Γιώργος Αμούτζας: «Υπάρχουν στιγμές που η αναγνωρισιμότητα στερεί κομμάτια της ελευθερίας σου»
Παρασκευή, 22.3.2024, 23:27
-@-_
“Ο κόσμος με θεωρεί πια δικό του άνθρωπο και αυτό από μόνο του είναι σπουδαίο” παραδέχεται, παράλληλα, ο Γιώργος Αμούτζας.
Ο Γιώργος Αμούτζας έδωσε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ! και τον δημοσιογράφο Πάνο Τσουκαρά με αφορμή την συνύπαρξη στο J2US με την Τάνια Μπρεάζου. Ο νεαρός ηθοποιός αναφέρθηκε, μέσα σε όλα, στα όνειρα που νιώθει ότι έχει ήδη εκπληρώσει καθώς και την διαχείριση της αναγνωρισιμότητας.
Γιώργο, αισθάνεσαι ότι πέτυχες κάποια από τα παιδικά σου όνειρα;
Το πιο μεγάλο μου όνειρο, νομίζω, ήταν να παίξω στην Επίδαυρο και το έζησα. Ένα παιδί που τελειώνει τη δραματική σχολή, όποια κι αν είναι αυτή, διδάσκεται αρχαία τραγωδία, όπως και εγώ. Όταν έπαιξα λοιπόν εκεί, είχα την τιμή και τη χαρά να πάρω αυτή τη μοναδική ενέργεια του χώρου. Ένιωσα δέος. Θεωρώ ότι η υποκριτική είναι κομμάτι της δικής μας πολιτιστικής κληρονομιάς, μια ελληνική εφεύρεση που τη διδάξαμε σε όλο τον πλανήτη. Στεναχωριέμαι που ο κόσμος στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει υποτιμήσει το επάγγελμα του ηθοποιού.
Πως διαχειρίζεσαι την αναγνωρισιμότητα που έχεις λόγω της δουλειάς σου;
Λόγω των χόμπι και των δραστηριοτήτων μου, συνήθως βρίσκομαι σε βουνά. Μου αρέσει να περπατάω μεγάλες αποστάσεις ή να κάνω βόλτες με το ποδήλατο με τους φίλους μου. Οπότε δεν συναναστρέφομαι και πολύ με άγνωστο κόσμο. Με έναν τρόπο πάντως μαθαίνεις να ζεις με τη δημοσιότητα. Υπάρχουν στιγμές που σε πιέζει και σου στερεί κομμάτια της ελευθερίας σου, σε χώρους που πιθανόν θα ήθελες να αφεθείς και δεν μπορείς, αλλά από την άλλη υπάρχει πολύς κόσμος που σου δίνει αγάπη και δένεται μαζί σου.
Για παράδειγμα, μετά τον θάνατο του Νικηφόρου που υποδυόμουν στον Σασμό, μου έστελναν βίντεο και φωτογραφίες όπου παρακολουθούσαν τη σκηνή και έκλαιγαν. Θυμάμαι ότι εκείνες τις μέρες ήμουν σε ένα φανάρι σταματημένος και ένας μοτοσικλετιστής δίπλα μου με το που με είδε, κατέβηκε από τη μηχανή, άνοιξε την πόρτα μου και με αγκάλιασε. Καθημερινά επί δυόμισι χρόνια, μέσω της σειράς, έμπαινα στα σπίτια του κόσμου. Με θεωρεί πια δικό του άνθρωπο και αυτό από μόνο του είναι σπουδαίο.
- εικόνας: NDP Photo