Ελληνίδα δασκάλα: Πηγαίνει στην Τέλενδο με βαρκούλα από την Κάλυμνο για να κάνει μάθημα σε παιδάκια
Η Τέλενδος έχει τη δική της «δασκάλα με τα χρυσά μαλλιά». Την 30χρονη Ελένη Τάνου, που κάθε πρωί παίρνει την βαρκούλα από την Κάλυμνο για να περάσει απέναντι όπου την περιμένουν οι λιγοστοί μαθητές του μονοθέσιου δημοτικού σχολείου, για να πάνε όλοι μαζί στην τάξη.
Συνέντευξη στην Μαίρη Φώτη στην Εφημερίδα Δημοκρατική
Η Ελένη, είναι αναπληρώτρια δασκάλα και παρ΄ότι «στεριανή» στα τελευταία χρόνια… έριξε άγκυρα στην Κάλυμνο, όπου βρήκε τον άντρα της ζωής της και αποφάσισε να μετακομίσει στα Δωδεκάνησα.
Στην συνέντευξή της στη «δ», μιλά για τις εμπειρίες που έχει αποκομίσει στα σχολεία της άγονης γραμμής, εκεί που ακόμα οι μικρές τοπικές κοινωνίες έχουν τον δάσκαλο ψηλά, αλλά και για την απόφασή της να διδάξει στο σχολείο της Τελένδου, όπου από τον άλλο μήνα, θα μείνει με δύο μόνο μαθητές. Όπως λέει, ευγνωμονεί τον Θεό για όσα έχει ζήσει μέχρι σήμερα στις αίθουσες των λεγόμενων δύσκολων σχολείων και τονίζει ότι οι αναπληρωτές είναι εκείνοι που κρατούν όρθια τα σχολεία των απομακρυσμένων περιοχών της χώρας.
• Πώς βρεθήκατε στην Τέλενδο;
–
Ζω στην Κάλυμνο εδώ και τέσσερα χρόνια. Ο σύζυγός μου είναι Καλύμνιος, γι αυτό και αποφάσισα κι εγώ να μετακομίσω στο νησί. Σκέφτηκα λοιπόν ότι θα είναι καλή ευκαιρία να δω κι ένα σχολείο δύσκολο, όπως λέμε, και ήθελα να ζήσω αυτή την εμπειρία.
• Πότε πήρατε την απόφαση;
Το καλοκαίρι που μας πέρασε άρχισα να το σκέφτομαι και αφού το συζήτησα με τον σύζυγό μου, αποφάσισα να το δηλώσω και τελικά κλήθηκα να καλύψω τη θέση εκεί.
«Εχω τρεις τάξεις αυτή τη στιγμή. Ένα παιδάκι στην πρώτη τάξη, δύο παιδάκια στην τρίτη τάξη και πέντε παιδάκια στην πέμπτη τάξη»
• Τι ιδιαιτερότητες έχει αυτό σχολείο;
Πρώτα απ΄όλα είναι μονοθέσιο. Εχω τρεις τάξεις αυτή τη στιγμή. Ένα παιδάκι στην πρώτη τάξη, δύο παιδάκια στην τρίτη τάξη και πέντε παιδάκια στην πέμπτη τάξη. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βρω τις ισορροπίες ανάμεσα σε τρεις τάξεις. Πώς να τους κάνω το μάθημα, το χρόνο που θα αφιερώσω σε κάθε τάξη… Αυτό καλούμαι για πρώτη φορά να το αντιμετωπίσω και να το ισορροπήσω. Ακόμα πιο ιδιαίτερο είναι το γεγονός ότι από τον Οκτώβριο το σχολείο θα μείνει μόνο με δύο παιδάκια, γιατί τα υπόλοιπα θα πάνε σε σχολείο της Καλύμνου όταν θα ολοκληρωθεί η σεζόν, αφού οι γονείς τους θα κλείσουν τα καταστήματά τους εδώ και θα επιστρέψουν στην Κάλυμνο για τον χειμώνα. Τα παιδάκια θα επιστρέψουν στο σχολείο της Τελένδου πάλι μετά το Πάσχα. Ουσιαστικά την σχολική χρονιά θα την βγάλουμε μαζί με δύο παιδιά της πέμπτης τάξης.
• Πριν πού διδάσκατε;
Εχω πάει σε αρκετά μέρη της χώρας μας. Μια χρονιά ήμουν στη Θεσσαλονίκη, μια χρονιά στην Αθήνα, μια χρονιά στο χωριό Ζέρβη της Πέλλας, άλλη μια χρονιά στην Ξάνθη, πέρυσι ήμουν στους Λειψούς, έχω διδάξει τρία χρόνια στην Κάλυμνο εκ των οποίων μια χρονιά στο Βαθύ. Και φέτος είμαι στην Τέλενδο.
