«Ένας γάμος απαιτεί υπομονή, επιμονή και πολλή αγάπη»
Γνωρίζω ένα ζευγάρι που δεν μοιάζει με όλα τα υπόλοιπα. Εκείνη 75, εκείνος 78 και η κοινή τους πορεία μετράει ήδη 58 χρόνια. Είναι από τα ζευγάρια που η οικογένεια και τα δύο τους (υπέροχα!) παιδιά δεν στάθηκαν εμπόδιο σε μια επιτυχημένη καριέρα και μια γεμάτη προσωπική ζωή.
–
Και οι δύο είχαν τη δουλειά τους, τους φίλους τους και έκαναν πολλά οικογενειακά ταξίδια. Δεν ήταν αυτό που λέμε ευκατάστατοι, αλλά δούλεψαν σκληρά και κατάφεραν να χτίσουν μια όμορφη ζωή. Σήμερα, συνταξιούχοι και με διάφορα προβλήματα υγείας να τους ταλαιπωρούν, μοιάζουν πιο δεμένοι, αγαπημένοι και ερωτευμένοι από ποτέ! Εχθές, με αφορμή μία συζήτηση που είχαμε, δεν κρατήθηκα και τους ρώτησα: «πώς είναι δυνατόν να είστε μαζί τόσα χρόνια, να έχετε περάσει μέσα από την φθορά της καθημερινής ρουτίνας και να είστε ακόμα τόσο ερωτευμένοι;»
Η απάντηση που έλαβα συνοψίζεται στην παρακάτω πρόταση: «Ένας γάμος απαιτεί υπομονή, επιμονή και πολλή αγάπη».
H υπομονή είναι το πιο ισχυρό όπλο σε μια σχέση!
Κανενός η ζωή δεν είναι πάντα εύκολη ή ρόδινη. Όπως όλοι οι γονείς παγκοσμίως, έτσι και αυτό το ζευγάρι πέρασε καταστάσεις που έμοιαζαν αδιέξοδες. Καβγάδες, διαφορετικές απόψεις, ασθένειες των παιδιών, ο χρόνος που τρέχει αδυσώπητα, μαθήματα, βαθμοί και κούραση. Τίποτα όμως απ’ όλα αυτά δεν μπόρεσαν να κλονίσουν την σχέση τους γιατί ήξεραν να κάνουν υπομονή και να συμπονούν ο ένας τον άλλον. Όταν ο ένας λύγιζε, ο άλλος ήταν εκεί για να τον κρατήσει. Όταν ο ένας θύμωνε, ο άλλος σώπαινε και περίμενε να περάσει η τρικυμία.
–
Είχαν επιμονή και πίστη στον κοινό τους στόχο
Όταν αποφάσισαν να ενώσουν τις ζωές τους, υποσχέθηκαν πως ο κοινός τους στόχος θα είναι μια όμορφη και γεμάτη ζωή. Μπορεί η καθημερινότητα συχνά να μας αποπροσανατολίζει από τους στόχους μας, αλλά όποιος έχει επιμονή, πίστη και διάθεση να τα καταφέρει, απλά το κάνει! Και μάλιστα, όταν ο στόχος είναι κοινός, ο ένας παροτρύνει και εμψυχώνει καθημερινά τον άλλον.
Δεν έκαναν εκπτώσεις στα θέλω τους
Δεν είναι εύκολο να συνδυάζεις οικογένεια, δουλειά και προσωπική ζωή, και ειδικά εάν δεν έχεις εξωτερική βοήθεια ή οικονομική άνεση. Οι άνθρωποι αυτοί, όμως, το πέτυχαν γιατί διέθεταν ένα σπουδαίο και σπάνιο χάρισμα: δεν έκαναν εκπτώσεις στα θέλω τους και στα όνειρά τους! Αυτό που ήθελαν ήταν να μεγαλώσουν δυο παιδιά που θα έχουν μεγάλα όνειρα και ισχυρή θέληση να τα πραγματοποιήσουν. Και για να το πετύχουν αυτό, έπρεπε να δώσουν πρώτα εκείνοι το καλό παράδειγμα.
Τα μοιραζόντουσαν όλα
Δεν είχε σημασία ποιος ήταν με τα παιδιά τα μεσημέρια ή τα απογεύματα. Σημασία είχε πως, αυτός που ήταν στο σπίτι, έκανε ό,τι ήταν απαραίτητο για να είναι όλα υπό έλεγχο και όπως πρέπει. Μοιράζονταν (και μοιράζονται ακόμα) τις δουλειές του σπιτιού, τις δραστηριότητες των παιδιών, το διάβασμα, τα ξενύχτια και τις ανησυχίες τους. Το πιο σημαντικό όλων, όμως, είναι πως μοιράζονταν τα συναισθήματα και τους προβληματισμούς τους. Η ανησυχία του ενός ήταν ανησυχία και του άλλου και, παρέα, κατάφερναν να υπερπηδούν όλων των ειδών τα εμπόδια!
Ξέρουν να αγαπούν….
Δεν είναι εύκολο να αγαπάει κανείς. Συχνά, η ερωτική αγάπη εμπεριέχει εγωισμούς, ζήλιες ή ανταγωνισμό. Αυτό το ζευγάρι, όμως, μου δίδαξε πως η αληθινή, ουσιαστική και ανιδιοτελής αγάπη ανάμεσα σε δύο συντρόφους υπάρχει και είναι παντοτινή! Γιατί όταν δύο σύντροφοι νοιάζονται πραγματικά ο ένας για τον άλλον, όταν ο δικός τους πόνος μοιάζει ασήμαντος μπροστά στον πόνο του συντρόφου τους, τότε μπορούν να μείνουν μαζί για πάντα και να είναι ευτυχισμένοι.
*Αφιερωμένο στην Ιωάννα και τον Κωστή
-
