Η Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια Αιμιλία Αξιωτίδου συμβουλεύει: «Βιώστε αυτές τις πρωτόγνωρες γιορτές με έναν τρόπο πιο εσωτερικό πιο αυθεντικό και πιο αληθινό μαζί με τα παιδιά σας…»
Τις φετινές γιορτές τα πράγματα είναι πιο πιεστικά καθώς εκτός από το συνηθισμένο στρες που φέρνει η περίοδος των γιορτών προστίθεται και το άγχος της πανδημίας που επιβαρύνει τόσο τους ενήλικες όσο και τα παιδιά. Αυτή η δοκιμασία που περνά ολόκληρος ο πλανήτης ανάγκασε πολλούς από εμάς να περάσουμε αυτές τις δυσκολίες μόνοι μας χωρίς τους δικούς μας δίπλα μας. Οι μικρές και σκοτεινές μέρες του Νοέμβρη και του Δεκέμβρη αυξάνουν τα επίπεδα στρες ειδικότερα σε ανθρώπους που ζουν μέσα σε οικογενειακές καταστάσεις πολύπλοκες με οικονομικούς περιορισμούς κι άλλες δυσκολίες. Δυστυχώς η υγειονομική και οικονομική κρίση που βιώνουμε θα διογκώσει ακόμη περισσότερο αυτές τις δυσκολίες και γι’ αυτό είναι σημαντικό αυτές τις γιορτές να τις βιώσουμε με ένα τρόπο πιο εσωτερικό πιο αυθεντικό και πιο αληθινό μαζί με τα παιδιά μας. Δεν μπορούμε να τηρήσουμε τις παραδόσεις μας, δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε, δεν μπορούμε να αγκαλιάσουμε τους αγαπημένους μας, οι παππούδες δεν μπορούν να πάρουν στην ζεστή αγκαλιά τους τα εγγόνια τους…. αυτές οι γιορτές θα χαραχτούν στη μνήμη μας. Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν ώστε να βιώσουμε, εμείς και τα παιδιά μας, αυτές τις γιορτές με τον καλύτερο δυνατό τρόπο;
Είναι σημαντικό να εστιάσουμε στα πράγματα επάνω στα οποία μπορούμε να έχουμε τον έλεγχο. Δεν μπορούμε να ελέγξουμε τις εξωτερικές συνθήκες μπορούμε όμως να διαχειριστούμε τα συναισθήματά μας και την στάση που θα κρατήσουμε απέναντι στις δυσκολίες που περνάμε.
Ένα βασικό πράγμα που είναι καλό να κάνουμε όχι μόνο τις ημέρες των φετινών γιορτών αλλά καθόλη την διάρκεια της ζωής μας, είναι να δείχνουμε συμπόνια πρώτα απ’ όλα στον εαυτό μας και μετά στα παιδιά μας που συχνά μπορεί να μην καταλαβαίνουν το μέγεθος της δυσκολίας που περνάμε. Να είστε υπομονετικοί με τα παιδιά σας που μπορεί να σας ρωτήσουν 100 φορές «Μα γιατί δεν μπορούμε να πάμε στους παππούδες;» , «Γιατί δεν θα φάμε μαζί με τα ξαδέρφια μας;». Ας έχουμε στο νου μας πως τα μικρά παιδιά έχουν υποστεί τεράστιες απώλειες σε μια φάση της ζωής τους όπου δομείται η προσωπικότητά τους και η αίσθηση που έχουν για τον εξωτερικό κόσμο.
Ως γονείς δεν έχουμε πάντα τις σωστές απαντήσεις. Δεν είναι απαραίτητο πάντα να λύσουμε το πρόβλημα. Το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι να ακούσουμε τα παιδιά μας.
