Στο Στούντιο 4 της Πέμπτης 21/11 βρέθηκε καλεσμένη η Νένα Μεντή και ανάμεσα σε άλλα μίλησε για την αείμνηστη Άννα Παναγιωτοπούλου αλλά και για τη σχέση που είχαν όλα αυτά τα χρόνια.
«Ενώ δεν ήμασταν φίλες με την Άννα, είναι ο άνθρωπος που έχω δουλέψει πιο πολύ στο θέατρο, 11 παραστάσεις. Έχουμε κάνει μεγάλες περιοδείες, έχουμε περάσει δύσκολα, έχουμε περάσει με… αιχμές, άλλοι χαρακτήρες. Αλλά υπήρχε σεβασμός, εκτίμηση και αγάπη που το έβλεπα σε άλλα πράγματα, όπως κι εκείνη. Η Άννα ήρθε και είδε την “Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου” χρόνια μετά που την έπαιζα, χωρίς να με ειδοποιήσει.
Μου είπαν από το ταμείο ότι “ήρθε η Παναγιωτοπούλου”, δεν το είχε δει που το έπαιζα 4 χρόνια στην Αθήνα και ήρθε στη Θεσσαλονίκη και το είδε. Και μπήκε μέσα στο καμαρίνι, με αγκάλιασε και με φίλησε, δεν το ξεχνάω ποτέ, χωρίς να μου πει μία κουβέντα. Μόνο η μάνα μου με αγκάλιαζε έτσι. Ένιωσα την ενέργειά της και το πόσο τη συγκίνησα και το πόσο το αξίζω.
Δεν ήμασταν φίλες, γιατί ήμασταν άλλοι άνθρωποι. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν με αγαπούσε, ότι δεν με σκεφτόταν. Πάντα με σκεφτόταν σε δουλειές που έκανε. Μετά τις Χάριτες κάναμε κι άλλο σίριαλ, μια μπούρδα, “Πάτρα – Βενετία”, δεν ήταν ωραίο».
«Με την Άννα Παναγιωτοπούλου έχω μια κοινή ζωή στο θέατρο»
«Μου είναι πολύ δυσάρεστο που βλέπω στις Τρεις Χάριτες αυτές τις δύο γυναίκες συνομήλικές μου, οι οποίες έφυγαν. Κι επίσης όταν πηγαίνω σουπερμάρκετ και μου λένε ότι με βλέπουν, τους λέω “Έρχεται η σειρά μου τώρα, κοιτάξτε με”. Είμαστε συνομήλικες.
Η Άννα Παναγιωτοπούλου, εκείνη την εποχή που ήταν δύσκολη να εκφραστεί το θέατρο γιατί υπήρχε λογοκρισία, έκανε νούμερα στο ελεύθερο θέατρο που το λογοκρίνανε κάθε βράδυ και γινόταν χαλασμός από τον κόσμο, γιατί ο κόσμος το είχε ανάγκη αυτό. Η Άννα έπαιξε πολύ ωραία πράγματα μέσα στις επιθεωρήσεις αυτές, έπαιξα κι εγώ, μετά διαφώνησα για κάποιους λόγους, κάναμε ιστορίες με εφημερίδες, με δημοσιεύσεις και φύγαμε.
Διαφωνήσαμε δημόσια με επιστολές στον Τύπο. Διαφωνήσαμε για πράγματα ιδεολογικοδομικά. Ήταν άλλες εποχές. Σήμερα ακούγεται πολύ γελοίο αυτό που λέω, τότε δεν ήταν. Ήρθαμε σε ρήξη 5-6 ηθοποιοί. Ποτέ δε λύθηκε. Δεν ήταν η Άννα Παναγιωτοπούλου μία από αυτούς γιατί δεν πήρε θέση. Πήραν άλλοι. Δεν το είχαμε σαν βάρος στη σχέση μας αυτό, ποτέ.
Με τη Μίνα Αδαμάκη μόνο στις Τρεις Χάριτες συνεργάστηκα. Δεν παίξαμε στο θέατρο ποτέ. Με την Άννα Παναγιωτοπούλου έχω μια κοινή ζωή στο θέατρο. Την έχω δει να φοβάται, να έχει τρακ και να πηγαίνω δίπλα της και να της λέω “Αννούλα θα σκίσουμε”. Δεν είχε αυτοπεποίθηση. Νομίζω ότι πολλές φορές της έχω δώσει κουράγιο. Ήταν ένας άνθρωπος που είχε μυαλό, είχε ευαισθησίες, αγαπούσε τον συνάδελφο, αγαπούσε και το θέατρο».
