Αν δεν έχεις σκοπό να είσαι δίπλα στο βαφτιστήρι σου, καλύτερα να μη γίνεις νονός
Όταν κάποιος γίνεται νονός, δεν αποκτά απλώς έναν τίτλο, αλλά αναλαμβάνει ταυτόχρονα και μια μεγάλη ευθύνη: να είναι ο πνευματικός γονιός του παιδιού που βαφτίστηκε στα χέρια του. Δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί και πολλές που σε βάθος χρόνου αποτυγχάνουν ν’ ανταποκριθούν στο καθήκον το οποίο αναλαμβάνουν, συνήθως, με μεγάλη προθυμία.
Αλλά το να είσαι νονός ενός παιδιού δεν είναι μια απλή κουμπαριά. Είναι μια σχέση ζωής που αν δεν έχεις σκοπό να απολαύσεις, καλύτερα να μην την ξεκινήσεις γιατί το παιδί:
Θα στερηθεί μια πολύ ιδιαίτερη και θετική σχέση στη ζωή του
Εκτός απ’ τους γονείς και τους παππούδες, υπάρχουν για κάθε παιδί κάποιοι άνθρωποι που αγαπά ιδιαίτερα και νιώθει πολύ όμορφα όταν είναι μαζί τους. Ο νονός και η νονά ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία, αφού έχουν τη μοναδική ευκαιρία να χτίσουν μια σχέση εμπιστοσύνης και αλληλοεκτίμησης με το βαφτιστήρι τους, απ’ τα πρώτα του βήματα κιόλας. Είναι μια σχέση που έχει πολλά να δώσει και στις δύο πλευρές, αλλά για το παιδί είναι ακόμη πιο σημαντική και είναι κρίμα να μην τη βιώσει ποτέ του.
Θα στερηθεί τη χαρά του να περιμένεις το δώρο του νονού
Φυσικά, ένα παιδί χαίρεται με όλων των ειδών τα δώρα απ’ όπου κι αν προέρχονται. Το δώρο του νονού, όμως, έχει ιδιαίτερη αξία και συμβολισμό, αφού είναι ο πνευματικός γονιός του παιδιού και εκείνος που επιφορτίζεται με σημαντικά συμβολικά δώρα όπως είναι η πασχαλινή λαμπάδα. Αλλά και τα κανονικά δώρα που φέρνει ένας νονός, δεν είναι ποτέ σαν των αλλονών: είναι πάντα τα καλύτερα, τα πιο πρωτότυπα και εκείνα που επιλέγονται με αγάπη και προσοχή εφάμιλλη των γονιών.
Θα στερηθεί την ευλογία του να έχεις πνευματικούς γονείς
Το να είσαι νονός, δεν είναι μια απλή σύμβαση μεταξύ ανθρώπων, αλλά ένα θεόσταλτο καθήκον – επισφραγίζεται από το πιο σημαντικό μυστήριο – που άπαξ και το αναλάβεις δεν έχεις άλλη επιλογή από το να το φέρεις εις πέρας. Αντίστοιχα, για κάθε παιδί αποτελεί αληθινή ευλογία να έχει δίπλα του, εκτός απ’ τους γονείς του, και τους νονούς του. Δύο ανθρώπους, δηλαδή, που έχουν υποσχεθεί ενώπιον Θεού να το αγαπούν, να το φροντίζουν και να το καθοδηγούν σαν να ήταν δικό τους.
Θα μεγαλώσει με ένα συναισθηματικό κενό…
Ένα παιδί που μεγαλώνει χωρίς νονούς, είναι πιθανό να μη νιώσει ποτέ την έλλειψή τους. Μπορεί όμως να αντιληφθεί την ύπαρξη αυτής της μοναδικής σχέσης παρατηρώντας τους φίλους του ή, ακόμη χειρότερα, βλέποντας να την βιώνουν ο αδερφός ή η αδερφή του. Τότε, δεν αποκλείεται να νιώσει ένα συναισθηματικό κενό το οποίο δεν ήξερε ότι υπάρχει. Πόσο κρίμα είναι, όμως, όταν ένας ενήλικος πληγώνει ένα παιδί με την απουσία του, εξαιτίας κάποιοων επιλογών που έγιναν από επιπολαιότητα ή καθαρό εγωισμό.
Και με ένα έντονο αίσθημα απόρριψης
Ακόμη χειρότερα είναι να είσαι νονός και ενώ είσαι συνεπής, να εξαφανιστείς σταδιακά – είτε έχεις σοβαρό λόγο (π.χ. τσακώθηκες με τους γονείς) είτε όχι (π.χ. μετακόμισες σε άλλη πόλη). Είναι πολύ δυσάρεστο για ένα παιδί που δεν μπορεί ακόμη να διαχειριστεί τα συναισθήματά του, να βλέπει μια σχέση – που είναι μεν στο χτίσιμο, αλλά τη θεωρεί δεδομένη – να γκρεμίζεται απ’ την μια στιγμή στην άλλη, χωρίς εξηγήσεις. Δημιουργείται στο παιδί ένα αίσθημα απόρριψης και μια έντονη πληγή στην ψυχούλα του, που δύσκολα επουλώνεται…
- : -
