισχυρού πόνου, οι ενέσεις κορτικοστεροειδών (κορτιζόνη) γύρω από τις αρθρώσεις ή τις νευρικές ρίζες μπορούν να ανακουφίσουν από τη φλεγμονή και τον πόνο. Οι εγχύσεις υαλουρονικού οξέος ή άλλων αναλγητικών ουσιών μπορεί να προσφέρουν ανακούφιση σε ασθενείς με εκφυλιστικές αλλοιώσεις στις αρθρώσεις του αυχένα.

Πότε απαιτείται χειρουργείο για το αυχενικό σύνδρομο

Η χειρουργική επέμβαση είναι συνήθως η τελευταία επιλογή και προτείνεται μόνο όταν οι συντηρητικές θεραπείες αποτύχουν ή όταν η κατάσταση προκαλεί σοβαρές νευρολογικές βλάβες.

Ενδείξεις για χειρουργική παρέμβαση

• Ανεξέλεγκτος πόνος: Εάν ο πόνος είναι χρόνιος και δεν ανταποκρίνεται στις υπόλοιπες θεραπείες.
• Απώλεια νευρολογικής λειτουργίας: Όταν τα συμπτώματα περιλαμβάνουν σοβαρή μυϊκή αδυναμία, μουδιάσματα ή αδυναμία ελέγχου των άκρων, αυτό μπορεί να υποδεικνύει νευρική πίεση που απαιτεί χειρουργική παρέμβαση.
• Κήλη δίσκου ή αυχενική σπονδυλική στένωση: Όταν υπάρχει μεγάλη πίεση στις νευρικές ρίζες λόγω κήλης δίσκου ή σπονδυλικής στένωσης και ο πόνος ή η δυσλειτουργία είναι σοβαρή, μπορεί να απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση για να απομακρυνθεί η πίεση από τα νεύρα.

Τύποι χειρουργικών επεμβάσεων

• Αφαίρεση κήλης δίσκου (Δισκεκτομή): Αν η κήλη δίσκου πιέζει τις νευρικές ρίζες, μπορεί να χρειαστεί αφαίρεση του δίσκου ή μέρος του για να αποκατασταθεί ο χώρος γύρω από τις νευρικές ρίζες.
• Σπονδυλοδεσία (Fusion): Σε περιπτώσεις εκφυλιστικών αλλοιώσεων ή σοβαρής σπονδυλικής αδυναμίας, μπορεί να χρειαστεί σπονδυλοδεσία για τη σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης.
• Αφαίρεση μέρους του σπονδυλικού σωλήνα (Λαμινεκτομή): Αν υπάρχει σπονδυλική στένωση, η επέμβαση αυτή αποσκοπεί στη δημιουργία περισσότερου χώρου γύρω από τα νεύρα.

Εναλλακτικές θεραπείες για το αυχενικό σύνδρομο

Παρόλο που η αποτελεσματικότητα των εναλλακτικών θεραπειών μπορεί να διαφέρει ανάλογα με το άτομο και τη σοβαρότητα του προβλήματος, πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι αυτές οι εναλλακτικές προσεγγίσεις μπορούν να συμβάλουν στην ανακούφιση από τον πόνο και τη βελτίωση της κινητικότητας συμπληρώνοντας τις κλασικές θεραπευτικές μεθόδους (όπως φυσικοθεραπεία και φαρμακευτική αγωγή).

Οστεοπαθητική: Οι οστεοπαθητικοί χρησιμοποιούν ήπιες τεχνικές για να βελτιώσουν τη λειτουργία της σπονδυλικής στήλης και των μυών, καθώς και τη ροή του αίματος και των λεμφαγγείων. Συχνά περιλαμβάνει μαλάξεις, κινητοποίηση αρθρώσεων και ασκήσεις ενδυνάμωσης για την ανακούφιση από τον πόνο.

Χειροπρακτική: Η χειροπρακτική θεραπεία δίνει έμφαση στις ρυθμίσεις των σπονδύλων για την αποκατάσταση της κανονικής λειτουργίας της σπονδυλικής στήλης και την ανακούφιση από τον πόνο και την αυχενική δυσλειτουργία.

Βελονισμός: Ο βελονισμός είναι μια παραδοσιακή κινεζική θεραπεία που περιλαμβάνει την τοποθέτηση πολύ λεπτών βελονών σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος (μεσημβρινούς) για να ενεργοποιήσει τις φυσικές διαδικασίες θεραπείας του οργανισμού. Ο βελονισμός μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του πόνου, της φλεγμονής και της μυϊκής έντασης που σχετίζονται με το αυχενικό σύνδρομο. Μελέτες έχουν δείξει ότι ο βελονισμός μπορεί να προσφέρει ανακούφιση σε ασθενείς με χρόνιο πόνο και μυοσκελετικά προβλήματα, βοηθώντας στην αποκατάσταση της φυσικής ισορροπίας του σώματος.

Μασάζ: Το μασάζ μπορεί να είναι πολύ χρήσιμο για την ανακούφιση από τη μυϊκή ένταση, την πιασμένη περιοχή του αυχένα και τον πόνο που προκαλεί το αυχενικό σύνδρομο. Μερικές από τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται περιλαμβάνουν:

• Ανακούφιση της έντασης των μυών του αυχένα και των ώμων μέσω κυκλικών ή πιεστικών κινήσεων.
• Αθλητικό μασάζ που μπορεί να περιλαμβάνει πιο βαθιές πιέσεις για τη μείωση των μυϊκών σφιξιμάτων.
• Σουηδικό μασάζ που είναι πιο ήπιο και εστιάζει στη χαλάρωση των μυών.

Το μασάζ μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του πόνου, στη βελτίωση της κυκλοφορίας και στην αποκατάσταση της μυϊκής λειτουργίας.

Γιόγκα και Διαλογισμός: Η γιόγκα μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη για το αυχενικό σύνδρομο, καθώς βοηθά στη βελτίωση της ευλυγισίας και της ενδυνάμωσης του κορμού και του αυχένα. Ορισμένες θέσεις της (οι καμπύλες του αυχένα και οι διατάσεις των ώμων) εστιάζουν στη χαλάρωση των σφιχτών μυών του αυχένα και στη βελτίωση της στάσης του σώματος. Η αναπνευστική γιόγκα (pranayama) μπορεί επίσης να μειώσει την ένταση και το άγχος, που μπορεί να επιδεινώνουν τα συμπτώματα του αυχενικού συνδρόμου. Από την άλλη, ο διαλογισμός βοηθά στην αποκατάσταση της ψυχικής ισορροπίας και στην ανακούφιση από το άγχος, το οποίο μπορεί να εντείνει τη μυϊκή ένταση στον αυχένα.