Υπάρχουν γονείς που δεν ξέρουν τι να απαντήσουν οταν τους εύχονται «να σας ζήσει»
–
*Το παρακάτω κείμενο ανήκει στη Μαριάννα Γιούλη που το πρωτο-ανήρτησε στην ομάδα Untold Stories στο fb και αναδημοσιεύουμε στο - με την έγγραφη συναίνεσή της. Ως εκ τούτου δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση-αναπαραγωγή από άλλες ιστοσελίδες χωρίς την άδειά της.
Δεν εχουν ολα τα δωμάτια των μαιευτηρίων κουνακια με μωρά, ούτε μπαλόνια απ έξω. Δεν ακούγονται γέλια και επικρατεί μια παγωμάρα.
Υπαρχουν μωρα που αποχωρηστηκαν νωρις την ασφαλεια της μήτρας που ζούσαν. Που δε τα φιλησε η μανα τους, δε τη μυρισαν, δε ξερουν πόσο ζεστή ειναι η αγκαλιά της. Υπαρχουν μωρά που πέταξαν για αλλού πριν προλάβουν να ζήσουν στη Γη. Υπαρχουν μωρά που γεννήθηκαν τοσο μικρά οσο ενα μπουκαλι αναψυκτικού 500 γραμμαρίων, τοσο διάφανα που μπορεις να δεις τις μικροσκοπικές τους φλεβιτσες. Μωρακια όλων των μεγεθών που μπορεις να φανταστείς, γεματα με καλωδια και βελονες να δίνουν τη μάχη τους χωρις να διαμαρτύρονται μεσα σε μια θερμοκοιτιδα.
–
Υπάρχουν γονείς που δε ξερουν τι να απαντήσουν οταν τους εύχονται “να σας ζήσει” γιατί δε ξερουν αν το παιδι τους θα τα καταφέρει. Υπάρχουν γονείς που βλεπουν τα παιδιά τους μισή ωρα τη μερα αφου πρωτα εχουν πλυνει κ αποστηρωσει μέχρι και τα αφτιά τους που λεει ο λογος, φορώντας μάσκες και ποδιές. Υπάρχουν γονείς που γίνονται μια οικογένεια έξω απο μια μοναδα εντατικής νοσηλείας νεογνών, πονανε σε καθε πισωγύρισμα και χαιρονται με καθε εξιτήριο και χτίζουν σχέσεις ζωής.
Έτσι ημασταν κι εμείς οταν ο γιος μας αποφάσισε να ερθει στη ζωη τουλάχιστον 6 εβδομάδες νωρίτερα, κατι παραπανω απο 1.5 κιλο γκρινιας και πεισματος. Αν εισαι ενας απο εμάς, μιας και 1 στα 10 μωρα γεννιεται προωρα, να ξερεις πως περνάει ο πόνος. Ξεχνιέται και το μπιπ απο τα μονιτορς. Σταματανε τα χερια να μυριζουν αντισηπτικό. Σταματάει το αγχος. Μενει η συγκίνηση, η υπερηφάνεια και οι φιλιες της αναμονής
17η Νοεμβρίου, Παγκοσμια Ήμερα Προωροτητας
Μαριάννα Γιούλη
- : -
