«Πίστευα ότι ο Γιάννης Μπέζος είναι ένας ξινός άνθρωπος, που θα μου κλείσει το τηλέφωνο στα μούτρα».
Στο φινάλε της φετινής σεζόν για τη Μεγάλη Εικόνα φιλοξενήθηκε ο Ανδρέας Γεωργίου. Ο σκηνοθέτης των μεγάλων τηλεοπτικών παραγωγών συνάντησε τη Νίκη Λυμπεράκη και με φόντο την Ακρόπολη μίλησε για τα επόμενα προσωπικά και επαγγελματικά του σχέδια.
«Με έναν μαγικό τρόπο έδεσε η ομάδα μας με τον Κούλη Νικολάου και τη Βάνα Δημητρίου. Όταν ξεκινάω μία σειρά, πάντα εγώ είμαι αυτός που λέει: μέχρι δύο χρόνια. Με τη Γη Της Ελιάς δεν έγινε το ίδιο, πάμε για 4η σεζόν και δεν μου είναι εύκολο να αποχωριστώ αυτούς τους ήρωες και η σειρά έχει ακόμα να δώσει. Δεν έχω ανασφάλεια», δηλώνει ο Ανδρέας Γεωργίου.
«Πίστευα ότι ο Γιάννης Μπέζος είναι ένας ξινός άνθρωπος, που θα μου κλείσει το τηλέφωνο στα μούτρα και θα μου έλεγε: έλα τώρα που θα συνεργαστώ μαζί σου. Μου το ανέτρεψε όμως στη συνέχεια, γιατί είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος και τώρα στεναχωριέμαι που τελειώνει όλο αυτό με το Famagusta», παραδέχεται με χιούμορ ο ηθοποιός.
«Σε ηλικία 12 ετών πήρα τηλέφωνο στο ΡΙΚ και τους είπα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός. Μίλησα στο τηλέφωνο με τον κύριο Ζένιο και μου είπε ότι ψάχνουν ένα παιδί στην ηλικία μου για μία ταινία», θυμάται ο Ανδρέας Γεωργίου στην κάμερα του MEGA.
«Τα παιδικά μου τραύματα δεν τα έχω επεξεργαστεί ακόμα. Το θέμα του AIDS ήταν για πολλά χρόνια ταμπού και μου δόθηκε η ευκαιρία να βγω και να πω το 2005 ότι οι γονείς μου έχουν πεθάνει από αυτό και ότι ο αδελφός μου είναι φορέας. Σήμερα θεωρώ ότι δεν το συζητάμε με το στίγμα του τότε. Όταν μαθαίνει κάποιος ότι έχει AIDS είναι σοκαριστικό στην αρχή, στην Κύπρο είχαμε στιγματιστεί, ο κόσμος μας απέφευγε. Σίγουρα κάτι κουβαλάω από τότε», εξομολογείται σε άλλο σημείο ο ηθοποιός.
«Η μητέρα μου έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 36 ετών. Πριν χρόνια είδα μία φωτογραφία της που δεν είχα ξαναδεί και σοκαρίστηκα, γιατί ήταν από τα 30 της. Εκεί κατάλαβα πόσο νέα πέθανε», αποκαλύπτει ο Ανδρέας Γεωργίου.
