«Εσύ που με κρίνεις ότι κακομαθαίνω το παιδί, μακάρι να ήξερες ότι ήταν ένα παρατημένο, ορφανό μωρό»
–
Αγαπητή κυρία στο πολυκατάστημα,
Το έχω ξανακούσει να ξέρεις. Ό,τι «χαλάω αυτό το μωρό». Είσαι πεπεισμένη ότι δεν θα μάθει ποτέ να είναι ανεξάρτητη. Σου χαμογέλασα, φίλησα το κεφαλάκι της και συνέχισα τα ψώνια μου. Μακάρι να ήξερες τι ξέρω εγώ.
Μακάρι να ήξερες πώς πέρασε τους πρώτους μήνες της ζωής της εντελώς μόνη μέσα σε μία αποστειρωμένη μεταλλική κούνια και το μόνο πράγμα που την έκανε να νιώθει άνετα ήταν να πιπιλά τα δάχτυλά της.
–
Μακάρι να ήξερες πώς έμοιαζε το προσωπάκι της τη στιγμή που η κοινωνική λειτουργός του ορφανοτροφείου μου την έδωσε για πρώτη φορά στα χέρια μου… Τα συναισθήματα ανάμεικτα, γαλήνης και τρόμου ταυτόχρονα. Κανείς ποτέ δεν την είχε κρατήσει στα χέρια του μέχρι τότε και δεν είχε ιδέα τι της έκανα.
Μακάρι να ήξερες το άγχος ήταν ένα στάνταρ κομμάτι της ημέρας της, μαζί με το να ακουμπά το κεφαλάκι της στα κάγκελα της κούνιας και να ψάχνει να νιώσει άνετα.
Μακάρι να ήξερες, ότι αυτό το μωρό στο μάρσιππο είναι σπαρακτικά ανεξάρτητο και πως περνάμε μαζί λεπτά, ώρες μέρες, εβδομάδες, μήνες και χρόνια προσπαθώντας να προσπεράσουμε το κομμάτι του εγκεφάλου της που ουρλιάζει «τραύμα» και «ανασφάλεια».
Μακάρι να ήξερες αυτά που ξέρω εγώ.
Μακάρι να ήξερες ότι τώρα το μωρό κλαίει όταν πέφτει και όχι όταν το παίρνεις αγκαλιά.
Μακάρι να ήξερες ότι «τραγουδάει» με την καρδιά του το πρωί, όταν ξυπνά, επειδή ξέρει ότι κάποιος θα έρθει να την πάρει από την κούνια και να της αλλάξει πάνα.
Μακάρι να ήξερες ότι το παιδί λικνίζεται για να κοιμηθεί στην αγκαλιά της μαμάς και του μπαμπά και όχι μόνο του κάγκελα της κούνιας.
Το να «κακομαθαίνω» αυτό το μωρό είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έκανα ποτέ στη ζωή μου και καμαρώνω για αυτό. Θα την κουβαλάω για λίγο καιρό ακόμα – ή για όσο με αφήνει- επειδή μαθαίνει να είναι ασφαλής. Ότι κάπου ανήκει. Ότι την αγαπούν.
Μακάρι μόνο να ήξερες…
- : infokids.cy
