Οι γιατροί μου είπαν ότι δεν μπορώ να κάνω παιδιά. Σήμερα με την γυναίκα μου, έχουμε τον γιο μας
Την παρακάτω ιστορία, βρήκαμε στην ομάδα Antivirus στο fb και τη δημοσιεύουμε αποκλειστικά στο - με την άδεια της συντάκτριάς της
Σεπτεμβριος 1997 . Στο ΑΠΘ που σπουδαζα εχουν γινει καποιες κινητοποιησεις και η εξεταστικη εχει μεταφερθει για τις 18 του μηνα . Κατεβαινω Αθηνα για να δω την Κατερινα και να περασω ακομα μερικες μερες μαζι της .
Στο μεταξυ απο το Μαη ειχα δει μια διαφορα στο μεγεθος του αριστερου ορχι . Στο Αχεπα ενα γιατρος (της πλακας μου ειχε πει οτι επειδη ημουνα “αριστερος” ( βολευα τα εργαλεια στην αριστερη μερια του καβαλου ) ειχε ατροφησει ο δεξιός και ειχε κανει αντανακλαστικη υπερπλασια ο αριστερος .
Με την ευκαιρια που ημουνα Αθηνα λοιπον μιλησα με ενα πολυ καλο φιλο στον Αγιο Σαββα και στις 8/9 πηγα να με δει ενας ουρολογος . Μολις με ειδε , εφυγε λιγο απο το εξεταστηριο και δεκα λεπτα μετα γυρισε να μου πει οτι αυτο που ειδε ηταν ασχημο και 3 μερες μετα μου ειχε κλεισει χειρουργειο .
Εφυγα σοκαρισμενος και περπατησα για δυο ωρες . Μετα πηρα τηλεφωνο την Κατερινα και τους δικους μου . Και καπου εκει εδωσα μια υποσχεση στον εαυτο μου οτι δεν θα εχανα ποτε το χαμογελο μου οτι και να συνεβαινε .
Μετα το χειρουργειο , οσο εγω συνερχομουν απο τη ναρκωση οι γιατροι κρυβονταν απο τους δικους μου . Ο ορχις απο 10-15 γραμμαρια που επρεπε να ηταν ειχε φτασει τα 240 γραμμαρια και ειχε ασχημη εικονα . Οταν ο πατερας μου εκανε φασαρια στον φιλο μας, αυτος του ειπε οτι τα πραγματα δεν ηταν καλα και οτι ειχε στειλει την βιοψια στο Μεταξα οπου υπηρχε ενας ειδικος .
3 μερες μετα στο Μεταξα μαθαμε οτι ευτυχως ηταν σεμινωμα το οποιο ειχε καλη προγνωση . Ομως υπηρξε διηθηση και ειχαν επηρεαστει καποιοι λεμφαδενες οποτε επρεπε να κανω 25 ακτινοθεραπειες σε γραμμικο επιταχυντη .
Η χρονια στο πανεπιστημιο θα χανόταν αλλα δεν υπηρχε επιλογη . Αν και οι ακτινοβολιες ειναι παιχνιδακι μπροστα στην χημειοθεραπεια δεν παυουν να ειναι δοκιμασια . Μια πικρη γευση συνεχως , τα περισσοτερα φαγητα ειχαν φρικτη γευση . Μια μερα αναγκαστηκα να παω μονος μου γιατι οι γονεις μου επρεπε να πανε στο χωριο . Φευγοντας για το Μεταξα ενοιωθα καλα και πηγα με μετρο και λεωφορειο
Μετα τη συνεδρια ημουνα κομματια απο την ναυτια . Συνειδητοποίησα οτι ειχα παρει πολυ λιγα χρηματα μαζι μου . Σταματησα ενα ταξι και τον ρωτησα μεχρι που μπορουσε να με παει με τα χρηματα που ειχα ή αν γινοταν να με παει ως το σπιτι ( Νεο Ψυχικο εμενα ) και να του δωσω εκει τα χρηματα . Ο ανθρωπος , καλη του ωρα , οχι μονο με πηγε με οσα ειχα , αλλα του τα αφησα και με το ζορι .
Μετα τις ακτινοβολιες για 3 μηνες σερνομουνα . Και για αλλους 6 μηνες ζουσα στο αγχος καθως οι δεικτες ηταν στα ορια . Ευτυχως ομως ολα πηγαν καλα . Οι μονοι δεικτες που δεν πηγαιναν καλα ηταν το σπερμοδιαγραμμα οπου φαινοταν οτι ο επιζησας ορχις δεν δουλευε σωστα . Οι γιατροι ουσιαστικα μας απεκλεισαν την πιθανοτητα να κανω παιδια , εκτος και πηγαινα με μικρογονιμοποιηση . Ψιλα γραμματα τοτε αλλα βασανο μετα .
Η Κατερινα παντως δεν πτοηθηκε καθολου και εμεινε μαζι μου παρα την αρνητικη πιθανοτητα να αποκτησουμε μαζι ενα παιδι . 7 χρονια μετα και ενω ειχαμε κανει ηδη 4 προσπαθειες με εξωσωματικες γεννηθηκε ο γιος μου που συνεληφθη με φυσιολογικο τροπο το βραδυ της 31ης Δεκεμβριου 2003 και γεννηθηκε ακριβως την ιδια μερα που ειχα χειρουργηθει : 11 Σεπτεμβριου . Ισως το μεγαλυτερο θαυμα που εχω βιωσει στην ζωη μου . Εκει που ο Θεος εκανε πλακα στους επιστημονες .
Η φωτογραφια ειναι απο τους αρραβωνες με την Κατερινα στην επετειο μας στις 21/4/1998 .
- : -
