Όπως σκέφτεσαι, γίνεσαι…

Το παρόν άρθρο δεν έχει σκοπό να πάρει θέση για την πολιτική της Thatcher. Έχει σκοπό να διερευνήσει πώς η παραπάνω φράση βρίσκει εφαρμογή σε όσους θέλουν να ελέγξουν το βάρος τους.

Μια διαπίστωση αρκετά αποθαρρυντική

Αν ψάξει κανείς διεξοδικά τον λόγο που πολλά άτομα δυσκολεύονται να διατηρήσουν το ιδανικό τους βάρος θα διαπιστώσει τελικά ότι οι θερμίδες που προσλαμβάνουν είναι περισσότερες από αυτές που ξοδεύουν.

Μια διαπίστωση αρκετά αποθαρρυντική ιδιαίτερα για όσους έχουν εξαντληθεί σωματικά και ψυχικά με τις ατελείωτες δίαιτες που εφάρμοσαν στην ζωή τους.

Κάθε φορά που ξεκινάνε ένα πρόγραμμα απώλειας βάρους έρχεται μια γιορτή, μια επέτειος, μια έξοδος, μια λιγούρα. Και η προσπάθεια γκρεμίζεται αφού ενδίδουν στον πειρασμό και σχεδόν αυτόματα κατακλύζονται από τύψεις και ενοχές.

Το επόμενο βήμα τους οδηγεί στη ζυγαριά μη τυχόν και αυτή έχει κάτι παρήγορο να πει και ψηλαφώντας μετά στον καθρέπτη τα σημεία του σώματος που προκαλούν δυσφορία παίζουν σαν σε κασέτα οι ίδιες επαναλαμβανόμενες κακές σκέψεις στο μυαλό: «σαν βόδι έγινα» «είμαι χοντρή και απαίσια» «δεν μου αξίζει τίποτα» «τα έκανα θάλασσα».

Είσαι βόδι;

Όταν αποκαλείς τον εαυτό σου «βόδι» τότε θα νιώθεις βόδι, θα συμπεριφέρεσαι σαν βόδι και τελικά θα τρως σαν βόδι.

Εγκλωβίζεσαι στο να συντηρείς μια κακή συμπεριφορά. Με την αρνητική σου σκέψη έχεις διαλύσει κάθε σεβασμό και αυτοπεποίθηση που πρέπει να έχει κανείς για το σώμα του.

Στην ψυχολογία λέγεται ότι όλοι μας κρύβουμε μέσα μας ένα τρίχρονο παιδάκι. Ο τρόπος με τον οποίο μιλάμε στον εαυτό μας είναι όπως θα το εισέπραττε ένα τρίχρονο παιδάκι. Για σκεφτείτε λίγο, τι θα λέγατε σ’ αυτό το παιδάκι εάν έτρωγε κάτι παραπάνω;

Μια μεγάλη απόσταση

Αν μετά από ένα διατροφικό ολίσθημα σκεφτείς ότι είσαι «χοντρή και απαίσια» τότε θα νιώθεις χοντρή και απαίσια.

Στην πραγματικότητα, η απόσταση του «χοντρή και απαίσια» από το «λεπτή και ωραία» είναι πολύ μεγαλύτερη από ένα γεύμα ή ένα γλυκό ή ακόμα και μερικά κιλά παραπάνω. Πρόκειται για μη ρεαλιστική σκέψη που το μόνο που κάνει είναι να σας σαμποτάρει την προσπάθεια.

Ο λανθασμένος τρόπος σκέψης οδηγεί σε αρνητική ψυχολογία και αυτό διαιωνίζει την κακή εικόνα που έχει κανείς για το σώμα του, με αποτέλεσμα να θεωρείται μάταιη οποιαδήποτε προσπάθεια για αλλαγή.

Σκέφτομαι θετικά, άρα φταίω;

Ο θετικός τρόπος σκέψης δεν σημαίνει αποποίηση ευθυνών. Είναι άλλο πράγμα η αυτοκριτική και άλλο η ισοπέδωση της προσωπικότητας.

Μπορεί κανείς να θεωρήσει ότι μετά από μια στιγμή αδυναμίας τα «έκανε θάλασσα». Να συνεχίσει να παρεκτρέπεται με μεγαλύτερες ποσότητες φαγητού ή να δει αυτή τη στιγμή αδυναμίας ως μια ευκαιρία για να μάθει να διαχειρίζεται καλύτερα παρόμοιες καταστάσεις που σίγουρα θα του συμβούν στο μέλλον. Εξαρτάται αν κανείς μπορεί να δει το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο.

Εν κατακλείδι, εφόσον η σκέψη σου γίνεται το πεπρωμένο σου τελικά αυτό που σκέφτεσαι, είναι αυτό που θα γίνεις.

Γι’ αυτό είναι σημαντικό να ξέρεις ότι μια σκέψη, είναι απλά μια σκέψη, όχι αυτό που είσαι!