Μέσα από τις κουβέντες και το παιχνίδι μαζί τους μπορούμε να μείνουμε έκπληκτοι απ’ όσα έχουν να μας πουν. Για να τα ηρεμήσουμε μπορούμε να ακολουθήσουμε μια σειρά από ασκήσεις αναπνοής και παιχνίδια που συμπεριλαμβάνουν την κίνηση. Μπορούμε να τα διαβεβαιώσουμε πως αυτό που νιώθουν δεν είναι κάτι μόνιμο. Ότι τα συναισθήματά πηγαίνουν και έρχονται… Και πως θα περάσει κι αυτό… Δε χρειάζεται να χρυσώσουμε το χάπι στα παιδιά μας και να υποκριθούμε πως όλα είναι καλά ενώ βιώνουμε μια ιδιαίτερα περίοδο γεμάτη στρες. Ούτε να συμπεριφερόμαστε σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Το ακριβώς αντίθετο χρειάζεται. Να είμαστε συνειδητοποιημένοι πως αυτές οι γιορτές δεν θα είναι συνηθισμένες, δεν μας αρέσει που είμαστε έτσι, αλλά θα προσπαθήσουμε μέσα σε αυτό το δύσκολο που ζούμε να βρούμε τι μπορούμε να κάνουμε με ένα τρόπο εναλλακτικό.
Μπορούμε να ψάξουμε και να δημιουργήσουμε μια καινούργια παράδοση στην οικογένεια. Μπορούμε να στείλουμε κάρτες με τα παιδιά μας, να γράψουμε γράμματα στους αγαπημένους μας. Να πάρουμε τηλέφωνο μαζί τους, τους ανθρώπους που αγαπάνε. Να υιοθετήσουμε ένα κατοικίδιο, να φτιάξουμε μαζί τους ένα μικρό θερμοκήπιο. Να κάνουμε μια βιντεοκλήση στους φίλους τους και να παίξουν ένα παιχνίδι μαζί με τα ξαδέρφια τους που ζουν μακριά. Μπορούμε να κάνουμε μια πράξη εθελοντισμού. Να βγούμε να ταΐσουμε τα αδέσποτα της γειτονιάς, να μαγειρέψουμε και να πάμε φαγητό στους παππούδες που ζουν δίπλα μας και ας μην είναι η δικοί μας παππούδες. Το να νιώθουμε μοναξιά κι εμείς ως ενήλικες επειδή είμαστε μακριά από τους αγαπημένους μας μπορεί να μας κάνει να νιώθουμε πως κάτι δεν πάει καλά με μας και αυτό να το μεταδώσουμε στα παιδιά μας. Τα συναισθήματα είναι μεταδοτικά. Ζούμε σε μια περίοδο που απαιτεί να δείξουμε συλλογική ανθεκτικότητα και οι σχέσεις με τους σημαντικούς άλλους στη ζωή μας αποτελούν συχνά τους πιο ισχυρούς προστατευτικούς παράγοντες για να συνεχίσουμε να μένουμε συνδεδεμένοι με τον εαυτό μας σε περιόδους κρίσης.
Να δείχνουμε λοιπόν κατανόηση και συμπόνια στον εαυτό μας. Τα παιδιά μας πρέπει να δουν πως είμαστε ανθρώπινα πλάσματα που έχουμε τις αδυναμίες μας και πώς κάνουμε λάθη. Είναι καλό για αυτά να μας δουν πως διαχειριζόμαστε μια δύσκολη κατάσταση στην οποία κάναμε λάθος.
Να είμαστε ειλικρινείς μαζί τους και να παραδεχόμαστε πως έχουμε στρες που δεν οφείλεται σε αυτά, κι αυτό είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε και για εμάς και για τα παιδιά μας.
Ας φροντίσουμε τον εαυτό μας για να μπορούμε να φροντίσουμε και εκείνα. Ας αναγνωρίσουμε πως κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Το καλύτερο μήνυμα που θα μπορούσαμε να περάσουμε στα παιδιά μας είναι εκείνο της αποδοχής της αγάπης, της συμπόνιας και της κατανόησης ως προς τον εαυτό μας και μετά ως προς εκείνα. Τα παιδιά συνήθως δεν κάνουν αυτά που τους λέμε… αλλά εκείνα που βλέπουν πως εμείς κάνουμε… Ας προσπαθήσουμε να είμαστε οι φάροι που θα φωτίζουν τη ζωή τους αυτές τις δύσκολες στιγμές…
Διαβάστε επίσης
Πώς θα προσαρμοστούν τα παιδιά στα φετινά διαφορετικά Χριστούγεννα
Χαρίστε στα παιδιά τα καλύτερα Χριστούγεννα – Και αυτό δεν σημαίνει μόνο δώρα!
Κάντε αυτά τα διαφορετικά Χριστούγεννα τα καλύτερα της ζωής σας
[penci_related_posts title=”ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:” number=”8″ style=”grid” align=”none” displayby=”cat” orderby=”random”]