–
Κάπου εκεί στους πάγκους υπάρχει αυτός ο πιτσιρικάς (τον βλέπετε δεξιά στον πάγκο μακριά στη φωτογραφια) ο οποίος στέκεται δίπλα στον πατέρα του και πουλάει φρούτα…
Αυτός παιδιά ειναι ο ΗΡΩΑΣ μου για το 2022.
Αυτός είναι ο αρχηγός μου, που είναι 13 χρονών και σηκώθηκε στις 6 το πρωι να βοηθήσει τον πατέρα του. Αυτός που έμεινε μέχρι τις 4 το μεσημέρι για να μαζέψει τον πάγκο… Αυτός που ο πατέρας του λέει με περηφάνια: «είναι δουλευταράς και κερνάει και καφέ την αδερφή του επειδη βγάζει μεροκάματο»
Η μοναδική μου ελπίδα οτι κάποια στιγμή αυτή η χωρα θα βγεί απο τα σκατά που βρίσκεται, είναι αυτός ο πιτσιρικάς. Που βγήκε στη ΛΑΪΚΗ ΑΓΟΡΑ την ώρα που οι φίλοι του σηκώθηκαν στις 11:00 και γκρίνιαξαν στη μάνα τους γιατί τους έφερε να φάνε κουλούρι, ενώ ήθελαν τυρόπιτα και μετά αποχαυνώθηκαν όλη τη μέρα πίσω από ένα τάμπλετ ή υπολογιστή μέχρι να ξανα γκρινιάξουν στην μανούλα γιατί άργησε το φαί……
Που χαμογελούσε όταν ο κόσμος αγόραζε και σκιζόταν στη δουλειά, την ίδια ώρα που άλλοι μεγαλύτεροί του έχουν χορτάσει αμπελοφιλοσοφία στις καφετέριες και στα τσιπουράδικα.
Η μόνη λύση, είναι να ανακαλύψουμε ξανά το νόημα της σκληρής δουλειάς όπως κάνανε οι παππούδες μας. Της κανονικής δουλειάς και όχι τα ευκολάκια και φούμαρα που μας πουλάνε διάφοροι πολιτικοί που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στην ζωή τους. Ευχαριστω τον πιτσιρικά που μου το θύμισε…
Εκείνα τα δύσκολα αλλά ωραία χρόνια που 5 το πρωί ήμουν κάθε μέρα στην ιχθυόσκαλα Κερατσινίου να βάλω τα ψάρια στον πάγο , να φορτώσω και να τα διανείμω έως τις 18:00-19:00 το απόγευμα…..
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΡΕ ΠΙΤΣΙΡΙΚΟ…..
–
Γ.Αναγνωστάκος
–
loading…
