«Ήταν η νεότερη στην ογκολογική και όλοι κοιτούσαν την κοιλιά της»: Μαμά γέννησε ενώ έδινε μάχη με τον καρκίνο
–
«Τον Οκτώβριο του 2019, η αδελφή μου η Άλεξ, διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού. Ήταν 34 ετών και 18 εβδομάδων έγκυος. Η Άλεξ είχε δύο αποβολές πριν από αυτήν την εγκυμοσύνη της, κι έτσι ήταν υπερβολικά αγχωμένη από την ημέρα που έμαθε, ότι ήταν έγκυος. Πάντα ήθελε να γίνει μητέρα και ήταν πολύ ενθουσιασμένη που έμπαινε στο δεύτερο τρίμηνό της.
Ένιωσε ανακούφιση που πέρασε το πρώτο τρίμηνο χωρίς αποβολή και είχε πειστεί ότι τα πράγματα τελικά θα πήγαιναν καλά. Αυτή η αίσθηση γαλήνης και ευτυχίας, όμως, κράτησε για λίγες εβδομάδες.
Όταν ήταν 8 εβδομάδων, η Άλεξ ανακάλυψε ένα εξάνθημα στον αριστερό της μαστό. Θεώρησε πώς ήταν από το σουτιέν της, επειδή την έσφιγγε λόγω του πρησμένου στήθους της και της ζέστης του Αυγούστου. Το επεσήμανε στον γυναικολόγο της στο επόμενο ραντεβού τους, όμως κι εκείνος δεν θεώρησε πως ήταν κάτι το ανησυχητικό.
–
Ο γιατρός της έκανε και μία ψηλάφιση για να δει αν ένιωθε κάτι περίεργο, όμως δεν υπήρχαν ενδείξεις κάποιας ανωμαλίας. Περίπου στη 15η εβδομάδα, παρατήρησε ένα βαθουλωματάκι στο δέρμα της κοντά στο σημείο του εξανθήματος. Το έψαξε στο διαδίκτυο και το συνέδεε με τον καρκίνο σχεδόν κάθε σύνδεσμος που διάβαζε. Την επόμενη μέρα πήγε στα επείοντα και της είπαν, ότι μάλλον πρόκειται για κάποιο φραγμένο πόρο γάλακτος που προκάλεσε φλεγμονή και της έδωσαν αντιβίωση. Ωστόσο, ο γυναικολόγος της τη συμβούλευσε να μιλήσει και με έναν ειδικό μαστολόγο.
Είχε ένα άσχημο προαίσθημα
Η μαστολόγος την εξέτασε και δεν κατάλαβε να υπάρχει κάποιο λίπωμα ή πρήξιμο. Έτσι, της είπε να τελειώσει τη φαρμακευτική αγωγή και να ξαναπάει σε μία εβδομάδα. Όταν τελικά πήγε, της είπε ότι χρειάζεται ένας υπέρηχος, ο οποίος έδειξε ότι υπήρχε μία μάζα και ένας πρησμένος λεμφαδένας. Η γιατρός την διαβεβαίωσε ότι δεν έμοιαζε με καρκίνο, ωστόσο για να είναι περισσότερο σίγουρος, χρειάστηκε βιοψία. Όλα αυτά συνέβησαν Τετάρτη. Η Άλεξ προσπάθησε να επικεντρωθεί στα λόγια της γιατρού «δεν φαίνεται για καρκίνος», όμως ήξερε. Είχε ένα άσχημο προαίσθημα.
Οι ημέρες που ακολούθησαν έμοιαζαν με μία αιωνιότητα καθώς περίμενε τα αποτελέσματα. Μαζί με το αγόρι της πήγαν να ψωνίσουν ρούχα εγκυμοσύνης για να ξεφύγει λίγο το μυαλό της. Δευτέρα απόγευμα, ενώ είχε βγάλει βόλτα τον σκύλο της, η Άλεξ δέχθηκε το τηλεφώνημα της γιατρού. Εκείνη ξεκίνησε να της λέει για τα αποτελέσματα της βιοψίας του δέρματος, που δεν έδειξε καρκινικά κύτταρα. Όμως, η μικρή αυτή μάζα στο στήθος της ήταν ένας μικρός καρκίνος.
Σοκαρίστηκε, περπατούσε με τον σκύλο της, με φουσκωμένη την κοιλιά της, όταν έμαθε τα νέα που θα της άλλαζαν για πάντα τη ζωή. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το τηλεφώνημα. Με πήρε κλαίγοντας και μου είπε: Είναι καρκίνος, Θεέ μου, καρκίνος.
Εγώ ήμουν εκείνη που έπρεπε να πω στους γονείς μας, ότι η έγκυος κόρη τους είχε καρκίνο. Δεν ήταν εύκολο σίγουρα. Και η αλήθεια είναι πως κανείς δεν μπορούσε να το συνειδητοποιήσει.
