Στους περισσότερους έχει τύχει να νιώσουν την ανάγκη να απελευθερώσουν εντερικά αέρια σε μία πολύ κακή στιγμή, όπως στο γραφείο ή σε ένα ραντεβού. Ο μέσος άνθρωπος απελευθερώνει περίπου 0,5 έως 1,5 λίτρα αερίων την ημέρα. Τα περισσότερα από αυτά τα αέρια είναι άοσμα, αλλά σε κάποιους χώρους απλώς δεν μπορείς να το ρισκάρεις.
Τα αέρια είναι μία φυσιολογική διαδικασία της πέψης. Από τη στιγμή που θα δαγκώσουμε την πρώτη μπουκιά, το σώμα μας ξεκινά να διασπά μηχανικά και χημικά την τροφή. Για παράδειγμα, τα δόντια την αλέθουν μηχανικά, ενώ το σάλιο τη διασπά χημικά. Καθώς η τροφή κατεβαίνει στη γαστρεντερική οδό, διασπάται περαιτέρω στο στομάχι, στο λεπτό και στο παχύ έντερο. Τα μικρόβια στο έντερο βοηθούν στη διάσπαση της τροφής στα βασικότερα δομικά της στοιχεία. Στη συνέχεια, αυτά τα δομικά στοιχεία απορροφώνται στην κυκλοφορία του αίματος και μεταφέρονται σε όλο το σώμα ως ενέργεια.
Ωστόσο, δεν μπορούν όλες οι ουσίες της τροφής να χρησιμοποιηθούν από το σώμα, ειδικά αν δεν μπορεί να διασπάσει πλήρως ορισμένα συστατικά. Για παράδειγμα, τα άτομα με δυσανεξία στη λακτόζη δεν παράγουν αρκετό ένζυμο λακτάση στο λεπτό τους έντερο, οπότε η λακτόζη, ένα σάκχαρο των γαλακτοκομικών προϊόντων, παραμένει και ζυμώνεται στο πεπτικό σύστημα, προκαλώντας συμπτώματα όπως φούσκωμα, διάρροια και υπερβολική παραγωγή αερίων.
Βέβαια, τα αέρια συσσωρεύονται και στην κανονική πέψη. Σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρεία Μικροβιολογίας, το υδρόθειο (που προκαλεί την οσμή κλούβιου αυγού στα αέρια) παράγεται από φιλικά βακτήρια του εντέρου που διασπούν πρωτεΐνες. Πιο κάτω στη γαστρεντερική οδό, οι υδατάνθρακες διασπώνται στο παχύ έντερο, και τα υποπροϊόντα τους – υδρογόνο και μεθάνιο – προστίθενται στα αέρια που συσσωρεύονται στο σώμα. Ακόμα και το οξυγόνο και το διοξείδιο του άνθρακα μπορούν να βρίσκονται στο έντερο, καθώς εισέρχονται όταν κάποιος καταπίνει τροφή, εξηγεί η Δρ. Έλεν Στάιν, γαστρεντερολόγος στο RWJ Barnabas Health στο Νιου Τζέρσεϊ και εκπρόσωπος της Αμερικανικής Γαστρεντερολογικής Εταιρείας.
Τι συμβαίνει όταν κρατάμε μέσα μας τα αέρια
Ο εξωτερικός πρωκτικός σφιγκτήρας είναι το μοναδικό μέρος της διαδικασίας της πέψης που μπορούμε να ελέγξουμε συνειδητά. Έτσι, αν αποφασίσουμε ότι η στιγμή δεν είναι κατάλληλη για να απελευθερώσουμε τα αέρια, σφίγγουμε τον σφιγκτήρα και τα αέρια παγιδεύονται. Χωρίς πίσω πόρτα για να διαφύγουν, τα αέρια υποχωρούν ξανά στο κόλον. Στη συνέχεια, τα αέρια που συγκρατούμε κατά τη διάρκεια της ημέρας, συνήθως απελευθερώνονται κατά τις επισκέψεις στην τουαλέτα ή όταν το σώμα χαλαρώνει κατά τη διάρκεια του ύπνου τη νύχτα.
Σύμφωνα με την ίδια το να κρατάμε μέσα μας τα αέρια μπορεί να προκαλέσει δυσφορία, φούσκωμα, ακόμη και ναυτία ενώ το να τα κρατάμε συνεχώς μέσα μας μπορεί να βλάψει, με τον καιρό, το έντερο. Μικρές θυλάκιοι που ονομάζονται εκκολπώματα μπορούν να σχηματιστούν στο κόλον από την ένταση του διαρκούς φουσκώματος και μπορεί να γίνουν επικίνδυνες αν μολυνθούν.
«Μπορείτε να βλάψετε τον εαυτό σας αν ποτέ δεν απελευθερώνετε τα αέρια, με τον ίδιο τρόπο που μπορείτε να βλάψετε τον εαυτό σας αν δεν κάνετε ποτέ κένωση», επισημαίνει η Δρ Έλεν Στάιν.
[penci_related_posts title=”ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:” number=”8″ style=”grid” align=”none” displayby=”cat” orderby=”random”]