Έζησα την απόλυτη κακοποίηση για να καταλάβω ότι κανείς δεν αλλάζει!
Αυτά που θα σας γράψω, τα έζησα στη ζωή μου, στον δεύτερο γάμο μου, τότε που μόλις είχα χωρίσει τον πρώτο μου άντρα που υπεραγαπούσα. Μετά από καθημερινή κακοποίηση απ’ αυτόν βρήκα το θάρρος και τον χώρισα. Είχα 2μιση χρόνια να γελάσω και έπεσα πάνω στον δεύτερο που μου έκανε τον φίλο, μου έδωσε το χαμόγελο μου πάλι πίσω και με έκανε να αισθάνομαι άνθρωπος.
–
Μετά από λίγο καιρό έμεινα έγκυος από αυτόν και χωρίς να με ρωτήσει, ήρθε με τον πατέρα του ,που παρεμπιπτόντως ήταν κολλητοί φίλοι με τον δικό μου πατέρα και με ζήτησαν σε γάμο. Εκεί έμαθαν οι γονείς μου πως είμαι έγκυος . Μου είπαν, ” ή παντρεύεσαι ή το ρίχνεις.” Δεν ήθελα με τίποτα να κάνω έκτρωση, για πολλούς λόγους, ο βασικός ήταν γιατί ήθελα η κόρη μου απ’ τον πρώτο γάμο να έχει οπωσδήποτε αδερφάκια. Δεν ήθελα να μεγαλώσει μόνη χωρίς αδέρφια, όπως εγώ. Είπα λοιπόν μέσα μου, έλα μωρέ και τι έγινε, καλά περνάμε, θα το παλέψω.
Αμ δε… με το που παντρευτήκαμε άρχισε να πίνει ατελείωτα, να γίνεται λιώμα, να με χτυπάει και ας ήμουν έγκυος. Για να μην τα πολυλογώ , έχασα εκείνο το παιδί από αποκόλληση πλακούντα μετά από κλοτσιές στη μέση και στο νοσοκομείο το άφησε να πεθάνει η άχρηστη γιατρός του δημοσίου, γιατί δήλωνε πως την ξύπνησα 4 το πρωί και θέλει να φύγει. Ούτε λόγος για θερμοκοιτίδα ούτε τίποτα. Της έκοψε τον ομφάλιο λώρο και διέταξε τη νοσοκόμα ν’ ανοίξει το παράθυρο να κάνει ρεύμα για να πεθάνει πιο γρήγορα το μωρό που έκλαιγε και εγώ με τα ύστερα έξω να παρακαλάω να ζήσει. Πρόλαβα και της έκανα αεροβάπτισμα , με τα ύστερα να κρέμονται , μαζί με την τρομοκρατημένη νοσοκόμα και την είπα Ειρηνούλα. Τραγικές καταστάσεις και ο τύπος να σέρνεται μεθυσμένος και εξαφανισμένος.
Μετά από 6 μήνες και μετά από βαριά κατάθλιψη που την ξεπέρασα μόνη μου χωρίς γιατρούς , έμεινα έγκυος επίτηδες μπας και τόσο ξύλο που εισέπραξα και τόσος κόπος που τον άντεχα, αποκτήσω το παιδί που ήθελα. Τα κατάφερα, γέννησα μια κόρη ακόμα και ήμουν πανευτυχής. Δεν μ’ ένοιαζε τίποτα ,μόνο τα παιδιά μου και πως θα βρω τρόπους να φύγει απ’ τη ζωή μου ο κύριος. Αλλά αυτός δεν ήθελε με τίποτα να φύγει και η κακοποίηση συνεχιζόταν. Εγώ προσπαθούσα να μην βλέπουν τα παιδιά τα σκηνικά.Κοιμόμουν στο πάτωμα, σε στρώμα θαλάσσης, δίπλα απ’ τις κούνιες των μωρών για να προλάβω μη γίνει το παραμικρό.
Δεν θα έχω τελειωμό να εξιστορώ το τι έζησα. Πολλά και τίποτα καλό. Παντού γινόμασταν ρεζίλι, αυτός έπινε του σκασμού και εγώ που δεν έπινα ποτέ να προσπαθώ να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα. Καταλήξαμε σε όλες τις εκδηλώσεις να πηγαίνω μόνη μου, άσχημες καταστάσεις στο σπίτι από το τίποτα, από το γιατί μετακίνησα τον καναπέ μέχρι το ότι δεν του άρεσαν οι πατάτες που τηγάνισα. Ο κακός χαμός χωρίς λόγο. Ορμούσε πάνω μου να με σκοτώσει. Τα είπα στους γονείς μου και τελικά μετά από απόπειρα δολοφονίας πείστηκε ο μπαμπάς μου από τους γιατρούς που με εξέτασαν στο νοσοκομείο να δεχτεί πως θα έπαιρνα και δεύτερο διαζύγιο.
–
Με είχε αφήσει ανάπηρη μετά από κλοτσιές στο κεφάλι από την πίσω μεριά , που αν δεν είχα σφιχτεί, θα με είχε αποκεφαλίσει. Μου έμεινε ένας ευθειασμός 6 σπονδύλων στον αυχένα και δεν μπορώ από τότε να σηκώσω ούτε ένα κιλό βάρος χωρίς να μουδιάζουν τα χέρια μου και να πονάνε μέχρι και τα δάχτυλα. Στο τέλος έφυγε, του επέβαλα ή να διαλέξει το διαζύγιο ή να τον στείλω φυλακή για απόπειρα δολοφονίας. Έφυγε τελικά και εγώ έμεινα να μαζεύω τα κομμάτια μου ένα ένα και να παίρνω δύναμη απ’ τα παιδιά μου. Πήρα δύναμη από αυτά και άρχισα να ελευθερώνομαι, να γίνομαι ο γονιός που ήθελαν. Πάλεψα και παλεύω κάθε μέρα και καλύτερα.
Πέρασαν από τότε πάνω από 15 χρόνια αλλά να εμπιστευτώ άντρα και να τον βάλω σπίτι μου με τίποτα. Δεν ήταν εύκολο γιατί είχα παιδιά να μεγαλώσω και δεν το ήθελα. Είχα περισσότερα κότσια από πολλούς και δεν είχα ανάγκη από έναν άντρα μόνο και μόνο για τα μάτια του κόσμου. Αν δεν έβρισκα αυτό που ήθελα δεν συμβιβαζόμουν με μετριότητες και έτσι προχώρησα στη ζωή μου, με πολύ αγάπη, χιούμορ και αισιοδοξία για το καλύτερο. Πάτησα πάνω στις φοβίες μου, πάλεψα με τους δαίμονες μου και επιβίωσα μια χαρά.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι λάθη που κάνουμε όλοι μας, καλό θα ήταν να μην επηρεάζουν αθώες ψυχούλες που δεν φταίνε σε τίποτα. Πάρτε το χαμπάρι, δεν κάνουμε ποτέ σχέση με κάποιον με την προϋπόθεση ότι θα βρούμε τρόπο να τον αλλάξουμε, δεν αλλάζει κανείς προς το καλύτερο αν δεν θέλει μόνος του να αλλάξει. Τέλος!
Λευκοθέα
–
