Δικαία Μαραβέλια, η οικοδέσποινα της Σύμης

«Μεγαλωμένη και κανακεμένη στα γόνατα του παππού μου, του παπα-Τάσου, με ιερή στιγμή αυτή που με τάιζε γλυκό σταφύλι με τόση ευλάβεια, σαν να ήταν κοινωνία. Τον έβλεπα πάντα να - όταν δεν λειτουργούσε. Μια καρέκλα για γραφείο, με το ξεραμένο και ξεθωριασμένο μελάνι να - τη δική του ιστορία σε ένα έπιπλο που αν είχε φωνή, θα μετρούσε ώρες εξομολόγησης και λογαριασμούς μετάνοιας από ιστορίες που έπρεπε να μείνουν μεταξύ εκείνου και της πίστης του. Κοριτσάκι εγώ, θυμάμαι να κρατά τα μικρά μου δάχτυλα λες και έτσι μου μετέδιδε δύναμη να αντιμετωπίσω τον κόσμο όταν τα χέρια μου θα ήταν ελεύθερα.

Επιβλητική η παρουσία του στη ζωή μου, όμως δεν κράτησε για πολύ, άφησε φύλακα άγγελο στη θέση του την κόρη του, την Αννα, να φέρει εις πέρας το έργο και τις ευλογίες του. Οταν μεγαλώνεις με άγγελο για συντροφιά, γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος. Βλέπεις τον κόσμο αλλιώς και έχει αξία το καθετί. Ετσι έμαθα να ζω σκεπασμένη πάντα από τα φτερά της, να σέβομαι, να αγαπώ, να εκτιμώ και να δίνω ό,τι έχω στην καρδιά μου. Μεγαλώναμε μαζί γιατί εκείνη ήταν αυτό που λέμε με μεγάλη ευκολία, αλλά όταν το βιώνεις καταλαβαίνεις τη δυσκολία του, άνθρωπος με ειδικές ανάγκες.

Η ενασχόληση με την παράδοση φέρνει στην πόρτα μας τον πιο γνωστό παραδοσιακό ξυλόφουρνο του νησιού, τον ξακουστό “Φούρνο του Πανορμίτη”, και έναν μαγικό κόσμο, αυτόν της δημιουργίας αρτοπαρασκευασμάτων, να δένει το χθες με το σήμερα, γεύσεις και μυρωδιές που ικανοποιούν και τους πιο απαιτητικούς ουρανίσκους. Ως γνήσια νησιώτισσα, όμως, και σύζυγος και μάνα, το φαγητό το θεωρώ μια πράξη αγάπης. Κι αυτή την αγάπη την αποτύπωσα σε ένα γευστικό αλλά παραδοσιακό ημερολόγιο με συνταγές του νησιού που λατρεύω. Ετσι έρχεται το δεύτερο βιβλίο, κι αυτό με συνεργασία, το “Εκύλησε το τέτζερι και ήβρε το καππάκι”.

Τι δίνει ζωή σε ένα νησί; Η θάλασσα! Η επέκταση ήρθε και η αντανάκλαση της καταπράσινης θάλασσας στη νέα επιχείρηση που δημιουργήσαμε, ένα beach bar-εστιατόριο στην ιδιόκτητη περιοχή μας στην Αγία Μαρίνα, ήταν ό,τι καλύτερο ονειρευόμασταν για τα παιδιά μας. Εχω την αίσθηση πως όταν αγαπάς αυτό που πρεσβεύεις, όταν η θέληση του να γίνεσαι καλύτερος σε πλημμυρίζει και σε ολοκληρώνει, η μετάδοση των γνώσεων είναι η καλύτερη ανταμοιβή. Από μικρή αγαπούσα τις πίσω θέσεις -και συνεχίζω να τις αγαπώ- γιατί από εκεί βλέπω καλύτερα όλη την εικόνα, και η διόρθωση των όποιων θεμάτων γίνεται… αθόρυβα. Κάπως έτσι, με την αθόρυβη συνειδητή λειτουργία μου στο on, συνεχίζω να έχω επιθυμίες και όχι προσδοκίες, να ελπίζω, να ζω και να απολαμβάνω στιγμές με τους αγαπημένους μου. Μέσα σε όλα αυτά η ενασχόλησή μου με τα κοινά ήταν η αφορμή για να βάλω κι εγώ ένα τόσο δα μικρό λιθαράκι στο να αναδειχθεί και να ακουστεί αυτό το μοναδικό νησί ακόμα πιο πολύ.

Το να ζω στη Σύμη μου είναι επιλογή και η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να με φανταστώ να ζω κάπου αλλού. Η ακριτική ζωή έχει πάρα πολλές δυσκολίες, ειδικά αν τα σύνορα είναι χρώματος μπλε. Αλλά αν τις βιώνεις από τα παιδικά σου χρόνια, τις δαμάζεις, τις φέρνεις στα μέτρα σου και τις κατακτάς. Αλλο τόσο δύσκολο είναι και το επιχειρείν, γιατί αν πιάσεις χαρτί και μολύβι να χαράξεις τα σχέδιά σου, το πρώτο συναίσθημα που αυθόρμητα βλέπει ο απέναντι στο πρόσωπό σου είναι η απογοήτευση. Αρα παίρνεις αγκαλιά τις ανοχές σου, δυναμώνεις τις αντοχές, φοράς ανθεκτικά παπούτσια και προχωράς με πείσμα.

Γυρνώντας λίγο το βλέμμα πίσω, χαμογελώ. Νιώθω περήφανη για τους προγόνους μας, γιατί χάρη σε αυτούς βρήκαμε εμείς εύφορο έδαφος. Περηφάνια και ευγνωμοσύνη γι’ αυτούς τους ανθρώπους που έδωσαν τον δικό τους αγώνα, για να μπορέσουμε εμείς με τη σειρά μας να συνεχίσουμε. Είμαι σχεδόν σίγουρη πως το καταφέραμε. Ποιο; Το όνειρο. Σε αυτά τα 16 χρόνια με έμαθα και κάθε μέρα ανακαλύπτω κάτι νέο… Το να είσαι ιδιοκτήτης τέτοιων επιχειρήσεων δεν μετριέται σε τζίρους. Σε τέτοιες δουλειές δίνεις ψυχή και το όφελος είναι πρώτα ηθικό και μετά μετράς κέρδη. Ωστόσο το σκαρί μου είναι φτιαγμένο από εμπειρίες και μαθήματα και θα συνεχίσω να σαλπάρω γιατί απλά η θάλασσα δεν έχει τέλος!» ◆

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Best of Network