Νεογέννητο με σπάνια πάθηση που εμποδίζει την αναπνοή κέρδισε τη μάχη για τη ζωή
Η Νάντια Γκρέιλινγκ και ο άντρας της περίμεναν πως και πως τη γέννηση του μικρού αγοριού τους, αλλά η ζωή επιφύλασσε μια τρομερή δοκιμασία και στους τρεις τους. Ο μικρός Ίγκνους έπασχε από ένα σπάνιο σύνδρομο όπου οι πνεύμονες πιέζονται από τα άλλα όργανα και αναπνοή καθίσταται αδύνατη.
–
«Οι πιθανότητες να επιβιώσει ο Ίγκνους ήταν μηδαμινές», λέει ο παιδιατρικός πνευμονολόγος Δρ. Άσλεϊ Τζιβαράτναμ, «αλλα όχι μόνο επιβίωσε, δείχνει και εντελώς καλά στην υγεία του από κάθε άποψη. Είναι ένα αληθινό θαύμα».
Μόλις γεννήθηκε ο Ίγκνους, ο παιδίατρος παρατήρησε ότι δεν αναπνέει σωστά και αφού διασωληνώθηκε το παιδί, οι γιατροί εξήγησαν στους γονείς ότι πάσχει από διαφραγματική κήλη, ένα άνοιγμα στους μυς που επιτρέπει σε άλλα όργανα να πιέζουν τους πνεύμονες, αποτρέποντας τη σωστή λειτουργία τους.
Για να έχει κάποια τύχη ο μικρός έπρεπε να μπει σε πλήρη 24ωρη μηχανική υποστήριξη για 12 μέρες. Όταν το άκουσαν οι γονείς, έχασαν τη γη κάτω απ’ τα πόδια τους. Ο Δρ. Τζιβαράτναμ όμως, τους διαβεβαίωσε ότι ήταν η μοναδική τους ελπίδα και προχώρησαν με τη διαδικασία.
Ο μικρούλης είχε μια ομάδα 10 γιατρών διαρκώς από πάνω του, ενώ η μαμά του θυμάται γύρω στα 9 καλώδια συνδεδεμένα στο μικροσκοπικό κορμάκι του.
–
Δύο εβδομάδες αργότερα, οι ειδικοί είπαν στους γονείς ότι ο μικρός ήταν σε κατάσταση που μπορούσε να γίνει η διορθωτική εγχείρηση, να κλείσει το κενό στους μυς και οι πνεύμονές του να απαλλαγούν από την πίεση.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας οι δύο γονείς ήταν δίπλα στο παιδί ώστε να γνωρίζουν κάθε βήμα και να δίνουν την έγκρισή τους για τη συνέχεια. Ο μικρός Ίγκνους αποδείχτηκε αληθινός μαχητής, αφού ήταν το πρώτο μωρό στη Νότια Αφρική που υποβλήθηκε σε μια τόσο επίπονη και επικίνδυνη διαδικασία.
«Έξι εβδομάδες χρειάστηκαν για να κρατήσω το μωρό μου στην αγκαλιά μου για πρώτη φορά μετά τη γέννησή του», θυμάται με συγκίνηση η Νάντια, «το συναίσθημα δεν περιγράφεται».
«Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο απ’ το να χαρίσεις σε κάποιον τη ζωή», συνεχίζει η πανευτυχής μαμά, «όταν ευχαρίστησα τον Δρ. Άσλεϊ για όσα έκανε του είπα ότι είχε κάνει ένα θαύμα. Τα λόγια το δεν θα τα ξεχάσω ποτέ: ο Χριστός έκανε το θαύμα, απλώς χρησιμοποίησε τα χέρια μου».
- :-
–
