Γονείς, την αδιαφορία και την ανευθυνότητά σας, που τα έχετε βαφτίσει “παιδιά είναι!” είστε ακατάλληλοι
Το παρακάτω ποστ δημοσιεύθηκε στην ομάδα “Τμήμα Προσωπικού δράματος” και αναδημοσιεύουμε με την άδεια της συντάκτριας
Με αφορμή τα ποστ που αφορούν “αναίσθητους και επικίνδυνους” γονείς και ανεβαίνουν κατά διαστήματα, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Οι οποίοι άλλα διαβάζουν και άλλα καταλαβαίνουν ή μάλλον μια χαρά καταλαβαίνουν αλλά τη βρίσκουν να πουλούν τρέλα,μαγκιά,αμορφωσιά..
Θα ήθελα πρωτίστως να τους ευχηθώ να μη τους τύχει ποτέ στραβή..άσχημη στραβή με τα παιδάκια τους και το λέω από καρδιάς αυτό.
Και κατά δεύτερον αν αυτή την έπαρση τη βγάζουν μόνο στο διαδίκτυο και κρυμμένοι πίσω από ένα πληκτρολόγιο έχει καλώς.
Αν είναι έτσι και στην αληθινή τους ζωή καλό θα ήταν να αλλάξουν τρόπο σκέψης,να γίνουν πιο υπεύθυνοι και γενικότερα πιο ευγενικοί προς τους συνανθρώπους τους.
Κοντά στα πενήντα και από τα γεννοφάσκια μου μέσα σε οικογενειακή ταβέρνα η οποία είναι πάνω στη θάλασσα έχουν δει απίστευτα εώς τραγικά περιστατικά τα ματάκια μου.
Τα πιο τραγικά εννοείται έχουν να κάνουν με ανθρώπινες ζωές που μέσα σε δευτερόλεπτα χάθηκαν.
Δεν θα αναφερθώ σε ενήλικες..αν και είναι πολλοί.
Έχουν πεθάνει μπροστά μου πέντε παιδάκια όλα από ανακοπή καρδιάς.
Όλα μετά από μεσημεριανό γεύμα που οι γονείς τους απλά τα άφησαν να συνεχίσουν το μπάνιο τους.
Είμαστε μια χώρα που το περισσότερο της είναι θάλασσα αλλά εκπαίδευση μηδεν.
Ένα επίσης τραγικό γεγονός ήταν ο τραυματισμός του Γιώργου μας.
Ο Γιώργος..ένα πανέμορφο και ψηλό παλικαράκι, από οικογένεια που τα έφερνε δύσκολα οικονομικά κατάφερε και πέρασε τη χρονιά που τον γνωρίσαμε στη νομική.
Τον σύστησε στο πατέρα μου ένας κοινός γνωστός.
Χρειαζόταν επειγόντως δουλειά και έτσι κατέβηκε στο νησί.
Τίμιος, ευγενικός, τεράστιος δουλευταράς.
Γρήγορα γίναμε και φίλοι.
Δεν έχασε σεζόν, κατέβαινε κάθε καλοκαίρι.
Τη τελευταία χρονιά που θα έπαιρνε πτυχίο είχε αφήσει κάτι μαθήματα,ήταν κάπως αγχωμένος αλλά οκ το είχε.
Ένα μεσημέρι του Αυγούστου στο μαγαζί δεν έπεφτε στη κυριολεξία καρφίτσα και καταφτάνουν δύο ζευγάρια με πέντε παιδάκια.
Κάθονται, παραγγέλνουν, τρώνε,τελειώνουν και τα παιδάκια σηκώνονται, κάθονται χάμω και αραδιάζουν στο πλακόστρωτο βόλους.Ο Γιώργος το είδε και πήγε απευθείας να βρει το πατέρα μου.Σφεντόνα ο πατέρας μου προς το τραπέζι, τους εξήγησε ότι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο το παιχνίδι των παιδιών τους και τους ζήτησε να τα μαζέψουν (τους βόλους)Τον ειρωνεύτηκαν,του ζήτησαν το λόγο,ακούστηκαν οι γνωστές ελληναράδικες ατάκες..”ξέρεις ποιοι είμαστε εμείς, δε φταίτε εσείς εμείς φταίμε που ήρθαμε στο μπουρδέλ@ σας,σιγά τις π@π@ριές που φάγαμε, παιδιά είναι να μη παίξουν..?”Και άλλα όμορφα.
Ωστόσο η κατάσταση ξέφυγε, άρχισαν οι πελάτες από τα διπλανά τραπέζια να δυσανασχετούν και κάποιοι να συμμετέχουν..
Έτσι ο πατέρας προτίμησε να τους κεράσει το τραπέζι και να τους ζητήσει να φύγουν.
Την ώρα που τα μάζευαν για να ξεκουμπιστουν ταυτόχρονα τα παιδιά μάζευαν τους βόλους σε ένα πουγγί.
Στο φεύγα και ενώ όλοι μας είχαμε ζωγραφισμένη την ανακούφιση στο βλέμμα μας αρπάζει η μία μητέρα το πουγγί απ’τα χέρια του παιδιού,το αδειάζει στο πλακόστρωτο φωνάζοντας μαζέψτε τα τώρα μόνοι σας.
Γύρισε τη πλάτη και έφυγε.
Οι μισοί είχαμε μείνει μ@λάκες και οι άλλοι μισοί έβριζαν και γιουχαρανε.
Μαζέψαμε όσους βρήκαμε…….
Δυστυχώς όμως κάποιοι μας ξέφυγαν.
Στο πήγαινε έλα ο Γιώργος πάτησε έναν, γλίστρησε και χτύπησε.Και χτύπησε άσχημα.Δεν θέλω να σας κρατήσω σε αγωνία.Όχι..ευτυχώς παράλυτος δεν έμεινε.Πέρασε όμως τεραστίων διαστάσεων λούκι.
Ήρθε ελικόπτερο τον πήρε,τα χειρουργεία που ακολούθησαν ήταν επτά στον αριθμό, άπειρες φυσιοθεραπείες,ένα εξάμηνο σε κέντρο αποθεραπείας και αποκατάστασης..
Με λίγα λόγια μια πενταετία χαμένη από τη ζωή του.
Ο πατέρας μου ενημέρωσε αστυνομία,τους εντοπίσαμε, έγινε μήνυση,την επομένη έφυγε για Πειραιά, βρήκε δικηγόρο και όλα πήραν το δρόμο τους.
Άργησαν αλλά πήραν το δρόμο τους.
Η αποζημίωση ήταν πρωτάκουστη για την εποχή.
Προς γονείς..
Ίσως κάποιοι αναγνωρίσετε τον εαυτούλη σας.
Την ανευθυνότητα και την αδιαφορία σας που την έχετε βαφτίσει..”ε παιδί είναι”..”η κακιά στιγμή”..”δεν έχεις παιδιά γι’αυτό το λες”..και άλλες σιχαμερές εκφράσεις.
Είστε επικίνδυνοι.
Είστε ακατάλληλοι.
Μ.Κ
- : -
