Κώστας Γιαννόπουλος: «Ολοκληρώνω την χημειοθεραπεία μου και συνεχίζω για ακόμη 100 χρόνια»

Είναι γνωστό ότι ο πρόεδρος του οργανισμού «Χαμόγελο του Παιδιού» Κώστας Γιαννόπουλος δίνει μάχη με τον καρκίνο. Πρόσφατα  ο ίδιος μοιράστηκε ένα συγκινητικό και ενθαρρυντικό κείμενο για την μάχη που δίνει.

Αγαπητοί φίλοι,

–

Καταρχήν θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κάθε έναν προσωπικά για το ειλικρινές και συγκινητικό ενδιαφέρον για την περιπέτεια υγείας μου και για τη δύναμη που απλόχερα μου προσφέρατε.

Παλιοί μου συνάδελφοι από τον κλάδο της τεχνολογίας, συνεργάτες στο «Χαμόγελο», οικογένειες και παιδιά που στηρίζουμε, υποστηρικτές και χορηγοί, τα υπέροχα παιδιά που μεγαλώνουν και μεγάλωσαν στα Σπίτια μας, άνθρωποι που δεν γνωρίζω προσωπικά με γεμίσατε ελπίδα ότι όλα θα πάνε καλά!

Θέλω επίσης να σας ευχαριστήσω από καρδιάς για την αγάπη σας στο «Χαμόγελο», στο «Χαμόγελο» που ίδρυσε ο 10χρονος Ανδρέας μου και τους ανθρώπους του σήμερα.

Σήμερα είναι μία ιδιαίτερα σημαντική ημέρα για εμένα καθώς ολοκληρώνεται ο κύκλος των 6 μηνών με 12 σχήματα χημειοθεραπειών στις οποίες υποβλήθηκα μετά την επέμβαση αφαίρεσης κακοήθειας στο παχύ έντερο.

–

Μετά την περιπέτεια που πέρασα νιώθω την υποχρέωση να πω σε όλους ότι σήμερα περισσότερο από ποτέ πιστεύω ότι όλα μπορούν να ξεπεραστούν με χαλύβδινη θέληση και θετική σκέψη.

Νιώθω επίσης την ανάγκη να τονίσω –αν και όλοι το «γνωρίζουμε» αλλά λίγοι το κάνουμε πράξη- ότι η πρόληψη σώζει ζωές.

Στη δική μου περίπτωση μία απλή εξέταση θα μπορούσε να τα έχει προλάβει όλα … Εάν φρόντιζα περισσότερο την υγεία μου κάνοντας τις απαραίτητες προληπτικές εξετάσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα δεν θα χρειαζόταν να υποβληθώ σε επέμβαση και μετέπειτα σε χημειοθεραπείες.

Εδώ θέλω για μία ακόμα φορά να σταθώ και να ευχαριστήσω την εξαιρετική ομάδα των γιατρών μου, που με φρόντισε και με στήριξε σε κάθε βήμα.

Ενημερώθηκα για το πρόβλημα υγείας μου, σε μια χρονική περίοδο τεράστιας πίεσης, πολλών ωρών δουλειάς, άγχους και πολλών ταξιδιών για την αναζήτηση λύσεων στο θέμα του προσφυγικού. Τα νέα με ξάφνιασαν, άλλα όλα κινήθηκαν αστραπιαία.

Αυτό που με πείσμωσε, με κινητοποίησε και με γέμισε ελπίδα ήταν οι ζωγραφιές, τα μοναδικά μηνύματα των παιδιών μας από όλη την Ελλάδα, τα λουλούδια, η αγάπη των συνεργατών και εθελοντών. Το δωμάτιο του νοσοκομείου γέμισε με την μοναδική περιουσία μου …. την αγάπη όλων!

Μετά ξεκίνησαν οι χημειοθεραπείες …

Παρά τις δυσκολίες που ήρθαν με τις θεραπείες, συνέχισα κανονικά την καθημερινότητα μου στο «Χαμόγελο». Αρνήθηκα να παραδώσω τα «όπλα» και παρά τις ενστάσεις όλων, ταξίδεψα στη Doha του Qatar για τη συνάντηση αρχηγών κρατών μελών του ΟΗΕ, πήγα στη Μάλτα ως Πρόεδρος του Δ.Σ. του European Anti bullying Network στο πλαίσιο της ετήσιας Συνάντησης του Δικτύου παρουσία της Προέδρου της Μάλτας και πολλά άλλα …

Αυτά μου έδωσαν δύναμη και αισιοδοξία ότι όλα θα περάσουν και με έφεραν σήμερα εδώ … νιώθοντας ακόμα πιο έντονη την υποχρέωση να συνεχίσω αυτό που δεσμεύτηκα να κάνω πριν από 21 χρόνια μαζί με τους ανθρώπους του «Χαμόγελου» -εθελοντές και εργαζόμενους- αλλά και όλους αυτούς τους πολύτιμους συνεργάτες μας στη δημόσια διοίκηση που καθημερινά δίνουν μάχες για τα παιδιά στην Ελλάδα. Ανθρώπους που έχουν την ίδια ευαισθησία, την ίδια εργατικότητα και το ίδιο πάθος και δεν είναι αυτό κατά καιρούς απαξιωτικά λέμε «Δημόσιοι Υπάλληλοι»…

Κλείνοντας την πολυλογία μου …

Για μία ακόμα φορά θέλω να τονίσω ότι για τον εαυτό μας αλλά και όλους αυτούς που αγαπάμε πρέπει πάση θυσία να προσέχουμε την υγεία μας κάνοντας τις απαραίτητες προληπτικές εξετάσεις.

Εάν παρόλα αυτά κάτι προκύψει η αγάπη, η δύναμη, η ελπίδα και η αισιοδοξία είναι η μόνη περιουσίας μας.

…..Εάν ενωθούμε όλοι θα τα καταφέρουμε…, όπως είπε ο Ανδρέας μου 21 χρόνια πριν

Σας ευχαριστώ …

Κώστας Γιαννόπουλος

–