Ο καρκίνος ήταν επιθετικός και έκανε γρήγορα μετάσταση. Μέσα σε δύο μήνες έχασε την μάχη με τον καρκίνο

«Λύγισαν» ακόμη και οι πιο ψύχραιμοι, στο τελευταίο αντίο στη Μαρία Μητράκα, η οποία άφησε την τελευταία της πνοή, σε ηλικία μόλις 19 ετών, μετά από μια σύντομη μάχη με επιθετικό καρκίνο που της στέρησε τη ζωή, μέσα σε λίγους μήνες. Ντυμένη νύφη, την αποχαιρέτησαν σε κλίμα οδύνης οι γονείς και τα αδέρφια της μην μπορώντας να πιστέψουν ότι η 19χρονη έφυγε απροσδόκητα από τη ζωή.

«Η Μαρία είχε καρκίνο. Μέσα σε δύο μήνες το παιδί μου πέθανε. Έφυγε από ανίατη ασθένεια, ήταν ραγδαία η επιδείνωση. Ευχαριστώ τους γιατρούς που το βοήθησαν τόσο πολύ. Αυτούς τους δύο μήνες πέρασε δύσκολα, σε κανέναν γονιό να μη συμβεί», είπε η μητέρα της στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα».

–

Μια λάθος διάγνωση εκμηδένισε τις όποιες ελπίδες υπήρχαν και η 19χρονη Μαρία από τον Βόλο, πέθανε μέσα σε λίγες μέρες. Ο καρκίνος ήταν επιθετικός και έκανε γρήγορα μετάσταση. Η αδικοχαμένη φοιτήτρια πάλεψε στα χέρια των γιατρών νοσοκομείου της Αθήνας και έδωσε μια μάχη άνιση. Την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου, συγγενείς, φίλοι και συμφοιτητές, την συνόδεψαν στην τελευταία της κατοικία. Λόγια παρηγοριάς ήταν αδύνατον να βρεθούν και να ειπωθούν στους γονείς της.

Ντυμένη νύφη, την αποχαιρέτησαν οι γονείς και τα αδέρφια της, που μαζί με τους υπόλοιπους συγγενείς και φίλους, συμφοιτητές της άτυχης 19χρονης, μέσα σε κλίμα οδύνης, είπαν το τελευταίο αντίο στον Ιερό ναό της Αγίας Αικατερίνης στον Βόλο, όπου έγινε η εξόδιος ακολουθία παρουσία πλήθος κόσμου.

Από την πλευρά του ο Περικλής Πολυζωίδης, πρόεδρος του τμήματος Κοινωνικής Εργασίας, της Σχολής Κοινωνικών, Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης , στο οποίο φοιτούσε η Μαρία Μητράκα, αποκάλυψε ότι η 19χρονη προσπαθούσε να είναι συνεπής στη Σχολή της ακόμη και όταν υποβαλλόταν σε χημειοθεραπείες.

Όπως έγραψε «η πολυαγαπημένη μας φοιτήτρια Μητράκα Μαρία μας είχε ενημερώσει για το θέμα υγείας που αντιμετώπιζε. Δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Έφυγε από την ζωή ύστερα από γενναία μάχη. Ήταν ενθουσιασμένη με τη σχολή μας και όσο κι αν δυσκολευόταν προσπαθούσε να ανταπεξέλθει στα μαθήματα της ακόμη και κατά τη διάρκεια των χημειοθεραπειών.

–

Είμαστε σίγουρες και σίγουροι ότι το κοριτσάκι μας αναπαύεται τώρα χαρούμενο στην αγκαλιά της Μεγαλόχαρης, απαλλαγμένο από τις αρρώστιες, τις αγωνίες και τα βάσανα αυτού του τόσο ρηχού, άδικου, ανόητου και μάταιου κόσμου.

Σήμερα δε θρηνούμε για αυτήν την όμορφη ψυχούλα που βρήκε ανάπαυση και ειρήνη, αλλά για το δικό μας κενό, τη δική μας αγωνία, το δικό μας αδιέξοδο, τη δική μας ορφάνια.

-

–