Φωτογραφία: Δημήτρης Σκουλός.
Ο Σεπτέμβρης, παραδοσιακά, είναι συνυφασμένος με την επιστροφή, την επανεκκίνηση, την αλλαγή σχεδίων, την αναδιοργάνωση, τη νέα αρχή ή τα restart, τα reboot, τα reset… Όλους αυτούς τους όρους-hashtags που έχουν μπει στη ζωή μας τα τελευταία χρόνια και μερικές φορές μας κάνουν να νιώθουμε σαν laptops έτοιμα να εκραγούν, αν δεν προχωρήσουμε στις απαραίτητες διορθώσεις, επαναρρυθμίσεις και αναβαθμίσεις.
Και αυτό χρειάζεται να γίνει τον Σεπτέμβρη, γιατί έτσι «πρέπει» και έτσι είθισται. Όπως και το καλοκαίρι «πρέπει» να ξεκουραστούμε και να χαλαρώσουμε, τα Χριστούγεννα να περάσουμε καλά και την 1η του Γενάρη «πρέπει» να έχουμε έτοιμη τη λίστα με τις καινούριες αποφάσεις μας, τα #resolutions μας, δηλαδή, που θα αρχίσουμε να υλοποιούμε επί τόπου, από τη δεύτερη μέρα του χρόνου.
Δεν έχω κάτι με τα motto του wellness, τα βιβλία αυτοβοήθειας και όλη αυτή την κουλτούρα που μας προσκαλεί να βρούμε τη δύναμη μέσα μας και να τα αλλάξουμε όλα. Φυσικά και η δύναμη για να πετύχουμε το καθετί βρίσκεται μέσα μας – το τι σημαίνει «τα αλλάζω όλα», βέβαια, είναι μεγάλη κουβέντα και πολύ σχετική για τον καθένα. Επίσης, σε κάθε βιβλίο που σε προτρέπει να «εγκαινιάσεις τον καινούριο σου εαυτό», σε κάθε επιστημονική μελέτη και σε κάθε πρόταση οποιουδήποτε διάσημου life coach, πιστεύω ότι ο καθένας μπορεί να βρει κάτι να κρατήσει και πολλά να πετάξει ή και το αντίθετο. Αρκεί να υιοθετήσει ό,τι του ταιριάζει με τον δικό του τρόπο και στον δικό του χρόνο. Δεν έχουμε όλοι τον ίδιο βηματισμό στη ζωή. Μπορεί κάποιος να κάνει το restart του τον Μάρτιο, να νιώσει σαν Χριστούγεννα τον Φεβρουάριο και να αλλάξει όλη του τη ζωή μες στον ράθυμο Αύγουστο.
Με την καθημερινότητά μας να συνεχίζει να είναι σκληρή και αμείλικτη, το τελευταίο που μας έλειπε είναι νέοι ψυχαναγκασμοί για επανεκκινήσεις και νέες αρχές με την πρώτη καλημέρα του φθινοπώρου. «Εκείνο που διαπιστώνω είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι εξουθενωμένοι. Μπορεί να επιθυμούν να κάνουν επανεκκίνηση, αλλά δεν έχουν την ενέργεια να την πραγματοποιήσουν. […] Αυτό που χρειάζονται είναι να προχωρήσουν με αργά βήματα, φροντίζοντας τον εαυτό τους», δήλωνε πριν από έναν χρόνο η ψυχοθεραπεύτρια Sh-y Treacher σε σχετικό άρθρο του Independent. Και από πέρσι μέχρι φέτος δεν έχουν αλλάξει και πολλά. Τα λόγια της εξακολουθούν να έχουν εφαρμογή.
Επιπλέον, το restart είναι μια τόσο ευρεία έννοια, πολύ διαφορετική για τον καθένα και καθόλου μετρήσιμη. Δεν υπάρχει μεγάλο και μικρό restart. Για εμένα μπορεί να είναι μια καινούρια δουλειά σε μια άλλη χώρα, για εσένα η προσθήκη μίας ώρας γυμναστική την εβδομάδα και για τον άλλο λίγος ελεύθερος χρόνος μες στην ημέρα για τον εαυτό του.
Πριν, λοιπόν, προχωρήσουμε στην επανεκκίνηση, ας πατήσουμε πρώτα έναν καλό «τερματισμό» (αυτές οι δύο ενέργειες δεν είναι τυχαία τόσο κοντά στο μενού του υπολογιστή μας). Aς κλείσουμε τα μάτια στα δύσκολα που ζήσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε, όχι για να τα απωθήσουμε, αλλά για να τα επεξεργαστούμε με ψυχραιμία. Και, παράλληλα, ας ρουφήξουμε με λαχτάρα όλες τις όμορφες εικόνες και τις αναζωογονητικές ανάσες που έχει να μας προσφέρει η καθημερινότητα, στην πιο απλή και αγνή μορφή της. Αυτές θα είναι το καύσιμό μας για να μπει σε λειτουργία το οποιοδήποτε restart.
My List:
Έκθεση: Hockney-Matisse. Un paradis retrouvé
Αν βρεθείτε κοντά στη Νίκαια της Γαλλίας αυτό το καλοκαίρι, μην παραλείψετε να δείτε τη «συνομιλία» ανάμεσα σε δύο σπουδαίους ζωγράφους, που έχουν πολλά -περισσότερα από όσα νομίζαμε- κοινά στην τεχνοτροπία, την αισθητική και τη θεματολογία τους. Η έκθεση πραγματοποιείται στο πλαίσιο της Biennale της Νίκαιας. Musée Matisse, μέχρι 18/9
Βιβλίο: Ανθρώπων Δέρμα (εκδ. -)
Μια νεαρή φιλόλογος διορίζεται στη Ναύπακτο του 1958, προσπαθώντας να ξεφύγει από τους προσωπικούς της δαίμονες. Θα τα καταφέρει; Ο Ορφέας Χαραλαμπόπουλος, πάντως, στο πρώτο του βιβλίο καταφέρνει να διαχειριστεί περίφημα το μυστήριο, την αστυνομική πλοκή και την «ψυχολογία» της επαρχίας σε ένα πολύ ενδιαφέρον μυθιστόρημα.
Λεύκωμα: Elvis and the birth of rock ‘n’ roll (εκδ. Taschen)
O «βασιλιάς» πάντα είναι επίκαιρος, πόσο μάλλον φέτος που η ταινία Elvis του Baz Luhrmann τον ξαναζωντάνεψε μπροστά μας. Σε αυτή την έκδοση είναι συγκεντρωμένες περίπου 300 φωτογραφίες του Elvis από το αρχείο του φωτογράφου Alfred Wertheimer, στις οποίες αποτυπώνονται η αστείρευτη λάμψη και η μαγική πορεία προς την κορυφή.
Mαρία Πατούχα
[email protected]
[penci_related_posts title=”ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:” number=”8″ style=”grid” align=”none” displayby=”cat” orderby=”random”]
