Στον πρώην άντρα μου: Όσο εσύ φτιάχνεις δικαιολογίες για να μην βλέπεις τα παιδιά μας, εγώ τους φτιάχνω αναμνήσεις
Δεν είμαι θυμωμένη μαζί σου. Σε λυπάμαι…
Σε κοίταξα την ώρα που σου άφησα τα παιδιά την προηγούμενη Παρασκευή, την πρώτη φορά που τα είδες μετά από ένα μήνα και για ακόμα μία φορά είδα το απόλυτο κενό στα μάτια σου, το ίδιο κενό που πάντα έβλεπα, το ίδιο που προσπάθησα να γεμίσω με την αγάπη μου και τα παιδιά μας.
Άκουσα τη βραχνιασμένη σου φωνή το προηγούμενο βράδυ που με πήρες τηλέφωνο. Ξέρω ότι καπνίζεις πάρα πολύ. Επίσης ξέρω ότι κοιμόσουν όλη μέρα επειδή νιώθεις άρρωστος. Κατάλαβα ότι είσαι στη χειρότερη φάση της ζωής σου και ότι δεν θα μπορούσες να είσαι συνεπής στις υποχρεώσεις σου απέναντι στα παιδιά μας.
Ήταν γνώριμη η εικόνα σου. Έτσι ήσουν κάθε Σαββατοκύριακο εδώ και χρόνια. Ένιωσα το στομάχι μου να βουλιάζει καθώς έπρεπε να κάνω την καρδιά μου πέτρα και να σου αφήσω τα παιδιά μας. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα τις αναμνήσεις να με πλημμυρίζουν.
Σου χαμογέλασα και σου είπα ότι όλα ήταν καλά. Προσποιήθηκα ότι δεν πρόσεξα τα χάλια σου και σε ρώτησα αν αισθάνεσαι καλά. Μου είπες ότι ήσουν καλά, αλλά εγώ άλλα έβλεπα. Δεν είσαι καλά και χάνεις τις σημαντικότερες στιγμές από τις ζωές των παιδιών σου.
Υποτίθεται ότι είσαι ένας άντρας που τα παιδιά σου πρέπει να κοιτάζουν και να θαυμάζουν, ο άντρας εκείνος στον οποίο θα θέλουν να μοιάσουν μεγαλώνοντας, εκείνος που θα τα μάθει πώς να γίνουν οι ίδιοι άντρες, ένας άνθρωπος στον οποίο θα μπορούν να βασιστούν, αλλά δεν είσαι.
Τα παιδιά σου σε αγαπούν πολύ. Έχουν μάτια μόνο για σένα. Σε εμπιστεύονται αλλά στην κατάσταση που είσαι δεν μπορείς να τους μάθεις τίποτα και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να στηριχθούν σε σένα.
Το ίδιο βράδυ λίγο αφού σου άφησα τα παιδιά και έφυγα μου έστειλες μήνυμα: «Ξέρω ότι δεν σε ενδιαφέρει να ακούσεις αυτό που θέλω να σου πω και πιθανότατα κάποια στιγμή να το χρησιμοποιήσεις εναντίον μου, αλλά αυτή την εποχή δεν είμαι και στα καλύτερα μου. Κάνω συνέχεια εμετούς και ιδρώνω πολύ. Έχω αρχίσει και φοβάμαι. Και αν απορείς, όχι. Δεν πίνω».
Λες ψέματα και το ξέρω. Είμαι σίγουρη ότι το προηγούμενο βράδυ ήπιες όπως είχες πιει πολλές άλλες φορές. Δεν ήταν η πρώτη φορά ούτε η τελευταία. Το είχα δει να συμβαίνει δεκάδες φορές.
Για να είμαι ειλικρινής ανακουφίστηκα που μου έστειλες μήνυμα. Δεν με ενδιέφεραν τα ψέματά σου ούτε το γεγονός ότι δεν τολμούσες να παραδεχτείς την αλήθεια. Ανακουφίστηκα γιατί γύρισα και πήρα τα παιδιά μου πίσω στο σπίτι τους. Σ’ ευχαριστώ που τουλάχιστον παραδέχτηκες ότι δεν ήσουν καλά και δεν μπορούσες να τα κρατήσεις εκείνο το βράδυ και ας μην παραδέχτηκες τον πραγματικό λόγο.
Δεν είμαι πλέον θυμωμένη μαζί σου, τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που ήμουν παλαιότερα. Πλέον λυπάμαι για σένα. Σε λυπάμαι και με πικραίνει που σε βλέπω έτσι. Στενοχωριέμαι για την κατάστασή σου και πιο πολύ λυπάμαι εκείνους που πιστεύουν τα ψέματά σου και τις κολακείες σου. Εύχομαι τα πράγματα να ήταν διαφορετικά, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι παρά μόνο να σε αφήσω να προχωρήσεις στο δρόμο που επέλεξες.
