–
Της Κυριακής Χαριτάκη
Δεν αρκούν 40 μέρες να καθαρίσει μια ψυχή. Η κάθαρση γίνεται κάθε μέρα, κάθε ώρα και στιγμή. Κι αντί για σαπούνι και νερό, πλένεται με το καλό.
Περιττό να σας πω πόσο με εκνευρίζει να βλέπω «θρησκόληπτους» να κουτσομπολεύουν τί έκανε στο σπίτι της η μία και η άλλη ή το αντίθετο. Να βλέπω δηλαδή άθεους να κράζουν όποιον πιστεύει ή νηστεύει, λες και τους βάλαμε τροχονόμο στο καντήλι μας.
Ο καθένας έχει δικαίωμα να πιστεύει όπου θέλει αν αυτό του δίνει ελπίδα ή τον στηρίζει στη ζωή. Κακά τα ψέματα, κάθε άνθρωπος κάπου στηρίζεται για να ανταπεξέλθει. Άλλοι το λένε «Θεό», άλλοι «φίλοι», άλλοι «ψυχολόγο». Όλοι μας από κάπου αντλούμε δύναμη και αλίμονο αν έκραζε ο ένας τον άλλον για το αυτονόητο. Κι όμως συμβαίνει.
Βλέπω «ανθρώπους» να νηστεύουν ενώ λένε τσουβάλι τα ψέματα ολούθε.
Βλέπω «ανθρώπους» να νηστεύουν ενώ ανταλλάζουν sms για το ποιά πήγε πού και με ποιόν.
Βλέπω «ανθρώπους» να νηστεύουν ενώ σε κράζουν που ανέβηκες επαγγελματικά ή παντρεύτηκες ή χάρηκες με κάτι και εκείνοι όχι.
Βλέπω «ανθρώπους» να νηστεύουν ενώ περνάνε το ένα κόκκινο φανάρι πίσω απ’ το άλλο.
Ενώ βρίζουν, ενώ δέρνουν τα παιδιά ή τις γυναίκες τους, ενώ δεν ξέρουν τί θα πει «συγγνώμη», ενώ πιστεύουν πως μόνο εκείνοι έχουν δίκιο.
Ενώ δεν το’ χουν σε τίποτα να σε «πουλήσουν», ενώ τα θέλουν όλα δικά τους.
–
–
Μου θυμίζει κάτι τύπισσες που πάνε σε διαιτολόγο ενώ από πίσω τρώνε τούρτες.
Τί νόημα έχει να νηστεύεις το κρέας το λάδι ή το τυρί, αν δεν νηστεύεις το μίσος, τη κακία και το ψέμα;
Η ψυχή δεν καθαρίζει επειδή δεν έφαγες ζαμπόν.
Δεν καθαρίζει επειδή πήγες εκκλησία, επειδή στόλισες τον επιτάφιο ή τον σήκωσες ή πέρασες από κάτω του.
Δεν καθαρίζει επειδή τη Μ. Βδομάδα δεν έκανες σεξ, δεν έβαλες χαρούμενα τραγούδια ή δεν άνοιξες τηλεόραση.
Δεν καθαρίζει επειδή προσκύνησες Τον Χριστό.
Δεν καθαρίζει επειδή είπες «Θεέ μου να’ μαστε όλοι μας καλά» ενώ έχεις το πόδι έτοιμο για τη τρικλοποδιά στον διπλανό σου.
Δεν αρκούν 40 μέρες να καθαρίσει μια ψυχή.
Η κάθαρση γίνεται κάθε μέρα, κάθε ώρα και στιγμή.
Κι αντί για σαπούνι και νερό, πλένεται με το καλό.
Με ένα «πάρε αυτά να ψωνίσεις για τα παιδιά» σε μια φίλη σου που τα φέρνει βόλτα δύσκολα.
Με ένα «πήγαινε να ξεκουραστείς, θα πλύνω εγώ τα πιάτα».
Με ένα «συγγνώμη για όσα έκανα».
Με ένα «σε συγχωρώ».
Όσο μπορείς, στο μέτρο που μπορείς.
Δεν είμαστε Θεοί και δεν θα γίνουμε.
Δαίμονες όμως είναι στο χέρι μας να μην.
Αμήν…
–
