Βρεφικοί κολικοί: 4 τρόποι να τους χειριστούμε και να ανακουφίσουμε το μωρό

Υπάρχει μία πολύ συνηθισμένη περίπτωση κλάματος: το τριών-τεσσάρων εβδομάδων μωρό σας κλαίει περισσότερο και πιο σπαρακτικά, τις πρώτες απογευματινές ώρες. Καθώς διαμορφώνεται σιγά-σιγά, οπότε κλαίει λιγότερο στη διάρκεια της ημέρας και ησυχάζει πιο εύκολα, αυτές οι απογευματινές κρίσεις κλάματος γίνονται συστηματικό φαινόμενο και εντείνονται, ώσπου τελικά εμφανίζονται σχεδόν καθημερινά και διαρκούν όλο το απόγευμα ή και μέχρι το βράδυ. Τι συμβαίνει και πώς μπορεί να σταματήσει;

Η πρώτη σας κίνηση είναι να πάτε το μωρό στον γιατρό. Θέλετε να μάθετε γιατί παρουσιάζει αυτές τις τακτικές και ανεξέλεγκτες κρίσεις κλάματος και γιατί δεν μπορείτε να το ησυχάσετε με τίποτα. Τι του συμβαίνει; Ο γιατρός θα σας διαβεβαιώσει ότι το μωρό είναι υγιέστατο και πως η δυσφορία του δεν οφείλεται σε παθολογικά αίτια, αλλά σε κολικούς.

Τι είναι οι βρεφικοί κολικοί; Ένα βασανιστικό φαινόμενο της νεογνικής ηλικίας, για το οποίο δεν υπάρχει επίσημη αιτία ούτε γενικώς αποδεκτή θεωρία και που δεν έχει καμία απολύτως βλαπτική επίδραση, παρά μόνο… στο νευρικό σύστημα των γονιών. Ορισμένοι ερευνητές μάλιστα δεν αποδέχονται καν την έννοια «κολικοί», θεωρώντας ότι πρόκειται για μια ακραία παραλλαγή του συνήθους κλάματος των βρεφών.

Ενδέχεται να υποφέρει από κολικούς αν

1. Είναι ανήσυχο μετά το απογευματινό ή το βραδινό γεύμα, αρχίζει να στριγκλίζει μόλις φάει ή αποκοιμηθεί, αλλά ξυπνάει στριγκλίζοντας σε μισή ώρα
2. Δεν κλαίει απλώς, στριγκλίζει, μαζεύει τα πόδια του προς την κοιλιά του και είναι φανερό ότι υποφέρει από τον πόνο
3. Ό,τι κι αν κάνετε δεν βοηθάει παρά μόνο για ένα λεπτό. Εκεί που πιπιλάει τη θηλή σας ή την πιπίλα και νομίζετε ότι βρήκατε τη λύση, θα βάλει πάλι τις τσιρίδες. Θα σταματήσει να στριγκλίζει μόλις ρευτεί, αλλά θα ξαναρχίσει. Το λίκνισμα διακόπτει το κλάμα, αλλά μόνο για μερικά δευτερόλεπτα. Μόλις του τρίψετε την κοιλίτσα, ησυχάζει ως δια μαγείας, αλλά αυτό δεν διαρκεί
4. Όταν διακόπτονται οι τρομερές τσιρίδες, το μωρό τρέμει και έχει λυγμούς μέχρι να ξαναρχίσει
5. Το όλο επεισόδιο διαρκεί τουλάχιστον μία ώρα, αλλά μετά λήγει και δεν έχει συνέχεια το υπόλοιπο βράδυ
6. Μια παρόμοια ακολουθία επαναλαμβάνεται καθημερινά περίπου την ίδια ώρα και δεν εμφανίζεται καθόλου το υπόλοιπο 24ωρο.

Τι να κάνετε

1. Προσπαθήστε να αποδεχθείτε το γεγονός ότι η αιτία είναι άγνωστη. Αν αναζητάτε διαρκώς μία αιτία, το μόνο που θα καταφέρετε θα είναι να περιπλέξετε από κάθε πλευρά τη φροντίδα του μωρού σας αλλάζοντας τις ώρες, τις πρακτικές και τις συνήθειες των γευμάτων, χωρίς κανένα όφελος.
2. Προσπαθήστε να βάλετε ένα όριο στην αναζήτηση «θεραπείας» για τους κολικούς. Ενδεχομένως ο γιατρός σας να σας συστήσει να δοκιμάσετε σταγόνες για του κολικούς πριν από τα γεύματα, να αλλάξετε γάλα αν δίνετε έτοιμο γάλα στο μωρό ή να πειραματιστείτε λίγο με τη δική σας διατροφή αν θηλάζετε – αποκλείοντας για παράδειγμα τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Αν τίποτα απ’ όσα σας προτείνουν δεν βοηθήσει, μην αρχίσετε να ψάχνετε άλλες λύσεις ή να δίνετε στο μωρό άλλα γιατρικά. Αν υπήρχε λύση στο εν λόγω πρόβλημα, θα τη γνώριζαν όλοι.
3. Αντί να ψάχνετε την αιτία, να τα βάζετε με τον εαυτό σας θεωρώντας ότι κάνετε κάτι λάθος ή να ανησυχείτε μήπως είναι άρρωστο το μωρό, προσπαθήστε να τηρήσετε μία στάση εποικοδομητικής αποδοχής του αναπόφευκτου: δεν φταίτε εσείς που κλαίει και δεν μπορείτε να κάνετε πολλά πράγματα για να σταματήσει. Θα περάσετε όλοι μερικές κακές εβδομάδες, οπότε το θέμα είναι πώς θα τις αντιμετωπίσετε
4. Μολονότι οι γονείς ξέρουν ότι δεν μπορούν να θεραπεύσουν τις κρίσεις κολικών του μωρού τους, οι περισσότεροι αισθάνονται ότι πρέπει να συνεχίσουν την προσπάθεια, ότι δεν μπορούν να αφήσουν μόνο του το μωρό παραπάνω από μερικά λεπτά. Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι έχουν δίκιο! Όταν προσπαθούμε να ανακουφίσουμε το μωρό, δεν περνάνε μεν οι κρίσεις κολικών, αλλά στριγκλίζει πολύ λιγότερο (αν και μπορεί να γκρινιάζει περισσότερο) απ’ ό,τι αν το αφήσουμε μόνο του. Μάλιστα, ορισμένα περιστατικά που οι γονείς θυμούνται ως τρίωρα διαστήματα αδιάλειπτου στριγκλίσματος ήταν τελικά βασανιστικά τρίωρα επίπονης προσπάθειας από την πλευρά τους, αλλά χάρη σε αυτή την επίπονη προσπάθεια το μωρό στρίγκλιζε μόνο μισή ώρα και τις υπόλοιπες δυόμισι ώρες γκρίνιαζε.

Στοιχεία από το βιβλίο «Τα πρώτα κρίσιμα χρόνια του παιδιού μας – Από τη γέννηση έως πέντε ετών» της Penelope Leach