«Το κοριτσάκι μας έχασε τη μάχη, αλλά πάλεψε τον καρκίνο σαν τον Δαβίδ με τον Γολιάθ»

Το χειρότερο που μπορεί να τύχει σε έναν γονιό είναι να πεθάνει το παιδί του. Αισθάνεται σαν να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του, αισθάνεται ότι ένα μεγάλο κομμάτι του σώματός του λείπει.

Με αυτό τον τρόπο αισθάνεται και η μητέρα της 4χρονης Λορέτα που έχασε τη μάχη με τον καρκίνο, και πλέον διηγείται την ιστορία της, προσπαθώντας να βρει κουράγιο και δύναμη, ειδικά για τα υπόλοιπα τρία παιδάκια της.

–

«Η Λορέτα αρρώστησε τον Σεπτέμβριο του 2014. Συγκεκριμένα, το ανακαλύψαμε στις 24 Σεπτεμβρίου 2014. Τρεις μέρες αργότερα, ήμασταν ήδη στο Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου. Θυμάμαι ακόμα τα λόγια του γιατρού: «είστε πολύ τυχεροί! Είναι όγκος Wilms και σε 6 με 8 μήνες θα είστε εκτός νοσοκομείου».

Κρίμα που μετά την πρώτη δόση της χημειοθεραπείας, η μικρούλα μου είχε μια επιπλοκή και υποβλήθηκε αμέσως σε χειρουργική επέμβαση. Ο όγκος παρουσιάστηκε με εντελώς διαφορετικό τρόπο και ο γιατρός τότε μου είπε: «δεν έχω ξαναδει κάτι ανάλογο!».

Το κοριτσάκι επί 11 μήνες υποβαλλόταν σε ακτινοθεραπείες, με όλες τις μεθόδους, κλασικές και νέες αλλά τίποτα…

Στις 13 Αυγούστου, η Λορέτα έκανε τις τελευταίες της βουτιές στη θάλασσα. Στις 27 Αυγούστου, 9:30 το βράδυ, πέθανε. Στο σπίτι της, περιτριγυρισμένη από την αγάπη μας.

–

Άφησε πίσω της ένα τεράστιο κενό, μια δίδυμη αδερφή που τη ζητάει μέχρι και σήμερα και δύο μεγαλύτερα αδέρφια. Αυτό που με παρηγορεί είναι ότι η κόρη μου «ήταν βαριά άρρωστη μόνο για 10 μέρες».

Λαχταρούσε να ζήσει, το έβλεπες στα μάτια της, αλλά το κορμάκι της δεν άντεξε. Το μωρό μας ήταν μόνο 4 ετών αλλά πάλεψε τον καρκίνο όπως ο Δαβίδ τον Γολιάθ».

–