Με ενοχλούσε που ευχόμουν να με πάρεις τηλέφωνο και να μου πεις να έρθω να πάρω τα παιδιά και να που το έκανες.
Όσο εσύ πίνεις σαν να μην υπάρχει αύριο και κοντεύεις να ξεχάσεις ότι έχεις δύο παιδιά που σε έχουν ανάγκη, εγώ ζω το δικό μου δράμα. Όσο εσύ φτιάχνεις δικαιολογίες για να μην τα βλέπεις, εγώ τους φτιάχνω αναμνήσεις. Την ώρα που εσύ κοιμάσαι μετά από ατελείωτο πιώμα, εγώ αγκαλιάζω τα παιδιά μας και προσπαθώ να τα καθησυχάσω. Την ώρα που εσύ κάνεις εφήμερες σχέσεις της μιας βραδιάς εγώ χτίζω πραγματικές σχέσεις που θα διαρκέσουν μια ζωή.
Εσύ φτιάχνεις δικαιολογίες, εγώ αναμνήσεις. Αυτή είναι η διαφορά μας. Λείπεις. Πάντα λείπεις. Αντί να εκμεταλλευτείς το χρόνο σου μαζί τους τον σπαταλάς στέλνοντας μηνύματα με αστεία πράγματα που είπαν λες και ξεχνάς ότι εγώ είμαι όλη την ώρα μαζί τους και όσα σου λένε, εγώ τα έχω ακούσει χιλιάδες φορές πριν. Τα παιδιά μας έχουν χιούμορ, το ξέρω. Θα εκπλαγείς από το πόσα γνωρίζουν. Είναι πανέξυπνα. Εγώ τους έμαθα όλα όσα γνωρίζουν. Θα εκπλαγείς όταν τα δεις να αγκαλιάζουν και να αγαπούν το ένα το άλλο. Είναι πολύ γλυκά παιδάκια. Εγώ τους έμαθα να αγαπούν. Τη στιγμή που εσύ φέρεσαι εγωιστικά και αγαπάς μόνο τον εαυτό σου, χαμένος εντελώς, έχεις χάσει κάθε τους στιγμή.
Ήξερες ότι ο μεγάλος μας γιος λατρεύει τις κούνιες και θέλει να τον σπρώχνω όσο πιο ψηλά μπορώ αρκεί να είμαι μπροστά του για να βλέπει το πρόσωπό μου; Ήξερες ότι ο μικρός μας γιος αγαπά κι αυτός τις κούνιες αλλά δεν θέλει να τον σπρώχνω δυνατά γιατί φοβάται; Δεν έχεις ιδέα. Δεν ξέρεις ούτε το αγαπημένο τους φαγητό ούτε πώς ντύνονται, ούτε ποια παιχνίδια τους αρέσει να παίζουν. Δεν ξέρεις καν ότι αγαπούν το χορό. Δεν ξέρεις ότι ο μικρός μας γιος κρύβεται όταν ντρέπεται ούτε ότι ο μεγάλος είναι άριστος μαθητής. Αγνοείς ότι τους αρέσει το ποδόσφαιρο και ότι είναι πολύ καλοί σε αυτό.
Πιθανότατα μεγαλώνοντας να μην είσαι εδώ να τους δεις να παίζουν σε κάποιο παιχνίδι, εγώ όμως θα είμαι στις κερκίδες και θα φωνάζω και για τους δυο μας. Θα είμαι εκεί ώστε να έχουν κάποιον δικό τους να δουν όταν θα ψάχνουν με τα ματάκια τους.
Δεν μπορώ να έχω απαιτήσεις από σένα. Έχασες όλες τους τις σημαντικές στιγμές. Η κατάστασή σου δεν σου επιτρέπει να τους δώσεις σημαντικά μαθήματα ζωής γιατί μέσα σου είσαι ακόμα ένα μικρό χαμένο αγόρι.
Όταν γεννήθηκαν ο κόσμος μου άλλαξε ενώ ο δικός σου έμεινε ίδιος. Έχασες την ομορφιά αυτών που δημιουργήσαμε μαζί και το βάθος του ρόλου σου. Ποτέ δεν ήθελες πραγματικά να γίνεις πατέρας αλλά έγινες και τώρα λείπεις.
Δεν είμαι πλέον θυμωμένη μαζί σου. Απλά σε λυπάμαι.
- : -