«Τι θα γίνει με το μωρό;»
Της είπαν ότι ήταν στο Στάδιο 1, αλλά χρειαζόταν μία ακόμη βιοψία για σιγουριά. Τις πρώτες μέρες μετά τη διάγνωση τα συναισθήματά της ήταν ανάμεικτα. Τώρα δεν έπρεπε να παλεύει μόνο για εκείνη, αλλά και για το μωρό. Μία μάχη για δύο. Το μόνο που ρωτούσε τους γιατρούς ήταν «Τι γίνεται με το μωρό». Σε πρώτη φάση, ρώτησε αν μπορεί να αναβάλει τη θεραπεία μέχρι να γεννήσει, αλλά οι γιατροί της είπαν, ότι δεν ήταν μία επιλογή αυτή.
Πήγαινα στη δουλειά μου, όταν έλαβα ένα μήνυμα που έλεγε, ότι η γιατρός της Άλεξ είπε ότι πρέπει να πάει άμεσα στο νοσοκομείο. Πήρα τηλέφωνο το αγόρι της, να δω αν ήξερε κάτι παραπάνω και το μόνο που άκουγα ήταν τα κλάματα και τα ουρλιαχτά της στο βάθος.
Η μαστολόγος της είπε ότι ήταν Φλεγμονώδης Καρκίνος του Μαστού. «Θα χρειαστούμε επιπλέον βιοψίες» μάς είπε ο γιατρός. Λίγες μέρες αργότερα, θα έπρεπε να πάει και σε έναν ογκολόγο.
Πήγαμε μαζί της. Ήταν η νεότερη μέσα στην ογκολογική μονάδα και ο κόσμος κοιτούσε τη φουσκωμένη της κοιλίτσα. Καθίσαμε και περιμέναμε να ακούσουμε τα χειρότερα, αλλά είχαμε την ελπίδα και για το καλύτερο σενάριο. Ο ογκολόγος μας είπε ότι τα αποτελέσματα των επιπλέον βιοψιών στο δέρμα ήταν αρνητικά. Ήταν ψωρίαση. Αυτό σήμαινε πως το έκζεμα δεν σχετιζόταν με τον καρκίνο στην άλλη πλευρά του στήθους της. Χρειάστηκε να μείνει έγκυος για να ανακαλύψει έναν καρκίνο που δεν είχε φανταστεί. Η Άλεξ πάντα λέει ότι η κόρη της τής έσωσε τη ζωή.
Οι υπόλοιπες εξετάσεις έδειξαν ότι δεν είχε περαιτέρω προβλήματα κι έτσι ήταν έτοιμη να ξεκινήσει τη μάχη της. Από την πρώτη μέρα που κάθισε στην καρέκλα της χημειοθεραπείας, έδειχνε κάτι παραπάνω από έτοιμη να παλέψει για τη ζωή της.Τρεις εβδομάδες μετά την διάγνωση, η Άλεξ και το μωρό της, άρχισαν να λαμβάνουν ένα από τα πιο ισχυρά φάρμακα χημειοθεραπείας, που συχνά αναφέρονται ως «κόκκινος θάνατος». Όταν άνοιξε τη σακουλίτσα με τα απαραίτητα για τη χημειοθεραπεία, δάκρυσε, λέγοντας πως θα έπρεπε να ανοίγει δώρα για το μωρό και όχι για τον καρκίνο.
Η Άλεξ και το έμβρυο παρακολουθούνταν στενά σε κάθε κύκλο της χημειοθεραπείας. Το να γεννηθεί η μικρούλα υγιής σήμαινε τα πάντα για εκείνη. Προκειμένου να μην εκτεθεί σε άλλο ένα φάρμακο χημειοθεραπείας, οι γιατροί αποφάσισαν να της πάρουν το παιδί τέσσερις εβδομάδες νωρίτερα. Η Άλεξ δυσκολευόταν να φάει και να πιει κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας, και οι γιατροί ανησυχούσαν για το βάρος του μωρού.
Το μωρό γεννήθηκε στις 36 εβδομάδες
Η μικρή Ντανιέλα γεννήθηκε στις 36 εβδομάδες και πέρασε 11 ημέρες στην νεογνολογική εντατική και επέστρεψε σπίτι τρεις ημέρες προτού ξεκινήσει το lockdown του κορωνοϊού. Τρεις εβδομάδες αργότερα, ολοκλήρωσε και η Άλεξ τη θεραπεία της. Λόγω των πρωτοκόλλων ασφαλείας. η Άλεξ έπρεπε να είναι μόνη όσο υποβάλλεται στη θεραπεία. Πηγαινοερχόταν μόνη στο νοσοκομείο. Υπήρχαν μέρες που ήταν χάλια και έδειχνε πολύ κουρασμένη, ενώ και ο συναισθηματικός της πόνος την κατέβαλε ορισμένες φορές. Ο καρκίνος είναι μία τραυματική εμπειρία, πόσο μάλλον όταν είσαι έγκυος.
Η Άλεξ υποβλήθηκε σε 16 γύρους χημειοθεραπείας και διπλή μαστεκτομή και συνέχισε με άλλους 26 γύρους ακτινοθεραπείας και άλλους 16 ανοσοθεραπείας. Επίσης, χρειάστηκε αγωγή για να κρατηθούν σε καταστολή οι ωοθήκες της και οιστρογόνα. Αυτό θα συνεχίζεται για πέντε με επτά χρόνια. Όπως λένε οι γιατροί της δίνουν 30+ χρόνια ζωής. Εκείνη με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη, λέει ότι θα ζήσει αυτά τα 30 χρόνια την κάθε στιγμή»
-: Love What Matters