Το παιδί-θαύμα, έχασε και τα 2 της πόδια όταν ήταν 14 μηνών, στα 18 της χρόνια παίρνει μέρος στους Παραολυμπιακούς Αγώνες
Η Χέιβεν Σέπερντ έχασε και τα δύο της πόδια, όταν οι γονείς της αυτοκτόνησαν πυροδοτώντας μια βόμβα. Ήταν μόλις 14 μηνών τότε, είναι ένα παιδί-θαύμα σήμερα, που στα 18 χρόνια της θα πάρει μέρος στους Παραολυμπιακούς Αγώνες.
Οι γονείς της την απέκτησαν εκτός γάμου. Είχαν παράνομη σχέση στο Βιετνάμ και ήταν αποφασισμένοι είτε να ζήσουν μαζί είτε να πεθάνουν μαζί. Με το μωρό τους αγκαλιά.
Πήραν την 14 μηνών Χέιβεν και πυροδότησαν τα εκρηκτικά. Πέθαναν και οι δυο τους ακαριαία. Το μωρό επέζησε… Έχοντας χάσει τα κάτω άκρα του από τα γόνατα… Επέζησε το παιδί με τραύματα στο σώμα και στην ψυχή.
Για το υπόλοιπο της ζωής του…
Η Χέιβεν έμαθε να ζει με τα προσθετικά μέλη της και βρήκε διέξοδο στον αθλητισμό. Σχεδόν δυο δεκαετίες πια μετά την τραγωδία εκπροσωπεί τις ΗΠΑ στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.
«Όταν ήμουν μικρή έβλεπα τις αδερφές μου να παίζουν μπάσκετ και θεωρούσα πως δεν θα μπορούσα επειδή δεν είχα πόδια. Μία από αυτές μου είπε να δοκιμάσω, γιατί δεν θα έπρεπε να κάθομαι στον πάγκο και να λυπάμαι τον εαυτό μου».
Αυτό το κορίτσι όχι μόνο δεν τα παράτησε ποτέ, αλλά ήδη από τα εννιά της χρόνια επισκέπτεται ακρωτηριασμένα άτομα, όχι μόνο παιδιά, αλλά και ενήλικες, για να τους μιλήσει και να τους βοηθήσει να αποδεχθούν την αναπηρία τους.
«Όταν τους δείχνω ότι μπορώ ακόμα και να ζω μία πολύ ενδιαφέρουσα ζωή, είναι σαν να αλλάζει ο κόσμος τους. Είναι ένα συναίσθημα που δεν μπορώ να περιγράψω. Βλέπεις την διάθεσή τους να αλλάζει και να αρχίζουν να ελπίζουν όταν τους δείχνω πώς μπορεί να γίνει η ζωή τους. Έχασα τα πόδια μου, αλλά θα μπορούσα να είχα χάσει και τη ζωή μου. Είμαι ευγνώμων στους γονείς μου. Μου χάρισαν μια ζωή, μου έδειξαν τον δρόμο για να την ζήσω».
Στο Τόκιο θέλει απλά να περάσει καλά. Να χαρεί την γιορτή του αθλητισμού, να γιορτάσει και η ίδια τη μεγάλη νίκη της: ΑΥΤΗ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ.
«Αν κοιτάξουμε γύρω μας, δεν θα δούμε τέλειους ανθρώπους. Θα δούμε, όμως, ξεχωριστούς» λέει και ετοιμάζεται να πέσει στην πισίνα όχι για να ανταγωνιστεί άλλες αθλήτριες, αλλά για να ενώσει με αυτές την φωνή της και όλες μαζί να στείλουν το μήνυμα για το ότι είμαστε διαφορετικοί, είμαστε ίσοι.
via: SDNA
Humans of Kalamata
