Με αφορμή τον «Ορίζοντα», που έχει τη στόφα του παλιού, παραδοσιακού γουέστερν, από αυτά που σπανίως γυρίζονται πλέον και συγχρόνως τονίζει τον ρόλο που έπαιξαν οι γυναίκες στα δύσκολα εκείνα χρόνια, ο Κόστνερ ανέπτυξε τη φιλοσοφία του ως δημιουργού του κινηματογράφου μιλώντας στο «Βήμα».
Κάθεστε στην καρέκλα του σκηνοθέτη μετά από 20 και παραπάνω χρόνια. Πώς νιώσατε που βρεθήκατε και πάλι εκεί;
«Πάντα πίστευα ότι οι άλλοι μπορούν να κάνουν τη δουλειά του σκηνοθέτη καλύτερα από μένα (γελάει). Απλώς έτσι ένιωθα. Δεν έχω σκηνοθετήσει πολλές ταινίες, αλλά για κάθε ταινία στην οποία έχω παίξει, έχει περάσει από το μυαλό μου ότι θα μπορούσα να την έχω σκηνοθετήσει. Όμως πάντα, πίστευα ότι κάποιοι άνθρωποι γνωρίζουν περισσότερα απ’ όσα εγώ. Στην περίπτωση του “Ορίζοντα” ωστόσο κανείς δεν ήθελε να τη σκηνοθετήσει, επομένως αποφάσισα να τη σκηνοθετήσω εγώ. Η ιστορία αυτού του σεναρίου αρχίζει από το 1988».
Κάννες 2024-Κέβιν Κόστνερ: Καρέ καρέ η στιγμή που «λύγισε», τα δάκρυα & το χειροκρότημα των 7 λεπτών
Η αρχική μορφή του σεναρίου ήταν ίδια με αυτήν που βλέπουμε σήμερα;
«Οχι, στην αρχή ήταν ταινία ντουέτου, κάτι σαν το “Butch Cassidy and the Sundance Kid” (σ.σ.: αναφέρεται στην ταινία “Οι δύο ληστές” με τους Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Πολ Νιούμαν). Οχι το ίδιο πράγμα ακριβώς, αλλά καταλαβαίνετε, με δύο βασικούς ήρωες. Επρόκειτο να τη γυρίσω το 2003 αλλά το στούντιο τελικά δεν προχώρησε, για μια διαφορά 5.000.000 δολαρίων που έπρεπε” να καλυφτεί. Πεισμάτωσα. Είπα όχι, κανείς δεν θα δουλέψει τσάμπα. Αλλά η ταινία δεν έφευγε από το μυαλό μου».
Στο πέρασμα του χρόνου, πώς διαμορφώθηκε η ιστορία του «Ορίζοντα» στο μυαλό σας;
«Περίπου έξι χρόνια αργότερα, το 2009, άρχισα να σκέφτομαι ότι στα περισσότερα γουέστερν που έχουμε δει και ξέρουμε, οι πόλεις ή τα χωριά όπου οι ιστορίες εκτυλίσσονται είναι πάντα εκεί. Α πριόρι. Άρχισα λοιπόν να σκέφτομαι “γιατί είναι ήδη εκεί; Πώς έγινε και είναι ήδη εκεί; Τι ήταν αυτές οι πόλεις; Μανιτάρια που φυτρώνουν στη βροχή;”. Άρχισαν δηλαδή να με απασχολούν το παρελθόν και η δημιουργία αυτών των πόλεων. Και τότε συνειδητοποίησα ότι οι άνθρωποι που τις έχτισαν ήξεραν τι έκαναν. Ήξεραν πού βρίσκεται το καλό νερό. Ηξεραν σε ποιο σημείο μπορούσες να διασχίσεις ευκολότερα το ποτάμι. Ηξεραν σε ποιο σημείο της γης οι αγροί τους θα καρποφορούσαν καλύτερα. Αρα θα πρέπει να υπήρξαν συγκρούσεις ακόμα και στη δημιουργία αυτών των πόλεων. Και σκέφτηκα ότι αυτή η πτυχή ήταν κάτι που μπορούσα να αναδείξω με όσο το δυνατόν καλύτερο και λεπτομερή τρόπο. Κάτι παράλογο βέβαια».
Παράλογο για ποιον λόγο;
«Γιατί αποφάσισα να μοιράσω αυτή την ιστορία σε τέσσερα μέρη, τριών ωρών το καθένα. Αν όμως η πρώτη ταινία δεν μπορούσε να προχωρήσει μετά από τόσα χρόνια, τι με έκανε να σκεφτώ ότι θα μπορούσαν να γυριστούν άλλες τρεις; (Γέλια) Οφείλω να ομολογήσω ότι καταλαβαίνω τον δισταγμό των στούντιο, όμως συγχρόνως ένιωθα την ανάγκη να γυρίσω τον “Ορίζοντα” για έναν ακόμα λόγο. Με ενδιέφερε να δείξω τη θέση των γυναικών στην Αγρια Δύση που για μένα ήταν πολύ σημαντική. Οι γυναίκες αυτές βρέθηκαν εκεί παρά τη θέλησή τους και οι περισσότερες πέθαναν δουλεύοντας – αν δεν είχαν σκοτωθεί ήδη. Πέθαναν ενώ προσπαθούσαν να φροντίσουν τα παιδιά τους, δούλευαν ασταμάτητα 24 ώρες το 24ωρο. Ολα αυτά όμως που ήθελα να δείξω απαιτούσαν χρόνο, γι’ αυτό αποφάσισα αμετάκλητα, να γυρίσω τον “Ορίζοντα” ως τετραλογία. Αυτό που είδατε εδώ είναι το πρώτο μέρος, το δεύτερο έχει τελειώσει, τώρα γυρίζω το τρίτο και πρέπει επίσης να σκεφτώ από πού θα βρω τα χρήματα για το τέταρτο. Το καλό είναι ότι δεν έχω να απαντήσω σε κανέναν. Κάνω αυτό που θέλω να κάνω και έχω final cut των ταινιών μου. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ακούω. Ακούω, και μάλιστα πολύ προσεκτικά»
- Βήμα
Το «πικρό» διαζύγιο του Κέβιν Κόστνερ! Με νέα αγωγή η εν διαστάσει σύζυγός του ζητά και άλλα λεφτά!
Κέβιν Κόστνερ: Ηθοποιός και… δεινός επιχειρηματίας
