Στο ματωμένο βασίλειο ανθρώπινων νεφρών του Νεπάλ
Εκεί που χτυπά μυστικά η καρδιά της μαύρης αγοράς νεφρών του πλανήτη: σ΄ ένα αγροτικό χωριό του Νεπάλ, που εξοντώνει με συνέπεια και σύστημα τους φτωχότερους κατοίκους του
Μέχρι πρότινος, στο αγροτικό Νεπάλ, ένα ολόκληρο χωριό μοιραζόταν ένα μυστικό βαμμένο με αίμα. Κάθε οικογένεια μετρούσε τουλάχιστον ένα μέλος της που είχε πουλήσει το νεφρό του ή κάποιο άλλο ζωτικό όργανο συγγενούς που απεβίωσε σε μία απελπισμένη προσπάθεια να επιβιώσει.
Αυτό το φτωχό σημείο του πλανήτη, θεωρείται ο παράδεισος του οργανωμένου εγκλήματος που θησαυρίζει, πείθοντας περί τους 10.000 φτωχούς ανθρώπους κάθε χρόνο να πωλήσουν το νεφρό τους ή κάποιο όργανο συγγενούς που παλεύει με κάποια ανίατη ασθένεια. Η μακάβρια σοδειά από το σαφάρι νεφρών στο αγροτικό Νεπάλ συνήθως καταλήγει στην Καλκούτα, το επονομαζόμενο και “Μεγάλο Παζάρι των Νεφρών”.
Όπως καταγράφεται σε σχετικό ντοκιμαντέρ, η κοιλάδα του Hokshe παλιότερα ήταν γνωστή ως προσκυνηματικός τόπος, γεμάτος από ιερά και σημεία προσευχής, μόνο που εκεί πλέον οι μισοί κάτοικοι έχουν να επιδείξουν ουλές στο σώμα τους, από την αφαίρεση του νεφρού στην οποία προχώρησαν σώζοντας τις οικογένειες τους από τη φτώχεια και κάποτε τα παιδιά τους από τους δρόμους της πορνείας και της επετείας.
“Δεν σκοτώνουμε κανέναν, δεν πουλάμε κανέναν. Άνθρωποι κάθε μέρα αναζητούν νεφρά για να ζήσουν. Αν μπορούν να τα αγοράσουν κι αν κάποιος τα προσφέρει, γιατί να μην το κάνουν; Δεν κάνουμε κάτι κακό”, λέει χαρακτηριστικά ένας “ατζέντης νεφρών” μέσα από τη φυλακή.
Βάσει των όσων αναφέρουν οι λιγοστοί κρατικοί κυνηγοί του οργανωμένου εγκλήματος, οι προσπάθειες να περιοριστεί η δράση των ανθρώπων της μαύρης αγοράς νεφρών μέχρι χθες συνήθως έπεφταν στο κενό, ενώ αστυνομικές έρευνες έχουν δείξει ότι το εμπόριο ανθρώπινων οργάνων φτάνει σε βάθος 20ετίας και μετρά πολλούς νεκρούς: περιπτώσεις ανθρώπων που πέθαναν αμέσως μετά το χειρουργείο και πολλές φορές χωρίς καν οι ίδιοι ή έστω οι οικογένειες τους να πάρουν τα χρήματα της ματωμένης αυτής συναλλαγής.