• Πώς σας φαίνεται μέχρι στιγμής;
Προς το παρόν όλα είναι μια χαρά, και πιστεύω ότι έτσι θα συνεχίσουμε. Το χαίρομαι πολύ. Δεν μου έχει ξανατύχει να πρέπει να πάρω την βαρκούλα για να πάω στο σχολείο να διδάξω και νομίζω ότι πρόκειται για εμπειρία που δεν έχουν βιώσει πολλοί συνάδελφοί μου. Μάλιστα, κάθε πρωί στην βάρκα, συναντώ και ξένους επισκέπτες που είναι εδώ για διακοπές. Μαζί τους, νιώθω κι εγώ ότι είμαι σε διακοπές μπαίνοντας στη βαρκούλα κάθε πρωί. Τα παιδάκια μου με περιμένουν κάθε μέρα στο λιμάνι και πηγαίνουμε όλοι μαζί στο σχολείο.
• Εχετε ενημερωθεί για το τι γίνεται στην περίπτωση κακοκαιρίας;
Μου έχουν πει οι βαρκάρηδες ότι σπανίως δεν μπορεί να προσεγγίσει βάρκα την Τέλενδο. Πρέπει ο καιρός να είναι πάρα πολύ άσχημος κι αυτό αν συμβεί, προκύπτει μια δυο φορές τον χρόνο. Είναι πάρα πολύ κοντά, δεν χρειάζεται περισσότερο από πέντε λεπτά για να περάσεις απέναντι.
• Πόσο εύκολη ήταν για εσάς η απόφαση να μετακομίσετε στην Κάλυμνο;
Εγώ είμαι από την Τούμπα της Θεσσαλονίκης. Ομολογώ ότι ήταν πάρα πολύ δύσκολη η απόφαση για να μείνω μόνιμα στην Κάλυμνο όμως ο άνθρωπος που διάλεξα να είμαι μαζί του το αξίζει και γι αυτό πήρα αυτή την απόφαση.
H Tέλενδος, όπως φαίνεται από την Kάλυμνο
• Φαντάζομαι ότι τα παιδιά στην Τέλενδο θα σας περίμεναν πώς και πώς.
Ναι! Εγώ ήρθα στο σχολείο μια ημέρα πριν ανοίξουν τα σχολεία και τα παιδιά άκουσαν ότι ήρθε η νέα κυρία και άφησαν το παιχνίδι τους για να έρθουν να με γνωρίσουν. Είναι πολύ συναισθηματικά παιδιά, φιλότιμα, υπάκουα και σέβονται το ρόλο του δασκάλου, έχουν αξίες από τα σπίτια τους. Και οι γονείς των παιδιών επίσης ήρθαν να με γνωρίσουν. Μου έδωσαν την αίσθηση ότι κι εκείνοι με περίμεναν. Είναι απλοί, αγνοί άνθρωποι που με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Τον δάσκαλο εδώ, τον έχουν ψηλά αυτό εισπράττω από τους ανθρώπους, από τον τρόπο με τον οποίο θα με καλημερίσουν οι γονείς, τα παιδιά. Είναι κάτι που δεν το έχω νιώσει στις μεγάλες πόλεις.
• Ξεκινώντας να ασχοληθείτε με τα παιδαγωγικά, είχατε στο μυαλό σας αυτή την προοπτική;
Για να είμαι ειλικρινής, όχι. Όταν ήμουν πιο νέα, στα 22 με 23 πίστευα ότι δεν θα μπορούσα να αντεπεξέλθω σε τέτοιες καταστάσεις και συνθήκες. Αλλά καμιά φορά η ζωή και η πάροδος του χρόνου σού δίνουν τη σοφία και την πείρα για να δεις ότι τα πάντα μπορείς να καταφέρεις. Ο,τι σου φέρει ο Θεός στο δρόμο σου μπορείς να το κάνεις.
• Πόσων ετών είστε;
Πριν από μερικές ημέρες έκλεισα τα 30.
«Οκτώ χρόνια τρέχω από σχολείο σε σχολείο σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, όπως και όλοι οι συνάδελφοι αναπληρωτές»
• Στα 30 είναι και μια πρόκληση αυτή για ένα εκπαιδευτικό.
Σίγουρα είναι. Ηθελα αυτή την εμπειρία να την έχω στην «ατζέντα» μου, με όλα τα σχολεία όπου έχω διδάξει.
