Το μήνυμα που δεν έχει περάσει στους ηλικιωμένους διαβητικούς και ο κίνδυνος που διατρέχουν όταν το παρακάνουν.
Η καλή ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα είναι απαραίτητη για διαφύλαξη της υγείας. Αν κάποιος πάσχει από διαβήτη, χρειάζεται τακτικές μετρήσεις για να διατηρεί το σάκχαρο υπό έλεγχο.
Ωστόσο η συχνή μέτρηση, κάθε μέρα ή και πολλές φορές την ημέρα, μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνη μετά την ηλικία των 60 ετών, προειδοποιεί ένας ειδικός από τις ΗΠΑ.
Όπως αναφέρει ο Dr. Sei Lee, καθηγητής Γηριατρικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο (UCSF), «ο αυστηρός έλεγχος του σακχάρου είναι σημαντικός στους 50άρηδες. Μετά τα 60 όμως, η σημασία του μειώνεται».
Η καλή ρύθμιση του σακχάρου αποτυπώνεται στα επίπεδα της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης. Συμβολίζεται HbA1c (ή A1c) και δείχνει τα επίπεδα της γλυκόζης (σάκχαρο) στο αίμα κατά τους τελευταίους 2-3 μήνες.
Τα επίπεδά της θεωρούνται φυσιολογικά όταν είναι κάτω από 5,7%. Όταν κυμαίνονται μεταξύ 5,7% και 6,4% σημαίνουν ότι ένα άτομο έχει προδιαβήτη. Από το 6,5% και πάνω αρχίζει ο διαβήτης.
Τα όρια αυτά, όμως, είναι πολύ χαμηλά για τους ανθρώπους που υπερβαίνουν τα 60-65 τους χρόνια. Γι’ αυτό τον λόγο, εδώ και χρόνια η Διεθνής Ομοσπονδία Διαβήτη (IDF) συνιστά τα εξής όρια γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης για τους ηλικιωμένους διαβητικούς:
- Για όσους είναι λειτουργικά ανεξάρτητοι: HbA1c μεταξύ 7% και 7,5%
- Για όσους είναι λειτουργικά εξαρτώμενοι, έχουν άνοια ή είναι ευάλωτοι: HbA1c μεταξύ 7% και 8%
- Για όσους βρίσκονται στο τέλος της ζωής τους: Να αποφεύγεται να τίθεται συγκεκριμένος στόχος για την HbA1c
Ο μεγάλος κίνδυνος
Το πρόβλημα είναι ότι πάρα πολλοί ηλικιωμένοι δεν έχουν λάβει αυτό το μήνυμα, αναφέρουν οι New York Times. Η συνέπεια είναι να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο υπογλυκαιμίας, κατά την οποία το σάκχαρο πέφτει κάτω από τα 70 mg/dl.
Οι αιτίες γι’ αυτό είναι πολλές, σύμφωνα με την IDF. Κατ’ αρχάς, λόγω ηλικίας παρουσιάζουν φυσιολογικές αλλαγές:
- Στη φαρμακοκινητική (η επίδραση των φαρμάκων στον οργανισμό και η απέκκρισή τους)
- Στη φαρμακοδυναμική (ο τρόπος δράσης των φαρμάκων – οι ηλικιωμένοι έχουν αυξημένη ευαισθησία σε αυτά)
Έτσι, είναι πιο πιθανό να εκδηλώσουν παρενέργειες στα αντιδιαβητικά φάρμακα, ιδίως την ινσουλίνη και τις σουλφονυλουρίες.
Επιπλέον συνήθως ζουν επί πάρα πολλά χρόνια με τον διαβήτη. Συχνά, δε, πάσχουν και από άλλα νοσήματα για τα οποία χρειάζονται φάρμακα. Ρόλο παίζει και το γεγονός ότι συχνά κάνουν ακανόνιστα γεύματα. Μπορεί επίσης να έχουν νεφρικά, ηπατικά ή νοητικά προβλήματα. Όλοι αυτοί οι παράγοντες αυξάνουν τον κίνδυνο υπογλυκαιμίας.
Το πολύ χαμηλό σάκχαρο δεν είναι αθώα κατάσταση στους ηλικιωμένους. Αν ένας ασθενής χάσει τις αισθήσεις του, μπορεί να πέσει και να υποστεί κάταγμα. Η υπογλυκαιμία αυξάνει επίσης τον κίνδυνο εγκεφαλικού και έκπτωσης των νοητικών λειτουργιών. Στις σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να αποβεί μοιραία.
Είναι επίσης ένας άγνωστος παράγοντας κινδύνου για ευπάθεια των ηλικιωμένων, σύμφωνα με τις υπάρχουσες μελέτες.
Πόσο συχνό είναι το επικίνδυνα χαμηλό σάκχαρο
Η υπογλυκαιμία είναι πολύ συχνή. Το Εθνικό Ίδρυμα Διαβήτη & Πεπτικών και Νεφρικών Νόσων (NIDDKD) αναφέρει ότι σε διάστημα τεσσάρων εβδομάδων τουλάχιστον ένα επεισόδιο υπογλυκαιμίας έχουν:
- 4 στους 5 πάσχοντες από διαβήτη τύπου 1
- Σχεδόν οι μισοί ασθενείς με διαβήτη τύπου 2
H υπογλυκαιμία συμβαίνει πολύ συχνότερα στις μεγάλες ηλικίες. Το ίδιο και σε όσους πάσχουν από διαβήτη επί χρόνια, τόνισε ο Dr. Lee.
Είναι όμως δύσκολο να πεισθούν οι ηλικιωμένοι να περιορίσουν τις μετρήσεις του σακχάρου τους και τον αυστηρό έλεγχο, ιδίως όταν έχουν μάθει να τον κάνουν επί δεκαετίες, πρόσθεσε.
Η ουσία της υποθέσεως είναι πως αν έχετε περάσει τα 65 σας χρόνια, καλό είναι να συζητήσετε με τον γιατρό σας πόσο συχνά πρέπει να μετράτε το σάκχαρό σας και ποιοι είναι οι στόχοι της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης σας.
Φωτογραφία: iStock