Μέχρι και τις πρώτες μέρες του φετινού Σεπτεμβρίου αυτό το μυστικό, το μεγαλύτερο ταμπού του χωριού, δεν είχε συζητηθεί ποτέ ανοιχτά μεταξύ των κατοίκων, κάτι που έγινε ύστερα από κινητοποίηση ανθρωπιστικών
Οι κάτοικοι του χωριού συζήτησαν για πρώτη φορά το μεγάλο μυστικό τους μόλις πριν από λίγες μέρες, στις αρχές του Σεπτέμβρη και ύστερα από την κινητοποίηση ανθρωπιστικών οργανώσεων. “Όλοι ξέρουν ότι το χωριό μας έχει κακή φήμη. Βλέπεις, το ότι πουλάς το νεφρό σου για να ζήσεις, είναι έγκλημα”, λέει η Κρίσνα που έχει αναλάβει να συντονίσει την πρώτη αυτή συζήτηση μέσα σε μια καλύβα. Και εκεί είναι που αποκαλύπτονται ακόμη πιο τραγικές λεπτομέρειες για τη ζωή των κατοίκων μαζί με τους εμπόρους ανθρωπίνων οργάνων:
τα τηλέφωνα τους δεν σταματούν να χτυπούν, προκειμένου να ενημερωθούν για παραγγελίες, τα ποσά που φτάνουν στα χέρια τους μετά βίας ξεπερνούν τα 90 – 100 δολάρια τον μήνα, πολλοί από τους ανθρώπους αυτούς δεν ξέρουν καν τι είναι τα νεφρά και ποια η λειτουργία τους στο ανθρώπινο σώμα…
Και φυσικά κανένας από αυτούς τους ανθρώπους δεν είχε κανενός είδους ιατροφαρμακευτική κάλυψη, αμέσως μετά το χειρουργείο. Οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού, αυτοί που έχουν ήδη δώσει το ένα τους νεφρό, υποφέρουν από χρόνιους πόνους και πυρετούς, πολύ συχνά πεθαίνουν αβοήθητοι από μετεγχειρητικές επιπλοκές, χωρίς να ξέρουν καν τι τους συμβαίνει.
Το δεύτερο ενθαρρυντικό γεγονός στη ζωή του χωριού, ήταν ότι μετά από χρόνια κινητοποιήθηκε και πάλι ο μηχανισμός ερευνών εναντίον της μαφίας που εμπορεύεται ανθρώπινα νεφρά, με παρακολουθήσεις, συγκέντρωση στοιχείων από περίπου 300 υποθέσεις και συλλήψεις ανθρώπων που όλοι γνώριζαν ότι κινούν τα νήματα της εμπορίας οργάνων στην περιοχή, αλλά κανείς δεν τολμούσε να καταγγείλει.
Ένας από τους συλληφθέντες, ο Krisna Darji, υπεύθυνος για τη στρατολόγηση νέων και κυρίως πρόθυμων δοτών, μιλώντας στην κάμερα του Al Jazeera, δηλώνει ότι δεν θεωρεί πως διαπράττει κάποιο έγκλημα. “Δεν σκοτώνουμε κανέναν, δεν πουλάμε κανέναν. Άνθρωποι κάθε μέρα αναζητούν νεφρά για να ζήσουν. Αν μπορούν να τα αγοράσουν κι αν κάποιος τα προσφέρει, γιατί να μην το κάνουν; Δεν κάνουμε κάτι κακό”, λέει χαρακτηριστικά μέσα από τη φυλακή.
Και ενώ για πρώτη φορά γίνονται προσπάθειες, προκειμένου να προκύψει μία επιτυχημένη, πραγματικά καλά συντονισμένη έρευνα που θα οδηγήσει στην κορυφή του παγόβουνου και όχι απλώς σε ατζέντες, η κρυφή κάμερα των δημοσιογράφων κατα- τρομακτικές σκηνές στη μέση του δρόμου, μέρα μεσημέρι: το πιο εύκολο πράγμα, στην καρδιά της πόλης, είναι απλώς να πεις σε κάποιον ότι αναζητάς νεφρό και εκείνος από σοκάκια και γωνιές θα οδηγήσει τον ενδιαφερόμενο – μέσα από μία μακρά αλυσίδα ανθρώπων – στο χωριό Fokshe, την “τράπεζα των νεφρών”, όπως χαρακτηριστικά είναι γνωστό.
Με στοιχεία από το Al Jazeera
- : lifo