• Το καθημερινό πρόγραμμα λοιπόν της δασκάλας που διδάσκει στην Τέλενδο, τι περιλαμβάνει;
Η βαρκούλα ξεκινά στις 08.00 το πρωί, στις 08.05 περίπου φτάνω στο νησί και με τους μαθητές μου που με περιμένουν στο λιμάνι πηγαίνουμε στο σχολείο για να ξεκινήσουμε το μάθημά μας. Από εκεί και πέρα, κάθε τάξη ακολουθεί το δικό της πρόγραμμα μέχρι τις 12.25. Επειδή ακόμα είναι αρχή και πρόκειται για ένα σχολείο με ιδιαιτερότητες, φεύγω από εδώ γύρω στη 1.30 με 2 το μεσημέρι. Παίρνω το καϊκάκι και πηγαίνω απέναντι στην Κάλυμνο. Στη διάρκεια της σεζόν έχει έξι καϊκάκια που κάνουν αυτό το δρομολόγιο, τον χειμώνα μένουν μόνο δύο. Τώρα ακόμα έχει ανά μισή ώρα δρομολόγια.
H Eλένη Tάνου παίρνει κάθε πρωί την βαρκούλα για να πάει από την Kάλυμνο στην Tέλενδο
• Το σχολείο ως δομή, έχει ελλείψεις;
Το κτήριο έχει κάποια μικρά προβλήματα, αλλά ο δήμαρχος που στέκεται δίπλα μας, μας είπε ότι έχει δρομολογήσει εργασίες για την συντήρησή του και για την αποκατάσταση του γηπέδου. Αξίζει αυτά τα κτήρια, τα ιστορικά, να τα συντηρούμε και να τα προστατεύουμε από τις φθορές του χρόνου. Στον αγιασμό ήταν εδώ ο δήμαρχος Καλύμνου όπως και ο προϊστάμενος της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης κ. Νίκος Ράπτης και ο μητροπολίτης Καλύμνου Λέρου Αστυπαλαίας. Η παρουσία τους, δείχνει έμπρακτα ότι στέκονται δίπλα μας.
• Εχετε ξαναδιδάξει σε τόσο μικρό σχολείο;
Σε τόσο μικρό όχι, αλλά έχω διδάξει στο Βαθύ της Καλύμνου όπου ήταν 24 παιδιά σε όλο το σχολείο κι έχω διδάξει και στους Λειψούς όπου ήταν 38 παιδάκια συνολικά σε όλες τις τάξεις.
• Για στεριανή πάντως, έχετε πιάσει για τα καλά άγονη γραμμή!
Καπετάνισσα έχω γίνει! Μέχρι το τέλος της χρονιάς μπορεί να παίρνω τη δική μου βάρκα για να περνάω απέναντι!
• Όπως άλλοι συνάδελφοί σας παίρνουν το αυτοκίνητό τους για να πάνε στο σχολείο, εσείς παίρνετε τη βάρκα.
Ναι, ακριβώς. Αλλά για μένα είναι πιο εύκολο. Αλλοι συνάδελφοί μου δεν θα ζήσουν ποτέ αυτήν την μοναδική εμπειρία, αυτά τα συναισθήματα, αυτό το δέσιμο με τα παιδιά. Εγώ ευγνωμονώ τον Θεό που μου έδωσε αυτό το μικρό σχολείο, όπως και το σχολείο των Λειψών αλλά στο Βαθύ της Καλύμνου.
Oι οκτώ μαθητές της, που από τον Oκτώβριο θα ειναι μόλις δύο, την περιμένουν κάθε πρωί στο λιμάνι για να πάνε μαζί στο σχολείο
• Υπάρχει προοπτική να μείνετε και για την επόμενη σχολική χρονιά εκεί;
Προς το παρόν, δεν βλέπω κάτι αρνητικό που θα με απέτρεπε να διδάξω εδώ και του χρόνου. Παρ΄όλα αυτά εμείς οι αναπληρωτές ζούμε κάθε χρόνο με την αβεβαιότητα αν θα διδάξουμε και σε ποιο σχολείο θα μας πάρουν. Οκτώ χρόνια τρέχω από σχολείο σε σχολείο σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, όπως και όλοι οι συνάδελφοι αναπληρωτές. Πολλοί αφήνουν πίσω τις οικογένειές τους για να διδάξουν, άλλοι μετακομίζουν με την οικογένεια κάθε χρόνο σε άλλη πόλη και ξαναρχίζουν κάθε σχολική χρονιά από την αρχή τη ζωή τους. Εμείς οι αναπληρωτές στελεχώνουμε τα λεγόμενα δύσκολα σχολεία, τα δυσπρόσιτα, τα απομακρυσμένα από τα αστικά κέντρα και που δύσκολα θα επέλεγε ένας μόνιμος συνάδελφος για να διδάξει. Δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει και τι έχουμε να περιμένουμε για την επόμενη χρονιά. Κάθε χρόνο ακούμε για μονιμοποιήσεις αλλά μέχρι στιγμής, τίποτα δεν έχει γίνει. Μόνο υποσχέσεις ακούμε. Εύχομαι το κράτος να μην ξεχάσει τους κόπους και τις θυσίες μας και να ασχοληθεί επιτέλους και με εμάς.
