«Θέλεις να μας παντρευτείς;» Ο γιος του άντρα μου, μου έκανε πρόταση γάμου για τον μπαμπά του – Η ιστορία της Γιούλης
Εμένα ο γιος του νυν συζύγου μου, με γνώρισε και καλά ως φίλη.
–
Ήταν μικρούλης τότε, στο δημοτικό. Ήρθαν για 2 ημέρες στην πόλη που ζούσα τότε, βγήκαμε για φαγητό, κάναμε βόλτες, γελάσαμε, πειραχτήκαμε, περάσαμε χρόνο μαζί και κρατήσαμε μια επαφή στο τηλέφωνο. Του μιλούσα όταν πήγαινε στον μπαμπά του. Εκείνος το ζητούσε. Μετά από λίγα τηλεφωνήματα, είπε στον μπαμπά του, ωραία η Γιούλη, γιατί δεν της ζητάς να σε παντρευτεί; Του λέει εκείνος “λες;” και τότε ο μικρός ζήτησε να μου τηλεφωνήσουν και μου έκανε πρόταση γάμου από το τηλέφωνο για τον μπαμπά του. Μάλλον για την ακρίβεια με ρώτησε αν θέλω να τους παντρευτώ.
Ας χτυπιόταν η μάνα του μικρού. Ακόμα το κάνει μετά από τόσα χρόνια. Είπε, είπε, ξαναείπε. Το καλό είναι ότι έλεγε κυρίως κουταμάρες που το παιδί γελούσε (πχ. ότι είμαι ναρκομανής ) οπότε όλα συνέχισαν κανονικά. Αυτό είναι και το μόνο βέβαιο. Ότι είναι να γίνει, θα γίνει, δεν μπορεί να το εμποδίσει κανείς όσο και αν χτυπιέται, όσα εμπόδια και αν βάζει.
Βέβαια και είχαμε και τις “ωραίες” μας τις στιγμές… αλλά υπάρχει σπίτι που δεν έχει; Ειδικά με αυτές τις συνθήκες, Με τόσα που άκουγε, κάτι θα τον επηρέαζε… Τώρα πια πέρασαν τόσα χρόνια και παραδόξως, ενώ μένουμε πλέον σε διαφορετική χώρα βρισκόμαστε και περισσότερο. Είναι μεγάλος πια και όταν έρχεται μένει για πολύ, δεν μένουμε στις επισκέψεις του σ/κ. Άλλωστε αν και πέρασε στη σχολή που ήθελε στις πανελλήνιες, αποφάσισε να σπουδάσει σε ένα από τα δικά μας πανεπιστήμια, οπότε θα τον έχουμε και κοντά μας και θα τον χαρούμε και περισσότερο. Να χαρεί λέει και εκείνος τα αδερφάκια του.
Γιούλη
–
