Αν δεν εχεις επαφές με την οικογένειά σου, δεν πειράζει. Καλύτερα!
Για μερικούς η σκέψη και μόνο να ξεκόψουν εντελώς από κάποια μέλη της οικογένειάς τους είναι ιδιαίτερα οδυνηρή. Το «από μακριά και αγαπημένοι» σε κάποιες περιπτώσεις φαντάζει αδύνατο όμως πρέπει να σκεφτούμε: μήπως τελικά αξίζει τον κόπο;
Πολλοί είναι εκείνοι που δεν φοβούνται να απαντήσουν σε αυτήν την ερώτηση με ένα τεράστιο «Ναιαιαιαι».
Σκέψου: έχεις μία οικογένεια που δεν σε στηρίζει, αντίθετα κοιτάει να σε ρίξει ακόμα πιο χαμηλά και να νιώσεις ασήμαντη, τιποτένια, άχρηστη. Αν ήταν οποιοσδήποτε άλλος θα τον είχες βγάλει αυτοστιγμεί από τη ζωή σου, τι γίνεται όμως όταν αυτός ο άλλος είναι γονιός, αδερφός ή αδερφή;
Το ότι είναι μέλος της οικογένειάς σου αρκεί για να κάνει τη διαφορά; Είναι δύσκολο να απαντήσω.
Ανεξάρτητα από το οτιδήποτε να θυμάσαι το εξής: αν το κρίνεις σωστό ή απαραίτητο μπορείς να κόψεις επαφές με μέλη της οικογένειάς σου όσο παράλογο και να σου φαίνεται.
Κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση είναι. Είναι ιδιαίτερα επώδυνο. Η οικογένειά μας είναι άνθρωποι που πρέπει να αγαπάμε και να έχουμε δίπλα μας. Υποτίθεται ότι θα είναι στο πλευρό μας σε όλη μας τη ζωή. Μεγαλώσαμε μαθαίνοντας πως ό, τι και να συμβεί στην οικογένειά μας πρέπει να στρεφόμαστε επειδή οι φίλοι έρχονται και παρέρχονται αλλά η οικογένεια μένει. Το αίμα νερό δεν γίνεται, έτσι; Κάποιες φορές κι όμως. Γίνεται…
Λένε επίσης ότι τους φίλους τους διαλέγεις αλλά την οικογένεια όχι. Αυτό είναι το πρόβλημα. Ο, τι σου «κάτσει» είσαι υποχρεωμένος και να το δεχτείς; Όχι. Η αλήθεια είναι ότι έχεις επιλογή και στους φίλους και τελικά και στην οικογένεια.
Η επιλογή του να αποκόψουμε τα τοξικά μέλη της οικογένειάς μας υπάρχει και παραϋπάρχει ανεξάρτητα από το πόσες φορές μας έχουν πει ότι κάτι τέτοιο δεν υφίσταται. Δεν είναι κάτι που ακούς συχνά οι άνθρωποι να κάνουν. Οπότε τι κάνουμε λοιπόν όταν δεν αντέχουμε να είμαστε κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους; Τους κάνουμε πέρα όσο και αν φοβόμαστε, ακόμα και αν ανησυχούμε μήπως μείνουμε μόνοι, ακόμα και αν μείνουμε χωρίς οικογένεια.
Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς. Ακόμα και τα πιο εσωστρεφή άτομα ή εκείνα με υψηλό άγχος ή άλλου είδους προβλήματα έχουν φίλους, οι οποίοι είναι συνήθως πιο εξωστρεφείς από τους ίδιους.
Η οικογένεια όπως και να το κάνουμε δεν είναι πάντα ιδανική. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Αμερική μόνο σημειώνονται κάθε χρόνο 3 εκατομμύρια περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Σύμφωνα με το αστυνομικό τμήμα του Λος Άντζελες 4.000 θάνατοι κάθε χρόνο σχετίζονται με την ενδοοικογενειακή βία. Η εξέταση αυτών των αριθμών αποδεικνύει ότι πολλές φορές η άμεση οικογένεια δεν είναι ό, τι πιο ασφαλές.
Το να τρέχεις στους δρόμους χωρίς να ξέρεις πού να πας δεν είναι το ιδανικότερο, αν όμως έχεις κάποιο ασφαλές μέρος να πας, κάπου να νιώθεις άνετα ειδικά αν έφυγες από μόνος/η σου, τότε καλά θα κάνεις να εξαλείψεις μία και καλή τους ανθρώπους αυτούς από τη ζωή σου.
Εάν ο λόγος ήταν οποιοδήποτε είδος κακοποίησης, σωματικής, ψυχικής ή σεξουαλικής το οφείλεις στον εαυτό σου να φύγεις και να ξεκόψεις για πάντα. Μην το κάνεις στον εαυτό σου να παραμείνεις σε οποιαδήποτε μορφή καταχρηστικής σχέσης ερωτικής ή οικογενειακής.
Λέμε στις φίλες μας να βγάλουν από τη ζωή τους έναν τοξικό φίλο ή να χωρίσουν αν το αγόρι τους τις χτυπά αλλά θεωρείται σχεδόν ταμπού το να συμβουλεύσουμε κάποιον να αποτραβηχτεί από κάποια μέλη της οικογένειας του.
Είναι σημαντικό να το γνωρίζουμε όλοι. Επειδή κάποιος κουβαλά τον τίτλο του πατέρα, της μητέρας, της αδερφής, του αδερφού, της θείας ή του θείου δεν είναι υποχρεωτικό να τους κρατάμε κοντά μας. Το μόνο άτομο που είμαστε υποχρεωμένοι να «διατηρούμε» ευτυχισμένο , είναι ο εαυτός μας.
Εάν υπάρχει κάποιος που καταστρέφει την ευτυχία μας ανεξάρτητα από το ποιος είναι πρέπει να φεύγει. Καμία μορφή κακοποίησης δεν πρέπει να είναι ανεκτή. Αξίζουμε τα καλύτερα. Κάνε το καλύτερο για τον εαυτό σου ακόμα και αν ο τρόπος για να φτάσεις στην ευτυχία σου φαίνεται περίεργος ή σε πληγώνει.
Τον εαυτό μας πρέπει να βάζουμε πάντα πρώτο ακόμα και αν αυτό σημαίνει να αποκοπούμε πλήρως από την οικογένειά μας.
- : -
