Η δύναμη της γυναικάς: Νοσηλεύτρια έσωσε 2.500 παιδιά και μας έκανε να δακρύσουμε με την ιστορία της
–
Η Irene Sendler ήταν μια ηρωίδα του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, η οποία έσωσε 2.500 παιδιά Εβραίων από το γκέτο της Βαρσοβίας – και 50 χρόνια αργότερα, μετά μια ομάδα παιδιών από ένα σχολείο στο Κάνσας και ο δάσκαλός τους, αποφάσισαν να πουν την ιστορία της.
Τιμημένη από την Πολωνική Κυβέρνηση και υποψήφια για το Νόμπελ Ειρήνης, η Irene έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 98 ετών, γνωρίζοντας ότι είχε ζήσει μια γεμάτη και ουσιώδη ζωή. Και όλο αυτό το διάστημα παρέμεινε ταπεινή.
«Κάθε παιδί που σώθηκε με τη βοήθειά μου και με τη βοήθεια όλων των μυστικών αγγελιοφόρων, οι οποίοι δεν ζουν σήμερα, είναι ο λόγος της ύπαρξής μου σε αυτή τη γη, και όχι ένας τίτλος για τη δόξα», είπε σε επιστολή της προς την Πολωνική Γερουσία το 2007.
–
Αλλά ας ξεκινήσουμε από την αρχή.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα βίντεο του έργου του σχολείου του Κάνσας, στο τέλος του άρθρου.
Η Sendler γεννήθηκε στη Βαρσοβία της Πολωνίας το 1910. Αν και μεγάλωσε σαν καθολική, ο πατέρας της, ένας γιατρός, την ενθάρρυνε να συναναστραφεί με τα παιδιά των Εβραίων. Ο πατέρας της πέθανε όταν εκείνη ήταν 7 ετών, αλλά πρόλαβε να ενσταλάξει μέσα της μια μεγάλη συμπόνια για τους άλλους.
Όταν ήταν νέα εργαζόταν ως κοινωνική λειτουργός την περίοδο της ναζιστικής εισβολής στην Πολωνία το 1939. Αργότερα, υποδύθηκε τη νοσοκόμα για να εισέλθει στο γκέτο της Βαρσοβίας – μια περιοχή της πόλης που στέγαζε 450.000 Εβραίους και ήταν φρουρούμενη από τους Ναζί το 1940.
Οι συνθήκες στο γκέτο ήταν τρομακτικές και οι ασθένειες ήταν ανεξέλεγκτες.
Η Sendler ήθελε να κάνει ό,τι μπορούσε για να σώσει τα παιδιά των Εβραίων, τα οποία πιθανότατα να είχαν καταλήξει στους θαλάμους αερίων των στρατοπέδων θανάτου των Ναζί.
Σύμφωνα με το Inspire More, η ίδια η Sendler είπε ότι, “Ο πατέρας μου μου έμαθε να προσπαθώ να σώσω έναν άνθρωπο που πνίγεται, ακόμη και αν δεν ξέρω κολύμπι. Και εκείνη την περίοδο, η Πολωνία ήταν αυτή που πνιγόταν.”
Παίρνοντας θάρρος, ένωσε τις δυνάμεις της με την αντιστασιακή οργάνωση «Zegota», και οι αποστολή τους ήταν να απελευθερώσουν τους Εβραίους που είχαν παγιδευτεί στο γκέτο.
Ξεκίνησε να βγάζει κρυφά έξω τα παιδιά και τα μωρά, μερικές φορές σε σάκους και καλάθια – ακόμη και σε φέρετρα – λέγοντας ότι είχαν πεθάνει. Ήταν μια επικίνδυνη αποστολή.
Αν οι φρουροί την ανακάλυπταν τότε, θα την πυροβολούσαν.
Ως μέρος μιας μικρής ομάδας, η Sendler κατάφερε να σώσει τις ζωές χιλιάδων παιδιών.
Τα παιδιά είχαν ψεύτικα ονόματα και οδηγούνταν σε ανάδοχες οικογένειες, ορφανοτροφεία και μοναστήρια. Ωστόσο, η Sendler κράτησε μια λίστα με κάθε παιδί που σωνόταν σε κομμάτια χαρτιού τα οποία έβαζε μέσα σε βάζα και τα έθαβε μετά κάτω από ένα δέντρο.
Παρά τη μεγάλη προσοχή που έδειχναν, οι ναζιστικές δυνάμεις τελικά ανακάλυψαν την αποστολή της Sendler. Συνελήφθη και βασανίστηκε βάναυσα, αλλά ποτέ δεν ομολόγησε τίποτε στους απαγωγείς της.
Την Sendler έσωσαν από βέβαιο θάνατο οι φίλοι και συνεργάτες της, οι οποίοι κατάφεραν να την ελευθερώσουν δωροδοκώντας τον εκτελεστή. Την επόμενη μέρα, οι Ναζί ανακοίνωσαν ότι είχε πυροβοληθεί. Τα επόμενα χρόνια της ζωής της συστηνόταν με ψευδώνυμο.
Μόλις τελείωσε ο πόλεμος, εκείνη ξέθαψε τα βάζα και προσπάθησε να επικοινωνήσει με τα παιδιά για να προσπαθήσει να τα φέρει σε επαφή με τις οικογένειές τους.
Δυστυχώς, σχεδόν όλοι οι γονείς των παιδιών που έσωσε η Irena πέθαναν στο στρατόπεδο θανάτου της Τρεμπλίνκα.
Επέστρεψε στη δουλειά της στο τμήμα κοινωνικής πρόνοιας, και ίδρυσε ένα ορφανοτροφείο και ένα γηροκομείο, σύμφωνα με την νεκρολογία της στην Guardian.
Με την άνοδο του κομμουνισμού στην Πολωνία μετά τον πόλεμο, η ιστορία της θα έπρεπε να ξεχαστεί.
Αλλά δεν ξεχάστηκε. Το 1999, την ημέρα που ο γιος της Sendler απεβίωσε από καρδιακή προσβολή, μια μικρή ομάδα Αμερικανών μαθητών του γυμνασίου αποφάσισαν να γράψουν ένα θεατρικό έργο για τη ζωή της, το «Η ζωή σε ένα βάζο (Life in a Jar)».
Παρακολουθήστε την ιστορία της στα βίντεο που ακολουθούν.
- : -
