Στον Νίκο μου, που περίμενε υπομονετικά να κοιμηθεί ο μικρός για να κατέβω να με δει μέσα στη νύχτα

Στον Νίκο μου, που αδημονούσε να κοιμηθεί ο μικρός προκειμένου να κατέβω να με δει μέσα στη νύχτα

Χωρίζεις….

–

Ένας μικρός θάνατος κ αυτός που είτε τον «επέλεξες» είτε ήταν αναγκαίος σε κάνει να περνάς όλα τα στάδια του πένθους…

Ερωτηματικά,τύψεις, αμφιβολίες και ένα παιδί που πρέπει να εξηγήσεις τι?! Καταστάσεις δύσκολες που μόνο όποιος τις ζει μπορεί να ταυτιστεί.

Η ζωή όμως προχωρά, τρέχει με γρήγορους ρυθμούς και εμείς σαν αθλητές σε μαραθώνιο τρέχουμε να τη προλάβουμε..

Πρέπει να ζήσεις ξανά,

Πρέπει να ονειρευτείς ξανά, πρέπει να βρεις ξανά τον εαυτό σου ,σου φωνάζουν όσοι σε αγαπούν πραγματικά.Και δεν είναι πως δε λαχτάρα η ψυχή σου να τα ζήσεις όλα πάλι αλλά αυτή τη φορά οι συνθήκες είναι διαφορετικές και οι προτεραιότητες άλλες.. Αλλά είπαμε… ΠΡΈΠΕΙ!

Για τον κάθε άνθρωπο το πότε αυτό θα γίνει εξαρτάται από πολλούς παράγοντες…

Είμαι η Δήμητρα χωρισμένη μανούλα η μάλλον για να είμαι πιο συγκεκριμένη ανύπαντρη μανούλα αλλά με τη παλιά ζωή μιας παντρεμένης κ την νυν μιας χωρισμένης… Προσπάθησα γρήγορα να βγω από το “πένθος”του χωρισμού.Ειναι ο χαρακτήρας μου ,που όλα τα κάνει γρήγορα μια ζωή!Ναι έτσι είμαι!

Πρώτη απόπειρα “ο μπαμπάς ο χωρισμένος ‘”

–

Αρχική ταύτιση πλήρης..και οι 2 χωρισμένοι με ίδια ηλικία κ εμείς και τα παιδιά μας ..Ιδανικός λες..θα μπορούσε! Αν είχε ξεπεράσει την πρώην του και τα κέρατα του επίσης!!φεύγουμε…

Μαζεύουμε πάλι τις ελπίδες μας κ ατενίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον…

Απόπειρα Δεύτερη “ο πεθαίνω για σένα”

Τι μπορεί να πάει λάθος όταν κάποιος πεθάνει για σένα?το λάθος είναι ότι πεθαίνει για σένα κάνοντας τον Αλέκο ότι δεν είσαι παντελώς μόνη σου, υπάρχει μια ζωή!Η ζωή μου. Ακόμα θυμάμαι την τελευταία του κουβέντα “:Αν δεν είχες παιδί,εγώ μαζί σου θα ήθελα να πεθάνω” Ναι κ αν η γιαγιά μου είχε αρχ@@ θα ήταν παππούς…

Δεν είμαι εγώ για έρωτες πείθω τον εαυτό μου κ σκέφτομαι πως όταν ο γιος μου μεγαλώσει κ πάρει τον δρόμο του ίσως τότε κοιτάξω τη ζωή μου…

Και έτσι μαγικά και απρόσκοπτα όπως διαβάζεις στα παραμύθια,φαντάστηκα ότι μια μέρα θα έρθει κάποιος που το μόνο που θα θέλει θα είναι να με βλέπει να χαμογελάω..Και ότι οι ιστορίες που διάβαζα για καταπληκτικούς άντρες δεν ήταν στα παραμύθια αλλά από το πουθενά ήρθε ο πρίγκιπας μου..Ήταν εδώ και ήταν για ΕΜΆΣ…

Στον Νίκο μου,

που από τη πρώτη στιγμή σεβάστηκε τη ζωή μου.

Στον Νίκο μου,

που οπότε τον ζητούσαμε ήταν εκεί φτάνει να μας βλέπει να χαμογελάμε.

Στον Νίκο μου,

που περίμενε υπομονετικά κάτω από το σπίτι μου να κοιμηθεί ο μικρός για να κατέβω να με δει μέσα στη νύχτα σαν το κλέφτη 5 λεπτά και να μου δώσει ένα γλυκό φιλί στο μέτωπο.

Στον Νίκο μου,

που με αγκάλιασε όπως δεν έχει αγκαλιάσει άνθρωπος τη ψυχή μου.

Στον Νίκο μου,

που αντί να ξεχαστεί με φίλους τα Σάββατα πίνοντας μπύρες καθόταν μαζί μας στον καναπέ βλέποντας παιδικά.

Στον Νίκο μου,που αντί να κανονίζει εκδρομές με τους φίλους του τις Κυριακές τις αφιέρωνε σε εμάς.

Στον Νίκο μου,

που η οικογένειά του μας αγκάλιασε σαν να είμαστε δικοί της άνθρωποι.

Στον Νίκο μου,που πέρασε όλα τα τεστ της μαμάς μου (και πιστέψτε με δεν ήταν εύκολα!!)

Στον Νίκο μου,ένα Σ’ αγαπώ και ένα Σ’ευχαριστω είναι μικρά για να περιγράψουν τα συναισθήματα μου .Δεν ξέρω πως η ζωή μας θα εξελιχθεί αλλά Εσύ είσαι αυτός που με έκανε να νιώσω ότι υπάρχουν Άντρες με Α κεφαλαίο που ξέρουν να αγαπούν με ανιδιοτέλεια και να σε σέβονται μια γυναίκα.

Για τον Νίκο μου,που απέραντα αγαπώ

Δημητρα

–