Υπάρχουν 17.000 ελληνικές λέξεις στην Ισπανική γλώσσα και αυτό το τραγούδι το αποδεικνύει
Πρόκειται για ένα τραγούδι που εμπνεύστηκε ο Αργεντίνος συνθέτης Ντανιέλ Αρμάντο, όταν κατά την διάρκεια επίσκεψης του στη Κούβα είδε σε ένα βιβλιοπωλείο ένα βιβλίο με τίτλο: Οι 17.000 Ελληνικές λέξεις στην Ισπανική γλώσσα.
Ένα ισπανικό τραγούδι που περιλαμβάνει μόνο ελληνικές λέξεις κάνει το γύρο των ελληνικών social media και σαρώνει.
Πρόκειται για ένα τραγούδι που εμπνεύστηκε ο Αργεντίνος συνθέτης Ντανιέλ Αρμάντο, όταν κατά την διάρκεια επίσκεψης του στη Κούβα είδε σε ένα βιβλιοπωλείο ένα βιβλίο με τίτλο: Οι 17.000 Ελληνικές λέξεις στην Ισπανική γλώσσα.
Έτσι το τραγούδι του ενώ ακούγεται ισπανικό δεν έχει ούτε μία ισπανική αλλά μόνο ελληνικές οι οποίες λόγω της ισπανικής προφοράς ακούγονται σχεδόν ίδιες με την ελληνική προφορά!
Ο ίδιος δήλωσε ότι : Έζησα δύο χρόνια στην Ισπανία και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι οι Ελληνικές λέξεις είναι πολύ περισσότερες. Θα μού πείτε, πού το ξέρεις, τις μέτρησες; Δεν χρειάζεται. Όλες οι λέξεις πού υποδηλώνουν κάποια έννοια επιστημονική, κοινωνιολογική, ανθρωπιστική και όχι μόνο είναι Ελληνικές. Αυτό βέβαια συμβαίνει σε όλες τις γλώσσες, είπε…
Δείτε και ακούστε το τραγούδι στο βίντεο:
Ακολουθούν οι στίχοι του τραγουδιού του Ντανιέλ Αρμάντο (Daniel Armando).
“Armonia neurotica en el microcosmο de la metropoli cultura narcisista en una monarquia dogmatica simfonia cacofonica, pandemonium en la atmosfera melodia simbolo, melodrama y tragedia.
Orgasmo ideologico del barbarismο a la teoria politico dislexico en parodia onirica tirania fantasma, dilema megalomano de un metabolismο retorico sin tesis ni antitesis.
Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas. (X2)
Patriota heroicο, tragicο, sistematico hipocrecia paranoica sin dialogo esotericο teatro ironicο, sindicato plasticο y epicentro de la epidemia, una quimera, una utopia.
Energia hyperbole, antidotο democraticο Laberinto critico sin entusiasmo, sin rima musica epidermica en un pentagrama masoquista y la simetria toxica de un epilogo necrologico.
Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas. (X2)
Hay un oasis aromatico, paralelo, fisiologico profeta enigmatico, fenomeno cronico y ortodoxo sin racismos ni extremismos, sin tabues etnicos en lirica extasis sus praxis es el melodico y fantastico antropo.
Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas. (X2)”
