–
Η ιστορία πίσω από τη viral φωτογραφία της μαμάς που κοιμάται με το μωρό της
Η Dayna Mager είναι μια μητέρα φωτογράφος από το Michigan.
Είχε δημοσιεύσει στον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook την παραπάνω φωτογραφία.
Την φωτογραφία είχε τραβήξει ο σύντροφος της και δείχνει την Dayna ξαπλωμένη, να κοιμάται στο κρεβατάκι μαζί με την κόρη τους που τότε ήταν λίγων μηνών.
Η φωτογραφία αμέσως έγινε viral. Και όχι χωρίς λόγο λοιπόν.
Στην περιγραφή της η Dayna είπε μια συγκλονιστική ιστορία που σχετίζεται με τη φωτογραφία που κοιμάται αγκαλιά με την κόρη της.
–
«Ήμουν εκεί, σε αυτό το ζεστό, εξαντλητικό, όμορφο πράγμα που ονομάζουμε γονεικότητα. Και θυμήθηκα μια υπόσχεση που της είχα δώσει. Κάνω αυτό το ποστ για να σας εξηγήσω το δικό μου «γιατί» βρέθηκα εκεί μέσα με τη μικρή μου».
Αυτή είναι η ιστορία πίσω από τη viral φωτογραφία
«Ήταν μια από τις πρώτες φορές που χρειάστηκε να καλύψουμε ένα συνέδριο με τον σύζυγό μου μετά τη γέννα. Επίσης δεν είχαμε την κόρη μας μαζί μας.
Σε εκείνο το συνέδριο, ένας ιεραπόστολος μοιράστηκε την ιστορία του και με συγκλόνισε για πάντα. Η καρδιά μου είχε ήδη γίνει 100 φορές πιο εύθραυστη μετά τη μητρότητα. Αλλά μετά από αυτή τη συνάντηση που είχαμε μου την έκαψε!».
«Αυτός ο ιεραπόστολος βρισκόταν σε ένα ορφανοτροφείο στην Ουγκάντα. Είχε πάει και σε άλλα ορφανοτροφεία στο παρελθόν, αλλά αυτό ήταν διαφορετικό. Μπήκε σε ένα βρεφοκομείο με πάνω από 100 κούνιες, όλες γεμάτες με μωρά.
Του φάνηκε πολύ περίεργο γιατί ο μόνος ήχος που άκουγε ήταν… η σιωπή. Δηλαδή ένας ήχος που είναι πέρα για πέρα σπάνιος σε ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ βρεφοκομείο. Πόσο μάλλον σε ένα όπου υπήρχαν πάνω από 100 μωρά. Γύρισε στην οικοδέσποινα και την ρώτησε γιατί δεν έκλαιγε κανένα μωρό. Η απάντησή που του έδωσε λοιπόν είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ, μα ποτέ.
Τριγυρνάει στο μυαλό μου ΠΑΝΤΑ.
–
Αυτή είναι το «γιατί» μου που σας έλεγα παραπάνω.
«Τον κοίταξε και είπε: «Μετά από περίπου μια εβδομάδα που είναι εδώ και κλαίνε για αμέτρητες ώρες, τελικά σταματούν όταν συνειδητοποιούν ότι δεν θα έρθει κανείς για εκείνα…»
Σταματούν να κλαίνε όταν συνειδητοποιούν ότι κανείς δεν τους έρχεται… Δε θα έρθει κανείς. Ούτε σε 10 λεπτά, ούτε σε 4 ώρες, ίσως και ποτέ…»
Γυρίσαμε σπίτι και εκείνο το βράδυ και πήρα αγκαλιά την κόρη μου. Καθώς την κουνούσα και ένιωθε τη ζεστασιά μου της έδωσα μια υπόσχεση. Ότι θα είμαι πάντα κοντά της.
Πάντα!
Δεν έχει σημασία τι ώρα είναι και πόσο αντέχω. Αυτό που δεν αντέχω είναι να μην είμαι κοντά της. Στο πρώτο κλάμα, στο πρώτο κάλεσμα είμαστε εκεί για να την αγκαλιάσουμε. Άλλες φορές της αρκεί απλά να είμαστε εκεί και να νιώθει ασφάλεια. Το σημαντικό είναι ότι είμαστε εκεί. To σημαντικό είναι να ξέρει ότι θα είμαστε πάντα το ασφαλές μέρος της και θα είμαστε πάντα κοντά της».
Γιατί όλο και περισσότερες έρευνες δείχνουν τα τελευταία χρόνια το πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει επαφή του μωρού με τους γονείς. Ειδικότερα την πρώτη περίοδο της ζωής του. Αυτό ίσως δεν χρειάζεται έρευνα για να το διαπιστώσει κανείς. Είναι αυταπόδεικτο.
Όμως διαπιστώνω ότι υπάρχουν αρκετοί γονείς ακόμη και σήμερα που μπερδεύονται. Δυσκολεύονται να αποφασίσουν αν η αγκαλιά είναι τελικά καλή ή θα “κακομάθει” το παιδί.
Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα, η επιρροή που έχει η αγκαλιά κατά τη διάρκεια της περιόδου ανάπτυξης ενός μωρού είναι πιο σημαντική από όσο νομίζαμε.
Συνέχισε την ανάγνωση του άρθρου, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον!
Λίζα
-
–
