Η βεβαρημένη κατάσταση της υγείας του και ένα ιατρικό λάθος τον οδήγησαν στη γάγγραινα.
Ένας 65χρονος από το Μεξικό υποβλήθηκε σε ακρωτηριασμό πέους μετά την ανάπτυξη γάγγραινας που άρχισε με ένα περιστατικό ακραίας κατανάλωσης αλκοόλ.
Ο 65χρονος είχε ιστορικό μη-ελεγχόμενου τύπου 2 διαβήτη και σοβαρής διόγκωσης του προστάτη (καλοήθης υπερπλασία). Στο νοσοκομείο μεταφέρθηκε μετά από μια γενναία κρασοκατάνυξη, όταν παρουσίασε αδυναμία ούρησης (η κατάσταση λέγεται επίσχεση ούρων).
Οι γιατροί κατάφεραν με την τρίτη προσπάθεια να του βάλουν ουροκαθετήρα, χωρίς φαινομενικά να τον τραυματίσουν. Επειδή τα ούρα που άρχισαν να βγαίνουν ήταν θολά και μύριζαν, του χορήγησαν αντιβιοτική αγωγή και τον έστειλαν σπίτι του.
Μία εβδομάδα αργότερα βρισκόταν πίσω στο νοσοκομείο με 39 πυρετό και πυώδες έκκριμα από την ουρήθρα, το δέρμα της ακροποσθίας και το όσχεο.
Τα λευκά αιμοσφαίριά του στις εργαστηριακές εξετάσεις ήταν ιδιαίτερα αυξημένα. Έφταναν τα 31.000 κύτταρα ανά μL, όταν το φυσιολογικό για τους ενήλικες είναι κάτω από 11.000. Είχε επίσης πολύ υψηλό σάκχαρο (250 mg/dl) και μεγάλη διόγκωση του προστάτη του. Η αξονική έδειξε επίσης πολλαπλές αποστηματικές κοιλότητες στο πέος, στο ηβικό και στο κοιλιακό τοίχωμα.
Οι γιατροί θορυβημένοι του έκαναν εισαγωγή και μετάγγιση αίματος. Του χορήγησαν επίσης περισσότερα αντιβιοτικά και ινσουλίνη, ενώ κάλεσαν ουρολόγο γιατί υποψιάστηκαν ότι είχε γάγγραινα Fournier. Πρόκειται για μία σπάνια αλλά επικίνδυνη μορφή νεκρωτικής γάγγραινας των γεννητικών οργάνων του άνδρα. Αν δεν αντιμετωπιστεί αμέσως, μπορεί να οδηγήσει σε σήψη (σηψαιμία) και θάνατο.
Ο άνδρας υποβλήθηκε αρχικά σε προσεκτικό καθαρισμό των νεκρωτικών ιστών στο δέρμα του, καθώς οι γιατροί ήλπιζαν να σώσουν το πέος του. Ωστόσο η ακροποσθία του δεν ήταν βιώσιμη, ενώ εσωτερικά εντοπίστηκε τραύμα στην ουρήθρα με διαφυγή ούρων στους γύρω ιστούς.
Παρά τον εντατικό, καθημερινό καθαρισμό της περιοχής, η νέκρωση των ιστών συνεχίστηκε. Τελικά ο ασθενής υπέστη ολική νέκρωση πέους, από πλήρη διακοπή της αιμάτωσης του οργάνου (ισχαιμία). Οι γιατροί δεν είχαν άλλη επιλογή από το να προχωρήσουν σε ακρωτηριασμό και κυστεοστομία. Η κυστεοστομία είναι η δημιουργία νέου στομίου για αποβολή των ούρων μέσω του δέρματος.
Μετά τον ακρωτηριασμό η υγεία του βελτιώθηκε σημαντικά και μία εβδομάδα αργότερα πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο. Τώρα πια επιστρέφει για τακτικούς επανελέγχους.
Πολλοί παράγοντες
Τις λεπτομέρειες του περιστατικού δημοσιεύουν οι γιατροί από το Γενικό Νοσοκομείο Ignacio Zaragoza στην ιατρική επιθεώρηση Urology Case Reports.
Όπως εξηγούν «η ανάπτυξη τοπικής ισχαιμικής γάγγραινας του πέους είναι μία εξαιρετικά σπάνια εκδήλωση, λόγω της πλούσιας τροφοδοσίας του οργάνου με αίμα. Έχει επίσης υψηλή νοσηρότητα και θνησιμότητα λόγω του υψηλού κινδύνου σήψης».
Στην περίπτωση του 65χρονου, η εμφάνισή της οφειλόταν στον συνδυασμό διαφόρων παραγόντων. Οι παράγοντες αυτοί ήταν:
- Ο τραυματισμός κατά την αρχική τοποθέτηση του ουροκαθετήρα
- Ο ανεξέλεγκτος σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2, παρά την ινσουλίνη που έπαιρνε ο ασθενής
- Η περιφερειακή αρτηριακή νόσος από την οποία έπασχε χωρίς να το γνωρίζει
Ο ακρωτηριασμός του πέους του ήταν η μοναδική λύση, επειδή δεν υπήρχε βιώσιμος ιστός για μερική εκτομή ή αποκατάσταση του πέους.
Οι συγγραφείς του άρθρου συνιστούν στους γιατρούς των επειγόντων περιστατικών να καλούν ουρολόγο γιατρό όταν δυσκολεύονται να τοποθετήσουν έναν ουροκαθετήρα, για να μειώνεται ο κίνδυνος σοβαρός επιπλοκών.
Φωτογραφία: iStock
