Αν μας έμαθε κάτι το 2020, είναι να εκτιμάμε όσα μέχρι πριν θεωρούσαμε δεδομένα
Δύσκολη χρονιά το 2020, για κάποιους από εμάς η δυσκολότερη που έχουμε ζήσει ποτέ αφού τα πραγματικά ζόρικα χρόνια τα ξέρουμε μόνο απ’ τις αφηγήσεις των γονιών και των παππούδων μας. Παρ’ όλ’ αυτά, βγαίνοντας από μια σκληρή δοκιμασία όπως αυτή, όσο ταλαιπωρημένος και αν είσαι, έχεις πάρει κάποια πολύτιμα μαθήματα. Ένα από αυτά, είναι σίγουρα και το να εκτιμάμε πολύ περισσότερο όλα εκείνα που μέχρι την πανδημία θεωρούσαμε δεδομένα.
Την υγεία μας
Εντάξει, κανείς δεν θεωρεί απόλυτα δεδομένη την υγεία του, αλλά πριν την υγειονομική κρίση που προκάλεσε η πανδημία – σε κάποιες χώρες πολύ περισσότερο από άλλες π.χ. Ιταλία – ζούσαμε με την αίσθηση πως τα περισσότερα προβλήματα είναι αντιμετωπίσιμα, ειδικά αν εντοπιστούν εγκαίρως. Η Covid-19 αν και μοιάζει σε πολλά με τις γνωστές ιώσεις σκόρπισε την αβεβαιότητα με τον ραγδαίο, απρόβλεπτο και πολυμέτωπο τρόπο που επιτίθεται σε κάποιους οργανισμούς.
Την έξοδο με τα παιδιά όποτε και όπου μας κάνει κέφι
Είναι αλήθεια ότι σε μια χώρα σαν τη δική μας, με τόσους μήνες ηλιοφάνειας και τόσες επιλογές για έξοδο με τα παιδιά, οι βόλτες σε παιδικές χαρές, πάρκα και παιδότοπους αποτελούν μια λατρεμένη συνήθεια για όλους εμάς τους γονείς – και τα μικρά μας, φυσικά. Η επιτακτική ανάγκη να περιορίσουμε τις κινήσεις μας στην πόλη και την εξοχή και να μείνουμε κλεισμένοι στο σπίτι, μας έκανε να αναλογιστούμε πόσο τυχεροί ήμασταν μέχρι τότε που μπορούσαμε να ξεσκάμε πραγματικά παρέα με τα παιδιά μας.
Τον χρόνο που περνάμε με τους δικούς μας
Πριν βρεθούμε κλεισμένοι σπίτι, απομονωμένοι απ’ τους δικούς μας ανθρώπους, ίσως και να μην ερχόμασταν σε επαφή όσο συχνά μπορούσαμε. Μέσα στην καθημερινότητα, βλέπετε, εύκολα αναβάλλεις μια επίσκεψη ή ένα τηλεφώνημα σε κάποιον που ξέρεις ότι είναι δίπλα σου ανά πάσα στιγμή. Τώρα που το τηλεφώνημα έγινε καθημερινή ανάγκη και η επίσκεψη απαγορευμένο φρούτο – πόσο μάλλον η αγκαλιά – καταλάβαμε σίγουρα την αξία εκείνου του χρόνου που αμελούσαμε να αφιερώσουμε σ’ εκείνους που αγαπάμε.
Τη δουλειά μας
Άσχετα αν ήταν δημόσιος υπάλληλος ή όχι, την περίοδο ανάμεσα στα μνημόνια και την πανδημία, όποιος είχε τη δουλειά του ένιωθε μια σχετική σιγουριά και δεν σκεφτόταν εύκολα το ενδεχόμενο να τη χάσει έτσι απλά. Με όσα περάσαμε τους τελευταίους μήνες – τις αναστολές εργασίας, την πτώση του τζίρου και την αυξανόμενη αβεβαιότητα – δεν μπορούμε παρά να νιώθουμε πως καμία δουλειά δεν είναι πλέον ασφαλής και κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει όταν έρθει η επόμενη μέρα.
Μια απλή βόλτα στην αγορά
Στην αγορά δεν πηγαίνουμε μόνο για να ψωνίσουμε. Πολύ συχνά είναι μια ευκαιρία να ξεφύγουμε απ’ την καθημερινότητα του σπιτιού και της δουλειάς, να έρθουμε σε επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο και να βολτάρουμε χαλαρά χωρίς στόχο και πίεση χρόνου. Είναι μια ευκαιρία για πνευματική και ψυχολογική ξεκούραση, δηλαδή, που πολύ μας έλειψε κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Κι ας μπορούσαμε να βγαίνουμε σχεδόν όποτε θέλαμε, αφού οι συνθήκες δεν άφηνα κανένα περιθώριο για να ξεκουραστούμε ψυχολογικά.
- : -