–
Ήταν 4/5/2018 όταν η μοναχοκόρη μας το μοναχοπαίδι μας που ηρθε στη ζωή μας πολυ δυσκολα και μας γέμισε χαρά και φως διαγνώστηκε με διάχυτο γλοιώμα στο στέλεχος του εγκεφάλου.
Μια σοβαρή ανίατη μορφή καρκίνου που σιγά σιγά σου αφαιρεί όλες της λειτουργίες του σώματος και αφου σε εξαθλίωση επέρχεται ο θάνατος.
Αυτά ήταν τα λόγια του γιατρου εκείνο το μαυρο απογευμα. Ο συζυγος μου λιποθύμησε, ενώ εγώ κοίταζα τον γιατρό και έλεγα μέσα μου τι λεει τώρα σίγουρα έχει κάνει λάθος.
Δεν είχε κάνει ομως λαθος. Από εκείνη την ημέρα και μετά άρχισε ο Γολγοθάς μας χωρίς Ανάσταση.
Θεραπείες χημειοθεραπείες ακτινοβολίες πειραματικες θεραπείες στη Ν Υόρκη και μετά το τέλος της.
Όλα άλλαξαν από τότε ο θυμός δεν θα μου φυγει ποτέ.
–
Έχασα εντελώς την πιστη για το Θεό, βλέποντας παιδια να υποφερουν να κλαίνε και να πονουν αντί να παιζουν και να χαίρονται το δώρο της ζωής.
Όσο θυμό και αν έχω όμως, δεν θα καταφέρω να δω ξανά τα γλυκά της μάτια ουτε και την φωνουλα της θα ακουσω να μου λέει μαμά σε αγαπω, είσαι η καλυτερη μαμά του κόσμου.
–
Και εγώ σε αγαπω Γαλάτεια μου αστέρι μου ζωή μου!
–
